“ได้ยินชัดๆ แบนนี้ก็ดี... งั้นเอาคำนี้ไปบอกกับน้ำหวาน... ป้าเชื่อว่าคำว่า ‘รัก’ สั้นๆ จะทำให้ปัญหาทุกอย่างคลี่คลายไปสู่ทางออก”
คาร์สันคิดตาม ตอนนี้ป้าโฉมกอดอก เอนหลังพิงพนักเก้าอี้แล้วยกสุราในแก้วขึ้นดื่มบ้าง ทำท่าทางราวกับว่าตัวเองเป็น ‘ศิราณี’ คอลัมนิสต์ชื่อดังที่เชี่ยวชาญในการตอบปัญหาหัวใจ
“เอ่อ... จะให้ผมบอกรักน้ำหวาน”
คาร์สันทวนคำ
“ใช่ค่ะ”
“แต่... ผมเคยลั่นวาจะเอาไว้ว่าจะเหยียบย่ำครอบครัวนี้ให้ต่ำตมจมดิน”
ความขัดแย้งเสียดแทงขึ้นในใจของคาร์สัน
“อย่าลืมว่าเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดหนูน้ำหวานไม่มีส่วนเกี่ยวของด้วยนี่นา... พ่อเธอทำผิด... แต่น้ำหวานไม่ได้ทำ... ประเด็นนี้พ่อเลี้ยงต้องแยกแยะค่ะ ห้ามเหมารวม”
ป้าโฉมแสดงออกมาชัดเจนอีกครั้ง ว่าหล่อนอยู่ข้างน้ำหวาน
“ให้อภัยเถอะค่ะ... แล้วใจจะสงบ... น หิ เวเรน เวรานิ สมฺมนฺตีธ”
ป้าโฉมสรุปด้วยธรรมะบาลี
“เอ่อ... แปลด้วยป้า”
พ่อเลี้ยงว่า
“
