ป่วนหัวใจยัยเลขา (คุณค่าของความรัก)

เล่ามาเดี๋ยวนี้

Looklukpad@patkorn@พี่กร

@lovely@ ไหนมันยังไง

@goftfy@ อาการลุงเป็นยังไง

@pinn@ คิดถึงสายกิน

@pattty@ วันนี้ว่าง ไปค่ะ

Looklukpad@lovely@goftfy@pinn@patty วันศุกร์นะคะ วันนี้พฤหัส เลขาไม่ว่าง บอสหนูรมบ่จอยค่ะ@patkorn

ภัทรกรอมยิ้มออกมา เค้าพยายามเข้าใจว่าเธอกำลังง้อแล้ว ข้อความในไอจีเด้งรัวในเวลางาน ทำให้ต้องหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู แล้วรอยยิ้มก็ปรากฏขึ้นมาจนได้ ภาพที่เค้าชอบที่สุดถูกโพสต์ลงในไอจีของเธอ ใครไม่สังเกตจะไม่เห็นว่าเค้าโอบไหล่เธอเอาไว้ แต่พวกรุ่นน้องตัวแสบขยายภาพดู และเอามาแซวกัน ว่าภาพนี้คือภาพที่เค้าบอกว่า หวง เป็นการแสดงออกทางภาษากายว่าคนนี้ หวง

ข้อความที่เหล่าตัวแสบคอมเม้นท์เหมือนรู้ใจ ว่าต้องมีอะไรกันแน่นอน แถมเจ้าตัวยังบอกออกมาว่า เค้ากำลังหงุดหงิดอีกต่างหาก ทำไมเค้างอนเธอแต่อดยิ้มไม่ได้ก็ไม่รู้

อาหารเที่ยงถูกนำมาเสริฟในห้องทำงานส่วนตัว ตามปกติเธอจะกินกับเค้า แต่มีบางวันที่ขออนุญาตออกไปกินกับรุ่นพี่บ้างตามประสาสาวๆ

“อาหารกลางวันค่ะบอส วันนี้ปัดขออนุญาตนะคะ “

ภัทรกรมองปฎิทินบนโต๊ะ ทุกวันพฤหัสจะมีตลาดนัดตรงใต้ถุนตึกข้างๆกัน และเธอก็มักจะขอไปตามปกติ

“ครับ “ เค้าตอบรับแล้วมองเธอที่ปิดประตูห้องออกไป แค่เอาใจพี่ ง้อพี่แค่นี้ พี่ก็แพ้แล้วแพ้อีก แล้วปัดจ๋า ภัทรกรก้มหน้าก้มตาทานอาหารอยู่เพียงลำพัง ก่อนจตั้งใจงอนเธอต่อไปเพราะอยากให้เธอง้อเค้าแบบนี้นานๆ

“น้องปัด พี่ถามได้ไหมคะ เรื่องดอกไม้ “ ผู้จัดการแผนกถามออกมา หลังจากที่นั่งลงทานอาหารเที่ยงด้วยกัน

“ไม่มีอะไรเลยค่ะ คุณจอมทัพส่งมาขอบคุณที่เราไปโรงงานเค้าก็เท่านั้น “ รอยยิ้มของเธอทำให้หลายคนยิ้มตามออกมา

“น้องปัดน่ารักขนาดนี้ พี่ก็ไม่แปลกใจถ้าคุณจอมทัพจะจีบ แต่ก็ขึ้นอยู่กับน้องปัดนั่นแหละว่าจะคิดยังไง “

เลขาสาวส่ายหน้า “ ไม่คิดอะไรเลยค่ะ ไม่มีเลยจริงๆ “

กาแฟร้อนในช่วงบ่าย มาพร้อมกับน้ำหอมประจำตัวของเธอ ภัทรกรเงยหน้าขึ้นมาจากแฟ้มและบอกขอบคุณเสียงเบา

“วันนี้บอสว่างไหมคะ “ เลขาสาวออกมาอย่างรอคอยความหวัง เพราะรู้ดีว่า เค้าว่างไม่มีงานต่อ

“มีอะไรพิเศษไหม” เธออยากจะค้อนเค้านัก เล่นตัวมาก ปัดจะไม่ทนแล้วนะ

“จะชวนไปทานข้าวค่ะ ไปไหมคะ “ คำตอบตรงไปตรงมา ทำเอาคนฟังยิ้มกว้าง เค้าชอบแบบนี้ เธอน่ารักแบบนี้ไง

“ไปรถพี่นะ “

“พรุ่งนี้ต้องไปรับนะคะ”

เธอไม่รอคำตอบก็ปิดประตูห้องลง ปล่อยให้เค้ายิ้มค้างอยู่คนเดียว ความตั้งใจจะงอน พังทลายเมื่อเธอง้อแบบน่ารัก ต่อให้ช่อดอกไม้สิบช่อก็ไม่มีผลอะไร ตราบใดที่เธอยังเห็นว่าเค้าสำคัญกับเธอ

รถสปอร์ตจอดตรงที่จอดรถพิเศษในห้างดัง ชายหนุ่มกับหญิงสาวเดินเคียงข้างกันไปที่ห้างสรรพสินค้าในช่วงค่ำ ชายหนุ่มทำหน้าราบเรียบเป็นปกติต่างจากคนข้างๆที่ยิ้มอ้อนอยู่เป็นระยะ

“หิวมั้ย ปัดอยากกินอะไร “ เค้าถามเมื่อเดินเข้ามาในห้างสรรพสินค้า มือบางเกาะแขนเค้าเอาไว้แล้วบอกเสียงอ้อน

“พี่กร ทำสปาเก็ตตี้ให้ทานได้ไหมคะ “

รถเข็นใส่ของถูกเข็นตามเชฟใหญ่ที่เดินตัวปลิวไปเลือกวัตถุดิบ ในการทำอาหาร

“ที่บ้านมีอะไรบ้าง “ เชฟใหญ่ถามเจ้าของบ้าน

“มีของทั่วไปค่ะ ของที่เกินฝีมือไข่ดาว ผัดผัก ไม่มีค่ะ “ คำตอบของเธอทำเอาเค้ายิ้มออกมา

วัตถุดิบในการทำอาหารถูกเลือกใส่รถเข็นทันที มีใครจะรู้ว่าบอสของเธอ ทำอาหารเก่งมาก และ อร่อยที่สุดอีกด้วย แผนการหลอกบอสขึ้นห้องแบบเนียนๆสำเร็จไปหนึ่งขั้น

มือบางส่งบัตรเครดิตให้พนักงาน ก่อนจะจัดการเซ็นสลิปจ่ายเงิน และเชฟหนุ่มก็จัดการหิ้วถุงเดินนำไปที่รถทันที เธอชอบข้อดีของเค้าอีกอย่างหนึ่งที่สำคัญ พี่กรไม่ใช่สายเปย์ที่จะจ่ายทุกครั้งหากเธอยืนยันจะเลี้ยง พี่กรจะยอมให้เธอจ่ายโดยไม่คิดว่าเป็นการเสียหน้าแต่อย่างใด

“ทุ่มกว่าแล้ว กว่าจะเสร็จกว่าจะได้ทานก็อีกสักพัก คืนนี้พี่ต้องกลับกี่ทุ่มครับ “

เค้าคาดหวังอะไรจากเธอ แค่จับมือยังไม่กล้าเลย มีบางครั้งที่ควงแขนไปงาน จับมือเต้นรำ แต่การเดินจับมือหรอ ฝันไปเถอะ คำถามเชิงวัดใจไม่ได้รับคำตอบ

ภัทรกรขับรถไปจอดที่ลานจอดรถในส่วนห้องของเธอก่อนจะลงจากรถด้วยความตื่นเต้น น้อยกว่าน้อยที่เค้าเคยมา นานมาแล้วอาจจะปีละครั้งหรือสองครั้งที่เธอ เปิดบ้านเลี้ยงรุ่นพี่รุ่นน้อง และเค้าก็หวังว่า ต่อไปจะมีโอกาสได้มาบ่อยขึ้น

ตลอดบ่ายวันนี้ เธอตัดสินใจแล้วว่าจะประคับประคองความสัมพันธ์กับพี่กรให้มากขึ้น เพราะเธอแคร์เค้ามาก และไม่อยากให้เค้าต้องรู้สึกไม่ดีกับเธอเลย การมาทานอาหารด้วยกันแบบนี้เป็นการก้าวเข้ามาในอีกสเตปที่สำคัญ และเธอหวังว่าเค้าจะเข้าใจเธอให้มากขึ้นกว่าเดิม

คอนโดของเธอมีความเป็นเธอที่สุด น้อยแต่มากเหลือเกิน การตกแต่งสีขาวสีครีมน้ำตาลอบอุ่นมันให้บรรยากาศเหลือเกิน

“ปัดเปลี่ยนชุด พี่กร เข้าครัวนะคะ “ เชฟหนุ่มเดินตรงเข้าไปในครัวแล้ววางของลงบนโต๊ะ ก่อนจะมองเธอเดินไปในห้องของตัวเอง อาหารง่ายๆที่เคยทำช่วงที่ไปเรียนต่างประเทศเป็นเมนูที่เค้าใช้ทำเลี้ยงน้องๆในช่วงที่จัดปาร์ตี้ที่บ้าน และเป็นเมนูที่เอาไว้มัดใจคนแถวนี้มั้ง

ชุดทำงานที่เป็นทางการถูกเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดา อาหารในครัวกำลังส่งกลิ่นหอมกรุ่นแล้ว ไวน์ราคาแพงในตู้ที่เปิดเอาไว้แล้ว ถูกเสริฟให้เชฟได้ชิม

“ดื่มคนเดียวหรอไง “ เค้ามองไวน์ที่หมดไปเกือบครึ่งขวดแล้ว มองคนที่กำลังยกแก้วดื่ม

ไวน์สีเข้มในปากเธอทำเอาเค้าร้อนไปหมดทั้งตัว เสื้อยืดตัวเก่ากับกางเกงขาสั้นคือชุดอันตรายที่เค้าไม่อยากให้ใครได้เห็น ไฟบนเตาดับสนิทแล้ว อาหารสองจานตักเสริฟเรียบร้อยพร้อมรับประทาน เจ้าของห้องดันตัวเองขึ้นไปนั่งบนเคาเตอร์ก่อนจะรวบเส้นสปาเก็ตตี้ขึ้นมาทาน

“อร่อยมากค่ะเชฟ “ เธอม้วนเส้นอีกคำ ก่อนจะตักเข้าปากตัวเอง ซอสครีมสีขาวติดที่ริมฝีปาก เชฟหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอแล้วใช้นิ้วโป้งของตัวเองเช็ดรอยเปื้อนที่ปากของเธอ

เหมือนมีกระแสไฟที่ปลายนิ้ว เธอสะดุ้งและวางช้อนส้อมลงก่อนจะยกแก้วไวน์ขึ้นดื่มอีกครั้ง บ้าบอ เธอชอบที่เค้าทำแบบนี้ ลูกปัดคิดในใจ