โมนาส่ายหน้า “จะเคยซะที่ไหนล่ะคะ ม้าตัวเป็น ๆ ก็เคยเห็นแค่หนเดียว สัตว์พวกนี้คนธรรมดาเขาเลี้ยงกันเล่น ๆ ซะเมื่อไหร่ มันเป็นสัตว์เลี้ยงของพวกคนรวยมากกว่าค่ะคุณท่าน”
“ก็นี่ไง...มาอยู่ที่นี่ก็จะได้เห็นม้าทุกวัน แถมยังจะได้ลองขี่ม้าดูด้วย สนุกมากเลยนะ”
“จริงเหรอคะ พอคุณท่านพูดแบบนี้ชักอยากจะลองขี่ม้าดูบ้างซะแล้วซี”
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามฉันมา ไปที่โรงม้าเป็นเพื่อนฉันก็ดีเหมือนกันเพราะว่าเช้า ๆ อย่างนี้พวกคนงานที่คอยดูแลโรงม้าคงยังไม่ทันมากันกระมัง บางทีพวกคนงานก็เข้าไปตอนสาย ๆ เพราะกรรบชัยไม่ค่อยอนุญาตให้ใครเข้าไปที่นั่นถ้าไม่ใช่คนที่เขาไว้วางใจจริงๆ”
เสียงทุ้มนุ่มแต่แฝงไว้ด้วยความหนักแน่นทำให้เด็กสาวเกิดความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายได้ รู้เพียงว่าหล่อนไม่ควรปฏิเสธคำเชิญชวนของชายสูงวัยแม้จะมีอะไรบางอย่างแอบแฝงในน้ำเสียงนั้น โมนาคิดว่ามันเป็นเรื่องท้าทายมากกว่าน่ากลัว ก็แค่เดินออกกำลังกายเป็นเพื
