ภายในนั้นมีคอกม้าเรียงรายเป็นแนวยาวและมีม้าสวย ๆ ซึ่งเป็นพันธุ์ผสมจากต่างประเทศยืนหายใจฟืดฟาดอยู่ในคอก โรงม้าขนาดใหญ่ถูกออกแบบให้โล่งโปร่งและมีการกั้นคอกอย่างเป็นระเบียบเพื่อการเลี้ยงสัตว์แข็งแรงอย่างเจ้าอาชาพวกนี้ที่กรรชัยหลงใหลนักหนา แต่โดยปกติเช้าตรู่ขนาดนี้ยังไม่มีใครเข้ามาที่นี่ มันทำให้วารินนึกแปลกใจในตอนแรกแต่คิดว่าคงเป็นคนงานหรือใครสักคนที่เข้ามาดูความเรียบร้อยกระมัง แต่เสียงที่หล่อนได้ยินนั้นเป็นเสียงพูดคุยกัน ฉะนั้นคงไม่ใช่คนคนเดียวที่เข้ามาในนี้เป็นแน่ เสียงนั้นดังมาจากด้านในสุดของโรงม้า วารินเดินเข้าไปเงียบ ๆ และยิ่งใกล้ก็ได้ยินเสียงนั้นดังขึ้นเรื่อย ๆ มันเป็นเสียงเหมือนคนกำลังกินของเผ็ดร้อน
บ้าไปแล้ววาริน...เช้าขนาดนี้ใครจะเอาของเผ็ดหรืออาหารมากินในโรงม้าที่มีกลิ่นของสัตว์และฟางผสมปนเปกันเข้าไปได้ กระทั่งหล่อนเดินไปจนถึงคอกด้านในสุดและต้องหยุดกึกเมื่อได้ยินเสียงที่ดังฟังชัดว
