Gambling or Love 4
1706 คำ
Ep.4
07.00 น.
อารี แมนชั่น
Rrrrrrrr Rrrrrrrr~
เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้นในขณะที่ฉันกำลังนอนอยู่ โอ้ยย!! ใครมันโทรมาแต่เช้าวะ!? คนพึ่งจะนอนได้ไม่กี่ชั่วโมง ฉันพึ่งนอนไปตอนตี4เองนะ!! โทรมาไม่รู้จักเวล่ำเวลาจริงๆ น่าจะปิดเสียงไว้ซะตั้งแต่เมื่อคืนก็ดี
-แม่-
ฉันอ่านชื่อคนที่โทรเข้ามาอย่างเซ็งๆ แม่โทรมาคงไม่มีเรื่องอื่นหรอกยกเว้นเรื่องเงิน ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยหน่าย ก่อนจะกดรับสาย
"อีเจน เมื่อไหร่จะเอาเงินมาให้วะ!?" ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไร แม่ฉันก็พูดขึ้นมาก่อน แต่ฉันชินแล้วล่ะกับการทักทายแบบนี้ของแม่
"ยังไม่มีอ่ะแม่" ฉันตอบแม่ไปตามความจริง เงินเป็นแสน ใครจะไปหาได้ภายในวัน สองวัน ฉันไม่ได้ผลิตเงินเองได้นะ
"ไม่มีได้ยังไง!! พ่อมึงจะตายอยู่แล้วนะ!!" แม่พูดบอกฉันเสียงดังด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด
"แม่! เงินเป็นแสน ฉันจะหามาจากไหนเร็วขนาดนั้น!!?" ฉันบอกแม่ไปด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดไม่ต่างกันเท่าไหร่
"ไม่รู้แหละ ถ้าอีก3วันมึงไม่มีเงินให้ พ่อที่'ให้กำเนิด'มึงมา ก็จะถูกจับตัวไป!!!" แม่พูด โดยเน้นคำว่าให้กำเนิดชัดมาก เพื่อให้ฉันสำนึกบุญคุณ แต่ฉันก็สำนึกจนไม่รู้จะสำนึกยังไงแล้ว ที่ฉันต้องดิ้นรนอยู่ทุกวันนี้ก็เพราะไอ้คำว่าบุญคุณนี่แหละ
"เฮ้ออ รู้แล้วๆ เดี๋ยวฉันจะรีบหาไปให้" ฉันถอนหายใจแล้วบอกแม่ไปด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง
"เออ เร็วๆด้วย!!" แม่พูดก่อนจะวางสายไป เฮ้อออ! ตอนนี้ทั้งตัวฉันมีแค่สามหมื่น ขาดอีกตั้งเจ็ดหมื่น อีกสามวันฉันจะไปหามาจากไหนวะเนี่ย!? เซ็งจัง!!
แอดดดดด~
"เอ้า พึ่งตื่นหรือยังไม่ได้นอนหนิ?" กิ๊ฟที่พึ่งกลับมาถามฉันอย่างตกใจที่เห็นฉันนั่งทำหน้าเซ็งอยู่ปลายเตียง ก็ปกติถ้ารับงานหรือไม่มีเรียนเช้า เวลานี้คือฉันต้องนอนอยู่ ฉันไม่ใช่คนตื่นเช้าอะไรแบบนั้นไง
"พึ่งตื่นอ่ะ" ฉันตอบมันไป
"ตื่นมาทำไมวะ เรียนตั้งบ่าย แล้วมึงเป็นไร ทำไมทำหน้าแบบนั้น?" กิ๊ฟถามฉันพร้อมเดินไปเปิดตู้เย็นเพื่อหยิบน้ำมากิน
"ก็เรื่องเดิมๆนั่นแหละมึง เฮ้ออ" ฉันตอบกิ๊ฟ แล้วถอนหายใจแรงๆทีนึง
"เท่าไหร่วะ? เมื่อคืนไม่พอหรอ?" ที่มันถามแบบนี้ก็เพราะ ปกติทุกครั้งที่แม่มาขอเงิน ส่วนมากฉันรับงานแค่คืนเดียวก็พอละไง
"คราวนี้เป็นแสนเลยมึง"
"ห้ะ!!! ทำไมรอบนี้เยอะจังวะ?" กิ๊ฟร้องออกมาอย่างตกใจ ก่อนจะถามฉัน จากนั้นฉันก็เล่าเรื่องทั้งหมดให้มันฟัง เพราะฉันไม่มีอะไรต้องปิดบังมันอยู่แล้ว อีกิ๊ฟอ่ะ มันรู้เรื่องที่บ้านฉันดี เพราะเวลาที่ฉันมีอะไรไม่สบายใจ ฉันก็มักจะเล่าให้มันฟังเสมอ มันก็เป็นผู้ฟังที่ดีนะ ทำให้ฉันสบายใจขึ้นเยอะเวลาระบายให้มันฟัง
"แล้วตอนนี้มึงมีเท่าไหร่?" มันถามหลังจากที่ฉันเล่าจบ
"สามหมื่น"
"งั้นอีกเจ็ดหมื่นยืมกูก่อน" กิ๊ฟเสนอ
"เฮ้ย! ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูรับงานอีก3วันก็น่าจะได้ครบแล้ว" ฉันบอกมัน ฉันรู้ว่ามันมีเงินเก็บเยอะ เพราะมันไม่มีภาระเหมือนฉันยังไงล่ะ แค่มันต้องหาเลี้ยงตัวมันเอง แต่ถ้ายืมมัน ฉันก็เกรงใจ ถึงจะสนิทกันก็เถอะ
"เจน มึงไม่ต้องเกรงใจกูเลยนะ กูให้มึงยืม ไม่ได้ให้เลย มึงค่อยคืนกูทีหลังไง มึงจะได้ไม่ต้องรับงานติดต่อกันหลายๆวัน มึงมีเรียนนะ อย่าลืม แล้วอีกอย่างถ้ามึงจะรับงาน ภายใน3วันนี้ก็ใช่ว่ามึงจะโชคดีเหมือนเมื่อคืนทุกครั้งหรอกนะ" ก็จริงของมัน เมื่อคืนถือว่าโชคดีนะ ได้ทริปเยอะมาก!! ฉันนั่งเงียบ คิดว่าจะเอายังไงดี ใจฉันไม่อยากให้มันลำบาก มันไม่ใช่ธุระอะไรของมันเลยนะ แต่ถ้ายืมมันก็ดี จะได้ยืดเวลาออกไปอีก
"ไม่ต้องคิดเยอะ ยืมกูนี่แหละ!" กิ๊ฟพูดมาอีกครั้ง ที่เห็นฉันนั่งเงียบนานไป
"งั้นกูยืมมึงนะ แล้วเดี๋ยวกูจะรีบหาคืน" ฉันบอกมันไปหลังจากคิดได้แล้ว
"เออ ก็แค่นี้ เดี๋ยวกูไปกดเงินให้ตอนเลิกเรียน" กิ๊ฟพูดพร้อมกับถอดชุดออกเพื่อจะไปอาบน้ำ
"ขอบใจมึงมากนะ" ฉันบอกมัน
"ไม่เป็นไร อ้อ!! แล้ววันนี้ไม่ต้องรับงานนะ" มันพูดแล้วเดินไปที่ห้องน้ำ แต่เหมือนมันพึ่งนึกอะไรได้ มันเลยหันมาพูดประโยคหลังกับฉัน แล้วมันก็ทำให้ฉันงง? ทำไมถึงห้ามรับงาน
"ทำไมวะ?" ฉันถามมันด้วยสีหน้างงๆ
"วันนี้วันเกิดอีเบียร์ไง มันชวนกูกับมึงไป ลืมหรอ? เราก็ถือโอกาสปาร์ตี้ด้วยเลย" กิ๊ฟพูด เบียร์คือเพื่อนที่คณะของฉันเอง ก็ถือว่าสนิทกันอยู่นะ แต่ไม่มากเท่าไหร่
"แต่กูต้องหาเงินคืนมึงไง" ฉันบอกมัน
"โอ้ย กูไม่รีบ"
"แต่กูไม่สบายใจ" ฉันบอกมันไปตามตรง คือถ้าใครเคยยืมเงินคนอื่นจะเข้าใจฟีลนี้เว้ย มันแบบค้างคาใจอ่ะ
"กูขอวันนึงละกัน คิดซะว่ามึงไม่ได้ยืมเงินกู" กิ๊ฟพูดบอกฉัน แล้วส่งสายตาอ้อนวอนมาให้ฉัน ก่อนจะพูดต่อ
"ให้กูวันนึงไม่ได้หรอ กูอยากเที่ยวกับมึง" เอาจริงๆฉันกับมันก็ไม่ได้ปาร์ตี้ด้วยกันนานแล้วนะ เพราะมัวแต่เรียนกับทำงาน ถึงพวกฉันจะเป็นแบบนี้ แต่พูดเลยว่าอนาคตเกียรตินิยมทั้งสองนะจ๊ะ
"เฮ้ออ ก็ได้ๆ" ในที่สุดฉันก็ต้องยอมมัน
"โอเค กูอาบน้ำละ" พูดจบมันก็เดินเข้าห้องน้ำไปเลย ส่วนฉันก็นั่งคิดอะไรต่อนิดหน่อย แล้วลุกไปรีดชุดนักศึกษาทั้งของฉันแล้วก็ของกิ๊ฟไว้ใส่ไปเรียนวันนี้ พอรีดเสร็จฉันก็เดินไปที่เตียงแล้วนอนต่อ ส่วนกิ๊ฟพอมันอาบน้ำเสร็จแล้วมันก็ไปนอนเตียงของมัน
17.00 น.
Z.University
"คืนนี้แต่งตัวแซ่บๆนะพวกมึง" เบียร์เพื่อนในคณะที่เป็นเจ้าของวันเกิดที่ฉันกับกิ๊ฟต้องไปคืนนี้พูดขึ้นหลังจากที่อาจารย์ปล่อยแล้ว
"กูเคยแต่งไม่แซ่บด้วยหรอคะ?" อีกิ๊ฟพูดขึ้นด้วยเสียงจริตๆ
"จ้าา มึงกับอีเจนก็แซ่บตลอดแหละค่า" เบียร์พูด ก็แน่ล่ะ ชุดที่พวกฉันมีส่วนมากก็มีแต่เปิดนู้นโชว์นี่อยู่เต็มตู้เลย ขนาดชุดนักศึกษายังใส่แบบรัดๆ กระโปรงนี่ก้มหน่อยก็เห็นไปถึงไหนแล้ว ก็ส่วนตัวชอบแบบนี้อ่ะค่ะ
"จ๊ะ ไม่ทำให้ผิดหวังแน่นอน" กิ๊ฟพูด
"ดีมากก เจอกันคืนนี้มึง พวกมึงด้วยนะ" เบียร์พูดกับกิ๊ฟและฉัน ก่อนจะหันไปบอกเพื่อนคนอื่นๆ อีเบียร์เวลามันจัดวันเกิด วันก็จัดใหญ่ๆแบบนี้ประจำแหละ เพื่อนมันเยอะแล้วอีกอย่างบ้านมันก็รวยด้วย โชคดีจริงๆเลยนะ คนรวยๆเนี้ย
"ว่าแต่มันจัดที่ไหนวะ?" ฉันถามอีกิ๊ฟหลังจากที่เราเดินแยกกันออกแล้ว
"K.pub ที่เราไปเมื่อคืนแหละ" กิ๊ฟบอกฉันแล้วมันก็เดินไปที่ตู้ATM เพื่อกดเงินให้ฉันยืม ไป K.pub หรอ? จะได้เจอผู้ชายคนนั้นอีกหรือเปล่านะ แต่จะว่าไปเขาก็เรียนมอเดี๋ยวกันกับเรานี่หว๋า แถมยังเป็นถึงเดือนคณะอีก แต่ทำไมไม่เคยเจอเลยนะ หรือฉันไม่ค่อยได้สนใจเรื่องแบบนี้ ก็อาจจะใช่นะ แต่ก็ช่างเถอะ
"อ่ะ เจ็ดหมื่นบาทถ้วน" กิ๊ฟเดินกลับมาแล้วยื่นเงินให้ฉัน
"ขอบใจนะมึง" ฉันขอบใจมันพร้อมกับรับเงินมาเก็บใส่กระเป๋า
"ไม่เป็นไร แล้วมึงจะเอาไปให้เลยมั้ย?" กิ๊ฟพูดแล้วถามต่อ
"อือ เอาไปให้เลย" ฉันว่ารีบๆเอาไปให้ดีกว่าเพื่อความสบายใจ ขืนช้ามันเกิดทำไรพ่อขึ้นมา จะแย่เอา
"ให้กูไปเป็นเพื่อนมั้ย?" กิ๊ฟถามขึ้นอีกครั้งด้วยสีหน้าเป็นห่วง
"ไม่เป็นไรมึง มึงกลับไปพักผ่อนเถอะ" ฉันบอกมัน
"เออๆ รีบๆกลับล่ะ เดี๋ยวกูอาบน้ำแต่งตัวรอ"
"งั้นกูไปก่อนนะ" ฉันบอกมันแล้วเดินออกมาหน้ามหา'ลัย มารอรถเมล์ที่ป้าย เพื่อที่จะไปบ้านเอาเงินไปให้แม่
ฉันเปิดประตูแล้วเดินเข้ามาในบ้านที่เงียบสลัด เพราะไม่มีใครอยู่บ้าน แต่สภาพในบ้านเนี่ยโคตรทรุดโทรมและเละเทะมาก!! บ้านที่ฉันเคยอาศัยอยู่ สภาพในบ้านตอนนี้บ้านที่แทบจะไม่ได้รับการดูแลเลย แม้แต่ทำความสะอาด ที่พื้นมีของตกอยู่ระเนระนาดเต็มพื้นไปหมด ข้าวของเครื่องใช้อื่นๆก็มีฝุ่นเกาะหนามาก หลังบ้านก็มีจานที่ใช้แล้วแช่อยู่เป็นกะละมัง ปกติถ้าฉันอยู่ ฉันจะเป็นคนดูแลความสะอาดภายในบ้านทั้งหมด... ฉันมองภาพที่อยู่ตรงหน้าด้วยความรู้สึกแบบบอกไม่ถูก
ฉันถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะลงมือปัดกวาดเช็ดถู ทำความสะอาดบ้านทุกซอกทุกมุม และมันก็แทบจะทุกครั้งที่ฉันต้องทำแบบนี้ เพราะเวลาฉันมาบ้านทีไรแล้วเห็นสภาพบ้านเป็นแบบนี้ ฉันก็อดที่จะเก็บ และทำความสะอาดให้ไม่ได้
- ผู้เขียน
