แพทริกใช้ลิ้นสากแต่อุ่นชื้นลากเลื้อยลงมาบริเวณหน้าท้องและลากเลื้อยวนรอบสะดือสวยของเธอ จนร่างบางบิดเร่าไปมาด้วยความวาบหวาม เขาทำท่าจะดึงตะขอกางเกงยีนส์ของเธอออก คนตัวเล็กจึงได้สติ
“คุณแพทริก หยุดก่อนค่ะ” บอกเขาด้วยเสียงสั่นระริก เสียงเรียกของเธอคล้ายกับระฆังช่วยชีวิตที่ทำให้เขาได้สติขึ้นมา เขาเงยหน้าขึ้นสบตาคนตัวเล็ก เห็นสายตาเว้าวอนที่มองมาอย่างขอความเห็นใจ จึงอดที่จะสงสารไม่ได้ เขาจึงหยุดทุกการกระทำ แต่ตอนนี้ส่วนกลางของลำตัวเขามันปวดหนึบไปหมด เขาต้องหาทางปลดปล่อยก่อนที่คนตัวเล็กจะลำบาก
แพทริกลุกพรวดพราดออกจากเตียงแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำทันทีโดยไม่พูดอะไรกับเธอสักคำ วีรณาคิดว่าเขาคงไม่พอใจเธอ แต่จะให้เธอยอมเขาตอนนี้เธอก็ยังไม่พร้อม เพราะยังไม่มั่นใจเลยว่าเขาจะจริงจังกับเธอมากน้อยแค่ไหน เธอไม่อยากเสียใจในภายหลัง
วีรณาติดตะขอบราเซียพร้อมกับดึงเสื้อที่อยู่เหนืออกลงมาดังเดิม ขอบตาร้อนผ่าว เ
