“อะ...อะไรนะคะ” เธออยากจะบ้าตาย มีอย่างที่ไหนตัวเองเป็นผู้ชายแท้ๆ ดันมาเรียกร้องให้เธอรับผิดชอบ บ้าไปแล้ว!
“คุณได้ผมแล้ว จะมาทิ้งๆขว้างๆแบบนี้ ผมไม่ยอมนะ” แพทริกว่าหน้าตาเฉย
“งั้นวีก็จะรับผิดชอบโดยการไม่มาให้คุณเห็นหน้าอีก” แพทริกสีหน้าบึ้งตึงทันทีที่ได้ยินคำตอบแบบนั้น
“ผมให้โอกาสวีตอบอีกหนึ่งครั้ง” แพทริกบอกเสียงเข้ม คนตัวเล็กรู้สึกลังเลขึ้นมานิดๆว่าเธอควรจะตอบเขาแบบไหนดี
“เอ่อ...แล้ว...แล้วคุณแพทริกจะให้วีรับผิดชอบยังไงคะ” ถ้าเธอตอบเองคนตัวโตก็จะไม่พอใจอีก แต่นี่เธอต้องรับผิดชอบเขาจริงๆเหรอ เธอเป็นผู้หญิงนะ แล้วเขาก็เป็นผู้ชาย โอ้ย!...คิดไปคิดมาเธอก็เริ่มจะเป็นบ้าเพราะคนตัวโตจริงๆ
“คุณต้องรับผิดชอบผม”
“......”
“ไปตลอดชีวิต” เมื่อได้ยินแบบนั้น วีรณาก็เข้าใจความหมายเป็นอย่างดี หัวใจของเธอเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ และเธอก็ไม่สามารถควบคุมมันได้ หัวใจดวงน้อยๆลิงโลดไปไกลกับคำว่า ‘คุณต้องรั
