เสียงกอดรัดฟัดเหวี่ยงบนเตียงดำเนินอยู่ครู่สั้นๆ โดยหารู้ไม่ว่าคาร์สันที่นอนอยู่ในห้องเดียวกันถึงกับต้องยกมือขึ้นอุดหู
แม้ตาของเด็กชายจะไม่เห็นภาพ แต่ในวัยสิบสองขวบนั้นก็โตพอที่จะรู้ว่าผู้ใหญ่กำลังทำอะไรกัน
“ไม่... ฉันไม่ถอด”
มะลิดิ้นรน แต่ก็พ่ายแรงคนตัวใหญ่ที่กระชากผ้าถุงของหล่อนจนหลุดลุ่ยออกไปจากเรือนร่างรัดรึง
“อย่าดิ้นน่ะ...
“ไม่... ฮื่อๆ... ฉันไม่ถอด”
“ถ้าไม่ยอมให้ข้าเอาแต่โดยดี... พรุ่งนี้เอ็งกับลูกก็ออกไปจากบ้านหลังนี้”
ข้อเสนออำมหิตทำให้อาการแข็งขืนของมะลิค่อยๆ อ่อนลง เปิดทางให้มือใหญ่ของนายอัศวินกระชากผ้าถุงหล่อนออกไปจากร่าง เสื้อถูกแกะกระดุมแล้วกระชากแบะอ้าอวดสองเต้าอวบใหญ่
“โห... ”
แสงไฟดวงน้อยจากหัวเตียงทำให้เห็นร่างเปลือยเปล่าอะร้าอร่ามอวดความงดงามสะดุดตา ผิวพรรณของมะลิขาวผ่องเป็นยองใย ไฝฝ้าสักเม็ดบนร่างกายก็ไม่มี ความงดงามของหล่อนไม่ได้ทำให้นายอัศวินผิดหวังเลยสักน
