บทที่3-4
1023 คำ
หญิงสาวเหลือบสายตาไปมองร่างสูงสง่าที่นั่งอยู่ข้างกาย โชคยังดีที่เขายังเมตตาเว้นระยะห่างจากเธอพอประมาณ แต่โชคดีอยู่กับเธอได้ไม่นาน โชคร้ายก็เข้ามาแทนที่เมื่อร่างสูงดันหันมามองเธออย่างพอดิบพอดี ความร้อนพวยพุ่งขึ้นที่ใบหน้าของหญิงสาวจนเปลี่ยนใบหน้านวลเนียนเป็นสีเรื่อ
“มีอะไรจะถามผมอีกอย่างนั้นเหรอ”
“ไม่มีเพคะ”
หญิงสาวให้คำตอบแล้วรีบดึงสายตากลับไปมองทัศนียภาพข้างทางอีกครั้ง นัยน์ตาสีน้ำตาลทองยังคงจับจ้องที่ร่างบอบบางอีกครู่หนึ่งก่อนจะดึงสายตากลับมา จับจ้องสายตาไปที่กระจกด้านข้างที่ติดฟิล์มค่อนข้างทึบที่กำลังสะท้อนภาพของนีน่าแทน เพราะชีคหนุ่มทราบดีว่าหากจับจ้องสายตาอยู่ที่หญิงสาวเหมือนก่อนหน้านี้ เจ้าตัวคงต้องลอบกลั้นหายใจเป็นพักๆ สุดท้ายก็คงหมดสติเพราะลมหายใจขาดห้วงอย่างแน่นอน แต่ก็เอาเถอะ มองเงาของหญิงสาวผ่านเงาสะท้อนของกระจกแบบนี้ ก็น่าอภิรมย์ดีน้อยอยู่เสียเมื่อไรกัน
รถยุโรปคันหรูเคลื่อนไปเรื่อยๆ ขณะเดียวกันเปลือกตาบางใสของร่างบอบบางก็ค่อยๆ ปิดลง นัยน์ตาสีน้ำตาลทองของชีคฟารีสเห็นทุุกอิริยาบถของหญิงสาวที่กำลังเอนตัวพิงประตูรถ ร่างสูงสง่าค่อยๆ ขยับตัวไปหาหญิงสาว ยกมือขึ้นประคองศีรษะเล็กให้พิงที่ไหล่กว้าง พลางออกคำสั่งเสียงเรียบแต่แฝงไปด้วยอำนาจอย่างผู้สูงศักดิ์
“ขับให้ช้าลงหน่อย แล้วก็ระมัดระวังด้วย”
“พ่ะย่ะค่ะ”
คนขับรถขานรับ ส่วนองครักษ์คู่ใจอย่างฮาบิบถึงกับลอบมองชีคฟารีสผ่านทางกระจกมองหลัง เห็นนีน่ากำลังหลับสนิทโดยที่ศีรษะของหญิงสาวซบอยู่ที่ไหล่กว้างของชีคหนุ่ม นั่นเป็นเหตุให้ดวงตาขององครักษ์หนุ่มเบิกกว้างอย่างตื่นตะลึง และจังหวะนั้นเองที่เจ้าของนัยน์ตาสีน้ำตาลทองเหลือบมองฮาบิบผ่านทางกระจกส่องหลังอย่างพอดิบพอดี
“เจ้ามีปัญหาอะไรอย่างนั้นหรือฮาบิบ”
“กระหม่อมมิกล้า”
“ฮึ”
พอได้ยินฮาบิบตอบกลับมาแบบนั้นร่างสูงสง่าถึงกับแค่นเสียงขึ้นจมูก บอกว่าไม่กล้าแต่ทว่าจ้องเขม็ง ช่างย้อนแย้งนัก แต่ถึงกระนั้นชีคหนุ่มก็ไม่ได้ให้ความสนใจองครักษ์อย่างฮาบิบอีก นัยน์ตาสีน้ำตาลทองมองที่ร่างบอบบางที่กำลังปิดเปลือกตาสนิท ทว่าอาการที่ขยับตัวไปมาทำให้ร่างสูงสง่าเดาว่าการหลับในท่านั่งแบบนี้คงทำให้หญิงสาวรู้สึกไม่สบายตัว มือหนาเลยจัดการประคองศีรษะเล็กมาหนุนที่ตักแกร่งอย่างเบามือ ฮาบิบที่ลอบมองการกระทำของชีคหนุ่มผ่านกระจกส่องหลังแสดงสีหน้าตื่นตะลึงอย่างไม่เก็บอาการ เพราะไม่เคยเห็นชีคหนุ่มไม่เคยแสดงท่าทีอ่อนโยนต่อสตรีคนใดมาก่อน แต่ก็เป็นอีกครั้งที่ชีคฟารีสมองที่กระจกส่องหลังอย่างพอดิบพอดี สายตาคมดุทำให้ฮาบิบรีบแกล้งกระแอมในลำคอ
“อะแฮ่ม”
“มีอะไรติดคอเจ้างั้นหรือฮาบิบ”
“ไม่มีพ่ะย่ะค่ะ”
“ฮึ”
ชีคฟารีสแค่นเสียงอีกครั้ง นัยน์ตาคมกริบมององครักษ์คนสนิทอย่างคาดโทษแต่เพียงครู่เดียวก็ดึงสายตามาที่ร่างบอบบางที่กำลังหลับสนิทอยู่บนตักแกร่ง แววตาดูอ่อนแสงลงมากกว่าครั้งไหนอย่างที่ชีคหนุ่มไม่รู้ตัว
แต่คนสนิทอย่างฮาบิบรับรู้ได้เป็นอย่างดี
“นีน่า ถึงแล้ว”
เสียงทุ้มที่ดังอยู่ไม่ไกลนักทำให้นีน่าค่อยๆ เปิดเปลือกตาขึ้น หญิงสาวใช้เวลาอยู่พักหนึ่งเพื่อปรับเสียง ภาพแรกที่เห็นตรงหน้าก็คือฮาบิบที่นั่งเบาะหน้าเอี้ยวตาหันมาส่งยิ้มให้เธอ ก่อนที่ดวงตาคู่สวยจะเบิกกว้าง ดวงหน้ารูปไข่แสดงสีหน้าตื่นตระหนกเมื่อเห็นใบหน้าคมคายลอยเหนือใบหน้าของเธอไปเพียงไม่กี่คืบ
“ฝ่าบาท!”
หญิงสาวเรียกพลางรีบขยับตัวลุกจากตักแกร่งอย่างรวดเร็ว ชีคฟารีสทำเพียงมองเธอแต่ไม่ได้ห้ามปราม นีน่าจัดเสื้อผ้าของตัวเองรวมถึงจัดเส้นผมหยักศกสีดำสนิทให้เรียบร้อย
“ขอประทานอภัยเพคะ”
นีน่ากล่าวขอโทษ เธอไม่ทราบว่าตัวเองไปนอนหนุนตักชีคฟารีสได้อย่างไรกัน คงเป็นเพราะเธอเผลอหลับไปกระมัง เลยไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้
“ผมจะให้อภัยคุณก็ได้”
“...”
“แต่ผมต้องเสียสละตักของผมให้คุณนอนหนุนมาหลายชั่วโมง ตอนนี้ผมรู้สึกชาจนขยับขาไม่ได้”
“กระหม่อมช่วยนวดให้ไหม...พ่ะย่ะค่ะ”
ฮาบิบอาสาอย่างกระตือรื้อร้นก่อนที่ท้ายประโยคเสียงจะค่อยๆ แผ่วเบาเมื่อถูกร่างสูงสง่ามองด้วยสายตาคมดุ ก่อนที่องครักษ์หนุ่มจะเปลี่ยนคำพูดของตัวเอง
“อ่า อันที่จริงกระหม่อมก็ไม่ถนัดในด้านนี้เท่าไร”
นีน่ามองชีคชารีฟสลับกับมองฮาบิบ ก่อนที่ดวงตาคู่สวยจะหยุดสายตาที่ใบหน้าคมคายของผู้สูงศักดิ์ พลางบอกเสียงแผ่วเพราะรู้สึกผิด
“เอ่อ ฝ่าบาทเพคะ ถึงแม้หม่อมฉันจะไม่เชี่ยวชาญในเรื่องการนวด แต่หม่อมฉันพอจะนวดเป็นอยู่บ้าง หากฝ่าบาทจะทรงประทานอนุญาต”
“ผมอนุญาต” เสียงทุ้มบอกกับหญิงสาวก่อนที่ร่างสูงจะหันไปบอกกับฮาบิบและคนขับรถ “พวกเจ้าลงไปรอข้างล่างก่อน”
“กระหม่อมด้วยหรือ” ฮาบิบแสร้งถาม องครักษ์หนุ่มจึงได้รับรางวัลเป็นสายตาคมดุของชีคฟารีส “อ่า พ่ะย่ะค่ะ”
ฮาบิบบอกแล้วก้าวลงจากรถไปพร้อมกับคนขับที่ลงไปก่อนแล้ว ตอนนี้ภายในห้องโดยสารจึงเหลือเพียงชีคฟารีสกับนีน่า และพอเป็นเช่นนั้น อาการประหม่าก็จู่โจมหญิงสาวทันทีอย่างช่วยไม่ได้ แต่หญิงสาวพยายามข่มอาการเหล่านั้นให้เป็นปกติมากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“ขอประทานอนุญาตเพคะ”
- ผู้เขียน
