“ขอบคุณครับ” เขาเอ่ยขอบคุณเธอเบาๆ พร้อมส่งยิ้มให้
“เอ่อ…คุณแพทริกคะ คือว่าคืนนี้วีขอไปนอนกับข้าวหอมได้ไหมคะ”
“ทำไมครับ” คนตัวโตหุบยิ้มฉับ พร้อมกับถามเธอเสียงเข้ม เรื่องอะไรที่คนตัวเล็กจะปล่อยให้เขานอนคนเดียว เขาไม่ยอมหรอก
“พอดีว่ามีเรื่องงานจะต้องปรึกษากันนิดหน่อยค่ะ” จริงๆแล้วเธอไม่ได้จะปรึกษาเรื่องงานหรอก เธออยากคุยกับปรียาภัทรเรื่องส่วนตัวต่างหาก
“เรื่องงานนิดหน่อย โทร.ปรึกษากันก็ได้นี่ครับ”
“นะคะ วีไปแค่คืนเดียวเอง” คนตัวเล็กเอาหน้ามาถูแขนเขาอย่างออดอ้อน ให้ตายเถอะ เธอทำแบบนี้ทีไรเขาต้องยอมเธอทุกทีสิน่า
“ก็ได้ครับ แค่คืนเดียวนะครับ”
“ค่ะ ขอบคุณนะคะ” คนตัวเล็กยิ้มหน้าบาน แต่คนตัวโตทำหน้าเซ็งยอมรับอย่างจำใจ
เมื่อแพทริกซ้อมบอลเสร็จ เขาจึงเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วขับรถมาส่งวีรณาที่อพาร์ตเมนต์ของปรียาภัทร ก่อนคนตัวเล็กลงจากรถ เขายังไม่ลืมกำชับเธอ
“วีครับพรุ่งนี้เที่ยงตรงผมจ
