“ครับพี่หวาน”
บีบมองร่างสูงสมาร์ทของผู้มาเยือน
“นี่คุณคาร์สัน”
น้ำหวานแนะนำชายรูปหล่อที่นั่งอยู่ข้างกาย
“สวัสดีครับคุณคาร์สัน”
บีมรีบยกมือไหว้ คาร์สันส่งยิ้มทักทาย
“แฟนพี่หวานใช่ไหม”
บีมอดแซวไม่ได้
“ใช่... ”
คาร์สันรีบตอบคำถามนั้นแทน น้ำหวานหน้าบาน เคอะเขินจนแก้มแดงเรื่อ มองตามร่างสูงโปร่งของน้องชายที่เดินหิ้วถุงใส่น้ำเต้าหู้ออกไปจากห้องรับแขก
“รู้ตัวหรือเปล่าว่าคุณแอบขโมยของสำคัญมาจากผม”
คาร์สันกล่าวยิ้มๆ
“อุ๊ย... หวานไม่ได้เอาอะไรมาสักอย่าง... หวานมาตัวเปล่านะคะ”
คนโดนกล่าวหารีบปฏิเสธ
“ใครว่าคุณมาตัวเปล่า... คุณลืมไปหรือยังไงว่าแอบพาลูกผมติดท้องมาด้วย”
เมื่ออยู่ใกล้คนเป็นพ่อของลูก จู่ๆ อาการแพ้ท้องอวดผัวก็กำเริบขึ้นมาทันที ทั้งที่ก็ไม่ได้แกล้ง
“เป็นอะไร”
พ่อเลี้ยงถาม เมื่อหญิงสาวยกมือขึ้นปิดปาก
“หวานแพ้ท้องค่ะ”
สีหน้าของคาร์สันออกอาการตื่นเต้นดีใจอย่างออกนอกหน้า ทำท่า
