Gambling or Love...รักจริงหรือแค่เกม?

Gambling or Love 5

Ep.5

19.00 น.

พอฉันทำความสะอาดบ้านเสร็จฉันก็ออกมานั่งรอแม่อยู่หน้าบ้าน จนป่านนี้แล้วยังไม่มีใครกลับมาเลยสักคน ตอนนี้พ่อคงจะอยู่ที่วงเหล้าที่ไหนสักที่ ส่วนแม่ก็น่าจะอยู่วงไพ่บ้านป้าศรี เล่นทีไรก็ไม่เคยได้เงิน แต่ก็เล่นอยู่นั่นแหละ ฉันก็พูดอะไรมากไม่ได้หรอก เดี๋ยวก็หาว่าฉันสอนอีก= =

"เอ้าอีเจน มึงเอาเงินมาให้กูใช่มั้ย? " เมื่อเห็นฉันนั่งรออยู่ แม่ก็รีบถามหาเงินทันที ถามทั้งๆ ที่เดินยังไม่ถึงบ้านด้วยซ้ำ จากนั้นก็รีบวิ่งกรู่เข้ามาหาฉัน

"จ๊ะ" ฉันตอบแม่พร้อมพยักหน้าเล็กน้อย

"ไหนล่ะ เอามาสิ" แม่พูดพร้อมกับแบมือออกมาตรงหน้า ฉันล้วงเงินในกระเป๋าออกมาก่อนจะยื่นให้แม่ แม่ก็รีบรับเงินไปแล้วนับอย่างรวดเร็ว

"แล้วพ่อไปไหนอะแม่? " ฉันถามหาพ่อกับแม่ที่ตั้งใจนับเงินอยู่

"กินเหล้าอยู่บ้านไอ้สิงห์นู้น" แม่ตอบฉัน แต่สายตายังอยู่ที่เงินตรงหน้า

"แม่..." ฉันเรียกแม่ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ แต่คิดหนัก

"อะไร" แม่พูดแต่ไม่ได้สนใจฉันเลยสักนิด

"แม่เลิกเล่นพนันได้มั้ย ฉันหาเงินมาให้ไม่ไหวแล้ว" ฉันบอกแม่ด้วยประโยคที่ฉันเคยบอกไปแล้วหลายรอบ แม่เงยหน้าขึ้นมามองฉันด้วยสีหน้าที่เริ่มไม่สบอารมณ์ ก่อนจะตะคอกใส่ฉันเสียงดัง

"หาไม่ไหวมึงก็ต้องหา!! "

"แม่! แต่ฉันเหนื่อย!! " ฉันพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังเหมือนกัน

"กูคลอดมึง กูเลี้ยงมึงมา มึงคิดว่ากูไม่เหนื่อยหรอ!!? " คำพูดของแม่ทำให้ฉันพูดไม่ออก พอแม่เอาเรื่องนี้ขึ้นมาอ้างฉันก็ไม่รู้ว่าควรพูดยังไงต่อ ถ้าเลือกได้ฉันคงไม่อยากเกิดมาหรอก

"..." ฉันเงียบไม่พูดอะไร แม่เดินเข้ามาหาฉันก่อนจะพูดต่อ

"กว่ากูจะเบ่งจะคลอดมึงออกมาได้ มึงรู้มั้ยว่ากูทรมานแค่ไหน!!! ไอ้เงินแค่นี้ยังไม่เท่าค่าเจ็บกูเลย มึงมีหน้าที่ทดแทนบุญคุณมึงก็ทำไป อย่าผยองให้มันมาก!! " แม่พูดแล้วผลักหัวฉันไปข้างหลังแรงๆ หนึ่งที ตั้งแต่ฉันจำความได้ ฉันแทบไม่เคยรู้สึกว่าฉันได้รับความรักจากท่านทั้งสองเลย ฉันไม่รู้ว่าความรักจากพ่อ-แม่แท้จริงๆ แล้วมันเป็นยังไง ไม่เคยสัมผัสมันได้เลยแม้แต่ครั้งเดียว

"เสียงดังอารายกันวะ ดังปายถึงปากซอยนู้นน~" พ่อที่เดินโซซัดโซเซพูดขึ้นทันทีที่เดินเข้ามาในบ้าน ก่อนที่พ่อจะทำตาโตเมื่อหันมาเห็นฉัน

"อีเจนน มึงเอาเงินมาให้กูใช่มั้ย? " นี่ก็คือประโยคแรกที่พ่อถามฉัน ฉันไม่ตอบพ่อ แต่พยักหน้าเบาๆ ให้เป็นคำตอบแทน

"กูรอดแล้วโว๊ย!! " พ่อพูดขึ้นเสียงดังด้วยความดีใจ พร้อมกับเซไปข้างหลังนิดหน่อยด้วยความเมา แล้วเดินเข้าไปหาแม่อย่างเซๆ

"ฉันกลับล่ะ" พูดจบฉันก็ยกมือไหว้ท่านทั้งสองก่อนจะเดินออกมาด้วยความเซ็ง ถึงอยู่ไปก็พูดอะไรมากไม่ได้

เฮ้อออ!! เมื่อไหร่ฉันจะมีชีวิตที่สุขสบายเหมือนคนอื่นสักทีนะ ไม่รู้ว่าชาตินี้ฉันจะมีบุญได้ใช้ชีวิตแบบมีความสุขกับคนอื่นเขาสักทีไหมก็ไม่รู้

21.30 น.

K.pub

"Happy birthday นะจ๊ะอีคุณหนูฟองเบียร์" ฉันกับกิ๊ฟพูดขึ้นพร้อมกันก่อนจะยื่นของขวัญเล็กๆ ไปให้อีเบียร์

"ขอบคุณพวกมึงมากนะ จริงๆ ไม่ต้องมีของขวัญก็ได้ แค่มากูก็ดีใจแล้ว" เบียร์พูดแล้วเดินเข้ามากอดฉันกับกิ๊ฟก่อนจะผละตัวออกไป

"งั้นมึงเอาคืนมา" กิ๊ฟพูดแล้วยื่นมือไปคว้ากล่องของขวัญคืน แต่อีเบียร์ไวกว่ารีบเอาไปหลบไว้ข้างหลังได้ทัน

"เรื่องอะไร ให้แล้วให้เลยดิวะ" มันพูดแล้วส่งของขวัญให้เพื่อนอีกคนเอาไปเก็บให้ ก่อนที่อีเบียร์จะพูดต่อ

"เต็มที่เลยพวกมึง วันนี้ฟรีไม่อั้น!! "

"อ่ะชนนนนนนนนน! " เพื่อนอีกคนของอีเบียร์ก็พูดขึ้น หลังจากนั้นพวกเราทุกคนในโต๊ะก็ชนแก้วกัน อ้อ! วันนี้เราอยู่โซนข้างล่างกันนะคะ อีเจ้าของวันเกิดมันกะมาแดนซ์เต็มที่ ตั้งใจมาปล่อยผีกันสุดๆ

"อีกิ๊ฟ! อีเจน! " พอกินเหล้ากันไปได้สักพักใหญ่ๆ อีเบียร์ก็เรียกฉันกับอีกิ๊ฟ

"อะไร/ว่า" ฉันกับอีกิ๊ฟพูดขึ้นพร้อมกัน

"โทษฐานที่วันนี้มึงสองคนมาช้าสุด เหล้าสองช็อตนี้ตกเป็นของพวกมึงสองคน" อีเบียร์พูดแล้วยกแก้ว Framing Sambuca (ซัมบูก้าจุดไฟ) มาวางไว้ตรงหน้าฉันกับกิ๊ฟคนละแก้ว

"เฮ้ย ไม่เอา กูไม่อยากคลานกลับ" กิ๊ฟพูดพร้อมกับเลื่อนแก้วออกไปห่างๆ ตัว ก็ไอ้เจ้าซัมบูก้าเนี่ย อานุภาพมันทำลายคอมาก มีระดับแอลกอฮอล 38% ซึ่งอีกิ๊ฟมันก็ไม่ได้อ่อนขนาดนั้น แต่คือมันกินเหล้าตัวอื่นมาก่อนไง ถ้าให้กินตัวนี้อีกก็คือตีกันตาย! และไม่พ้นได้คลานกลับแน่ๆ คืนนี้

"วันเกิดกูทั้งที หรือพวกมึงไม่กล้า? " เบียร์พูดแล้วยักคิ้วทำหน้าแบบท้าทายกิ๊ฟ

"กูได้หมด! " ฉันพูดแล้วยักคิ้วให้อีเบียร์

"เฮ้ย อีเจน เอาจริงหรอวะ? " กิ๊ฟกระซิบถามฉัน

"เออ แค่นี้เอง ไม่เป็นไรหรอก" ฉันบอกมัน หลังจากที่ฉันพิจารณาดูแล้ว แค่คนละช็อตเองคงไม่เป็นไรหรอก

"โอเค๊ กูกินก็ได้! " กิ๊ฟมันมองแก้วตรงหน้าสักพัก ก่อนที่มันนจะตัดสินใจพูดขึ้นมาเสียงดัง

"ดีมาก! :) " เบียร์พูดแล้วยิ้ม สีหน้ามันดูมีความสุขมากที่ฉันกับอีกิ๊ฟยอมกิน ความสุขของมันคือเห็นเพื่อนเมาสินะ โถ่..ไม่ดูตัวเองเลย ยืนยังไม่ตรงเลยตอนนี้5555 จากนั้นฉันก็รีบกระดกเหล้าซ็อตนั้นไป ตามด้วยอีกิ๊ฟ

"อ่าห์...น้ำๆ " ทันทีที่มันกินหมดมันก็ถามหาน้ำทันที อีเบียร์เลยยื่นแก้วเหล้าตัวเองให้มัน ส่วนอีกิ๊ฟก็ไม่ได้ดูเลยว่านั่นไม่ใช่แก้วน้ำ แต่เป็นแก้วเหล้า

"อีเบียร์!! กูขอน้ำ! ไม่ได้ขอเหล้า อีเพื่อนเวร!! " จากนั้นทุกคนในโต๊ะก็หัวเราะให้กับความซื่อบื้อของอีกิ๊ฟ5555555

"ขอโทษนะครับ พอดีว่าชอบ ขอไลน์ได้มั้ยครับ" ในขณะที่ฉันกำลังหัวเราะให้อีกิ๊ฟอยู่นั้น จู่ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาสะกิดแล้วพูดกับฉัน

"คะ? ฉันหรอคะ? " ฉันแกล้งชี้ตัวเองเพื่อถามว่าขอไลน์ฉันหรอ เอาจริงๆ ฉันชินนะ ไอ้โดนขอเบอร์ขอไลน์ในร้านเหล้าเนี่ย มันไม่ต่างอะไรกับการขอเอาหรอก เชื่อฉันสิ!!

"ครับ ขอไลน์ได้มั้ยครับ" ผู้ชายคนนั้นตอบกลับมา ฉันยืนพิจารณารูปร่างหน้าตาเขาสักพัก ถึงในผับมันจะมืดแต่ก็พอมองออกอยู่ว่าหน้าตาเป็นยังไง อื้ม...หน้าตาดี หล่อดี เสื้อที่ใส่ก็แบรนด์เนม นาฬิการุ่นนี้ก็แพง รองเท้ารุ่นนี้! โอ้โห OoO ราคามันครึ่งแสนเลยนะ!!

"ได้ค่ะ" ฉันรับโทรศัพท์จากเขามาแล้วกดไลน์ตัวเองให้เขาไปพร้อมกับส่งยิ้มไปให้

"น้อยๆ หน่อยอีเจน เกินหน้าเกินตาเจ้าของวันเกิดอย่างกูมากไปละนะ" อีเบียร์พูดแซ็วทันทีที่ผู้ชายคนนั้นเดินกลับโต๊ะตัวเองไป

"ก็คนมันสวยอ่านะ" ฉันพูดแล้วสะบัดผมใส่มันแรงๆ ทีนึง

"แต่ก็หล่ออน้าาโคนเมื่อกี๊" อีกิ๊ฟที่สติไม่ค่อยเหมือนเดิมพูดขึ้น

"แน่นอน นี่ใคร? เจนจิรานะจ๊ะ ธรรมดาที่ไหน? " ฉันชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแล้วพูด

"อย่าไปหลอกเขาจนหมดตัวล่ะ" อีเบียร์พูดกัดฉันขึ้นแบบขำๆ เบียร์มันก็พอรู้เรื่องฉันบ้าง แต่ก็ไม่เยอะเท่ากิ๊ฟ

"มึงก็เว่อร์ไปอีเบียร์" ฉันพูดแล้วยกแก้วเหล้าตัวเองขึ้นมาจิบ จะว่าฉันหลอกลวงก็ได้นะ ฉันไม่เถียง เพราะผู้ชายที่เข้าหาฉัน ฉันจะคัดแต่พวกรวยๆ ที่ฉันจะเปิดโอกาสให้เข้ามา ฉันไม่ได้คิดจริงจังอะไรทั้งนั้น แค่ถ้าฉันอยากได้อะไรฉันก็จะอ้อน และทำตัวหน้าสงสารให้พวกเขาซื้อให้ จนฉันพอใจฉันก็เลิกติดต่อกับพวกเขาเองแหละ อาจจะฟังดูเลวนะ แต่พวกเขาก็เต็มใจซื้อให้ฉันเองนี่นา

จากนั้นพวกเราทุกคนในโต๊ะก็พากันออกสเต็ปโยกย้ายไปตามเสียงเพลงและแสงสี ตอนนี้อีกิ๊ฟมันอาการเริ่มจะกลับมาเป็นปกติแล้ว เพราะหลังจากที่มันกินเหล้าช็อตแก้วนั้นเข้าไป มันก็นั่งดื่มแต่น้ำเปล่ามาตลอด จะสงสารก็สงสารอยู่หรอก แต่ก็ตลกมากกว่า

และตอนนี้นางมีผู้ชายแล้วจ้า เป็นใครก็ไม่รู้ แต่ท่าทางดูดีมาก อีเบียร์เจ้าของงานก็ใช่ย่อย ถ้าตรงนี้เอากันได้ก็คงทำไปแล้ว ส่วนฉันก็มีผู้ชายมาขอเต้นด้วยนะ แต่มองแล้วสภาพไม่ผ่านฉันเลยปฏิเสธไป

"มึงกูไปเข้าห้องน้ำนะ" ฉันกระซิบบอกอีกิ๊ฟที่กำลังลูปไล้ผู้ชายอยู่

"มึงไปเลย กูไม่ปวด" มันพูดแล้วหันไปสนใจผู้ชายของมันต่อ

จากนั้นฉันก็เดินออกไปเข้าห้องน้ำเลย พอทำธุระในห้องน้ำเสร็จฉันก็เดินออกมาเติมแป้งเติมปาก แล้วออกมายืนสูบบุหรี่ที่หน้าห้องน้ำ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีขนาดนั้น เรื่องแบบนี้มันก็ต้องมีแหละ

"โทษนะครับ ขอต่อไฟหน่อยได้มั้ยครับ? " ฉันหันไปตามเสียงพูด เขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาตี๋ น่ารัก กำลังมองฉันด้วยสายตาที่สื่ออะไรมากกว่าการขอต่อไฟ จากนั้นฉันมองสำรวจเขาก่อนจะพูดขึ้น

"ได้ค่ะ" ฉันพูดแล้วยื่นไฟแช็คให้เขา

"ไม่ครับ ต่อแบบนี้" เขาดันมือฉันที่จับไฟแช็คอยู่ลง แล้วเขาก็เอาบุหรี่ที่เขาใช้ปากคาบไว้ ขยับเข้ามาต่อไฟกับบุหรี่ที่ฉันกำลังดูดอยู่ ทำให้หน้าของเราตอนนี้ใกล้กันมาก!

หลังจากต่อบุหรี่เสร็จ เขาก็คีบเอาบุหรี่ออกจากปากตัวเอง แล้วฉันก็คีบออกตาม ก่อนที่เขาจะขยับเข้ามาประชิดตัวฉันมากขึ้น จนตอนนี้หน้าของเราห่างกันไม่ถึงห้าเซนฯ จากนั้นเขาก็กดจูบลงมาที่ปากของฉัน ส่วนฉันก็จูบตอบเขากลับไป มือเขาข้างที่ไม่ได้ถือบุหรี่ ตอนนี้ลูบอยู่ที่ผิวเนื้อต้นขาของฉันเบาๆ เพื่อบ่งบอกถึงความต้องการ

"ไปต่อที่อื่นกันมั้ย? " เขาพูดขึ้นด้วยเสียงแหบพร่าและส่งสายตามาให้หลังจากที่เขาถอนจูบออกไป ฉันกระตุกยิ้มนิดนึงก่อนจะตอบเขาไป

"เอาสิ แต่ฉันขอไปเอากระเป๋าที่โต๊ะก่อนนะ เจอกันหน้าผับ" ฉันพูดบอกเขาแล้วฉันก็ทิ้งบุหรี่ลงในที่สำหรับทิ้งก้นบุหรี่

จากนั้นก็เดินเข้าไปที่โต๊ะอีกครั้ง แต่ก่อนที่ฉันจะถึงโต๊ะ สายตาฉันก็เหลืบไปเห็นผู้ชายคนนั้น คนที่ฉันเจอเมื่อวาน เขากำลังเดินขึ้นไปชั้นบน ฉันรู้สึกถูกใจเขามาก! ในเมื่อเจอแล้วฉันก็ไม่ควรปล่อยผ่าน จริงมะ?

และไวกว่าความคิด ฉันก็รีบวิ่งตามเขาขึ้นไปทันที พอใกล้จะถึงตัวฉันก็แกล้งทำทีเหมือนจะล้มแล้วเกาะตัวเขาไว้จากด้านหลัง

"ว๊ายยยย!! " เขาค่อยๆ หันมาแล้วใช้มือประคองตัวฉันไว้ ส่วนฉันก็รีบอาศัยจังหวะที่เขาหันมายกมือทั้งสองข้างกอดคอเขาไว้ และซบลงบนอกแกร่งของเขาทันที

"คุณเป็นอะไรหรือเปล่าครับ? " เขาถามฉัน ว่าแต่จะเป็นอะไรดีล่ะ? สะดุดล้มหรอ ไม่เอาๆ ไม่เวิร์คๆ อ้อ! คิดออกแล้ว!!

"อารายนะคะ~" ฉันพูดเสียงยานๆ แอ๊บเมาค่ะ ฉันค่อยๆ เงยหน้าทำตาปรือๆ ขึ้นไปมองเขา พอเขามองหน้าฉันนิ่งๆ ฉันก็เลยพูดขึ้นอีก

"ฉานเมา เดินไม่หวายยย ไปส่งโหน่ยย" พูดจบฉันก็ซบลงกับอกแกร่งของเขาอีกครั้ง ไม่กล้ามองหน้าเขา กลัวหลุด

"คุณ ไปต่อกันมั้ย? " เขาก้มลงกระซิบลงข้างๆ หูฉัน

"อารายนะค้าา? " ฉันแกล้งถามเขาไปเพื่อความชัวร์ จริงๆ ก็ได้ยินแล้วแหละ แต่ไม่คิดว่ามันจะง่ายขนาดนี้

"เลิกแกล้งเมาได้แล้ว ฉันรู้เธอไม่ได้เมาจริงๆ " เขายืนนิ่งละพูดกับฉัน ให้ตายสิ! รู้ได้ไงว่าฉันไม่ได้เมา ฉันก็ว่าฉันเนียนอยู่นะ

"..." ฉันเงียบไม่พูดอะไร แต่ยังซบอกเขาอยู่

"เท่าไหร่? "

"หืออ? " ฉันผละออกจากอกเขาแล้วทำสีหน้าสงสัย

"ค่าตัวเธอ คืนนี้ เท่าไหร่? " เขามองหน้าฉันและเลิกคิ้วเพื่อรอคำตอบจากฉัน หมอนี่รู้ว่าฉันขายตัวงั้นหรอ? รู้ได้ยังไง!? แต่ก็ถามตรงดีเหมือนกันนะ แต่ก็ดี ฉันชอบ!

"ห้าหมื่น" อย่างน้อยคืนนี้ก็ได้เงินไปใช้หนี้ ถ้าเขาตกลงในราคานี้อะนะ หรือไม่ก็กินแห้ว!

"หึ แพงกว่าที่คิด แต่ก็โอเค"

Jane talk end.