“รู้ไหมว่าคุณฤกษ์น่ะอายุหกสิบกว่าแล้วนะ”
“จริงเหรอป้า?...ว้าว!...หกสิบกว่าแต่ดูเหมือนคนอายุห้าสิบอ่ะ ยังดูดีอยู่เลยนะ ขนาดหนวดเคราผมเผ้าขาวหมดแล้ว”
“ก็นั่นล่ะ คนที่นี่ก็เลยเรียกคุณฤกษ์ว่าเฒ่าเคราขาว เพราะท่านน่ะไว้หนวดเครายาวขาวโพลน แต่โมรู้หรือเปล่าว่าคุณฤกษ์ชอบขี่ม้าที่สุดเลย เป็นกีฬาที่ท่านโปรดปราณมาก
แล้วชอบขี่คนด้วยรึเปล่าล่ะเนี่ย...โมนานึกในใจ หล่อนแค่นึกเล่น ๆ ตามประสาเด็กสาวที่ภายนอกดูเหมือนจะเรียบร้อยอย่างผ้าพับไว้แต่ป้าปริมไม่รู้ข้างในหรอกว่าหลานสาวคนสวยเป็นผู้หญิงประเภทจินตนาการสุดกู่เหมือนกัน
เช้าวันต่อมาโมนาลุกขึ้นแต่เช้าตรู่เพื่อช่วยจัดเตรียมอาหารเช้าไว้สำหรับคุณผู้หญิงและคุณท่านเพียงสองคน นั่นเพราะกรรชัยเดินทางไปต่างประเทศและคงอีกหลายวันจะกลับ เด็กสาวสิบแปดช่วยงานในครัวเสร็จแล้วและเห็นว่าส่วนใหญ่เรื่องสำรับกับข้าวป้าปริมจะเป็นคนจัดเตรียมทุกอย่างหล่อนจึงถือโอกาสออกมาเดินเ
