“ใช่...ฉันกำลังหาแม่บ้านที่จะมาช่วยงานป้าปริม เพราะตอนนี้ที่บ้านหลังนี้ก็ให้ป้าของเธอดูแลอยู่คนเดียว”
กรรชัยตอบขณะสายตาคู่นั้นจ้องมองเด็กสาววัยเอ๊าะที่ยืนด้วยท่าทีสงบเสงี่ยมแต่สายตาของหล่อนที่มองไปยังคุณผู้ชายเจ้าของบ้านกลับมีประกายวิบวับระยิบระยับโดยที่วารินก็ไม่ทันสังเกตเห็น จริง ๆ แล้วแม้ว่ากรรชัยจะเป็นผู้ชายที่ดูเหมือนรักครอบครัว ทำงานไม่หยุดหย่อนแต่เรื่องผู้หญิงเขาก็ยังไม่ทิ้งลายความเจ้าชู้เช่นกัน ขณะที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันก็มีใครอีกคนเดินเข้ามา เมื่อกรรชัยเห็นก็รีบทักขึ้นว่า
“อ้าว...พ่อครับ ไหนป้าปริมบอกว่าพ่อไปเดินออกกำลังกายยังไงล่ะครับ ทำไมถึงกลับมาเร็วจัง”
ทุกคนหันไปยัง ฤกษ์ ชายสูงวัยอายุหกสิบต้น ๆ รูปร่างสูงใหญ่ที่ยังแข็งแรงเดินเข้ามาทีหลังก่อนหย่อนตัวลงนั่งที่โต๊ะอาหาร เขาเป็นชายแก่ที่ดูไม่แก่แม้แต่น้อยแม้ว่าผมและหนวดเคราขาวโพลนอย่างที่ทุกคนชอบขนานนามให้พ่อเจ้าของฟาร์มม้าชื่อ
