บทที่2 ความสุขครั้งสุดท้าย (NC20++)
1584 คำ
ปราชญ์กดจูบคุณหนูสุดที่รักด้วยความนุ่มนวลแฝงด้วยความร้อนแรง ชายหนุ่มรู้ว่าเขาทำไม่เหมาะสมล่วงเกินลูกสาวเจ้านายผู้มีพระคุณ ทว่าเขาหักห้ามใจและห้ามความปรารถนาที่กักเก็บมานานเอาไว้ไม่ได้ คุณหนูของเขาสวยหวานจนเขาอยากตีตราจองเป็นเจ้าของ
ปราชญ์รู้ดีว่าเป็นครั้งแรกของหญิงสาว เขาอยากทะนุถนอมหญิงคนรักสัมผัสความนุ่มนวล ความรักออกมาจากใจเขา รสจูบจากริมฝีปากหวานแทบเขาทนอารมณ์ตัวเองไม่ไหว
“ปราชญ์”
“ผ่านพ้นคืนนี้ไป คุณหนูลินอย่ามาเสียใจภายหลังนะครับ”
“ลินไม่เสียใจ ลินดีใจต่างหากที่ลินจะได้เป็นของปราชญ์ ของปราชญ์คนเดียวที่ลินจะมอบหัวใจให้”
สายตาหวานเชื่อมจากหญิงสาวทำให้หัวใจแกร่งสั่นไหวมากยิ่งขึ้น เธอรักเขามาก รักจนอยากใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน คงมีความสุขไม่น้อย
“ผมรักคุณหนู ผมสัญญาว่าผมจะรักและจะรับผิดชอบทุกสิ่งทุกอย่างไม่ให้คุณหนูลินต้องมีรอยน้ำตา”
“ปราชญ์”
มาลินตื้นตันใจจนน้ำตาคลอหน่วย เธอยินดีมอบร่างกายและหัวใจดวงน้อยเพื่อเขาคนเดียวและไม่มีใครจะมาแทนที่ไปได้นอกเสียจากความตายก่อนเขาช้อนอุ้มเธอนอนลงบนเตียง
ริมฝีปากของเขาแนบชิดกดจูบกลีบปากนุ่มพร้อมกับมือใหญ่ที่ลูบไล้ไปตามร่างกายมาลิน ไม่นานชุดของเธอกับเขาก็ลงไปกองกับพื้นข้างเตียง
“ผมรักคุณหนู”
“ลินก็รักนาย ปราชญ์ ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น เราจะจับมือสู้อุปสรรคไปพร้อมกัน”
ริมฝีปากของปราชญ์ผละจูบจากหญิงสาวคนที่รักสุดดวงใจ พลางสูดดมกลิ่นหอมหวานจากกายสาวเต็มปอด มือใหญ่อีกข้างลูบไล้เรือนร่างสวยงามสะอาดบริสุทธิ์ คิดไม่ผิดที่เขากีดกันผู้ชายคนอื่นคิดมาจีบคุณหนู มาลินเป็นผู้หญิงสวยงาม เขาครอบครองเรือนร่างงดงามจนแทบคลั่งไคล้
“คุณหนูของผม สวยเหลือเกิน” น้ำเสียงแหบเพร่าเอ่ยกระซิบข้างใบหูของเธอ
มาลินแอบเสียวซาบซ่าน อารมณ์วาบหวามกับน้ำเสียงแหบเพร่าสุดเซ็กซี่ของคนตัวโต เธอรับรู้ถึงแรงดันบางอย่างเสียดสีต้นขาอ่อน แก้มแดงระเรื่อไม่กล้าก้มลงไปมองจุดอันตราย
“อ่า ผมจะอดใจไม่ไหวแล้วนะครับ”
เขาพยายามข่มกลั้นความปรารถนาของตัวเองไม่ให้เผยสัญชาตญาณดิบเถื่อนของผู้ชายทำร้ายคนรัก
มาลินเห็นว่าเขาผละออกจากร่างกายงดงาม และนั่นทำให้เธอเห็นหุ่นของเขาเปลือยเปล่าชัดเจน เพิ่งสังเกตว่าร่างกายเต็มด้วยมัดกล้ามกำยำสมส่วนไปหมด ไล่ต่ำลงมาเห็น ปราชญ์น้อย ของเขา พลางสีหน้าแดงระเรื่อชัดเจน
ปราชญ์ไม่ต้องการทำลายอนาคตของคุณหนูสุดที่รัก และไม่ต้องการให้เธอกินยาคุม เพราะไม่ดีต่อสุขภาพร่างกาย ทางที่ดีคือเขาป้องกันเองดีที่สุด โชคดีที่เพื่อนการ์ดอีกคนของเขาชอบเที่ยวกลางคืนจึงซื้อกล่องถุงยางอนามัยมาให้เขาเป็นของฝาก และไม่คิดว่าจะได้ใช้มันจริง
เธอต่อต้านเขาเล็กน้อยเมื่อตัวตนสวมใส่อุปกรณ์ป้องกันแทรกเข้าสู่ร่างเล็กอันแสนคับแน่น หญิงสาวนิ่วหน้าความเจ็บปวดเมื่อความบริสุทธิ์ถูกทำลายไป ซึ่งเขาพยายามไม่รุนแรงกับเธอ ดวงหน้าเล็กเริ่มปรับสีหน้าดีขึ้นก่อนถูกแรงเข้าสู่ข้างในอ่อนนุ่มนุ่มนวล อ่อนโยนก่อนเร่งจังหวะหนักหน่วงราวพายุเสน่หาเร่าร้อนไม่ปาน
“อื้อ ปราชญ์” เธอหาที่ระบายอารมณ์ด้วยการยึดจับไหล่บ่ากว้างและเผลอจิกเล็บ เรียกชื่อชายคนรัก
“คุณหนูของผม ดีจังเลยครับ ผมอยากอยู่ข้างในตัวคุณหนูมานานแล้ว”
เอวสอบถาโถมกระหน่ำตอกอัดเข้าสู่ข้างในที่แสนคับแน่นเกินไปสำหรับตัวตนแกร่งใหญ่โต เขาคำรามในลำคอบ่งบอกว่าอารมณ์พุ่งขีดทะยานที่สุด ก่อนทั้งสองจะกรีดร้องสุดเสียงเมื่อเขาพาเธอขึ้นไปจุดสุดยอดของอารมณ์ปรารถนาพร้อมคำกระซิบบอกรักจากเขาที่มีต่อเธอ
“ผมรักคุณหนูลิน ทั้งชีวิตผมมอบชีวิตและหัวใจให้กับคุณหนู ผมไม่มีใคร มีแค่คุณลินคนเดียว”
ปราชญ์ซุกซนใบหน้าหวานกับต้นคอเล็กที่ในยามพายุเสน่หาเพิ่งจบลง เขารู้ว่านี่คือประสบการณ์ครั้งแรกของเธอ เขาไม่อยากรังแกคนรักมากกว่านี้ เพียงเท่านี้เรือนร่างสาวสด บอบบางก็เจ็บระบมชอกช้ำมากแถมยังมีรอยตีตราความเป็นเจ้าของ
รอยสีกุหลาบสดประทับซอกคอเล็กและเนินอกใหญ่ปรากฎแดง รับรองว่าต้องมีคนเห็นรอยตีตรา ก็เขาอดใจไม่ไหวที่จะประทับเอาไว้บ่งบอกว่าเธอเป็นของเขา
ปราชญ์หักห้ามอารมณ์ปรารถนาตัวเองเพิ่งมอดดับลงก่อนถอดตัวตนแกร่งออก สายตาเห็นคุณหนูมาลินเพิ่งขยับสถานะขึ้นมาเป็นเมียพฤตินัยนอนหลับตาพริ้มด้วยท่าทีเหนื่อยอ่อนพร้อมอมยิ้มขำ
“รักนะครับ คุณหนูของผม”
ชายหนุ่มประทับรอยจูบหน้าผากมนเกลี้ยงเกลาของเมียพฤตินัยของตนก่อนลากสังขารตัวเองเข้าชำระร่างกายที่ห้องน้ำ
ปราชญ์ใช้เวลาอาบน้ำไม่นานก่อนออกจากห้องน้ำ แล้วหยิบกะละมังใส่น้ำอุ่นพร้อมผ้าเช็ดตัวส่วนตัวของหญิงสาว เขาไม่ยอมให้คนรักต้องนอนเปลือยเปล่าต้องไม่สบาย สาเหตุเป็นเพราะเขาหรอก
“อื้อ ทำอะไร”
มาลินเผลอหลับเพราะความเหนื่อยอ่อนสะสมมาทั้งวัน ยังถูกคนตัวโตรังแกไม่หยุดไม่หย่อนอีก
“ทำความสะอาดให้คุณหนูยังไงละครับ ดอกไม้ของคุณลินดูเหมือนมีกลีบช้ำ ให้ผมดูแลคุณลินเถอะนะครับ”
แววตาเอ่ยเว้าวอนคุณหนูสุดที่รักของเขา มือใหญ่บรรจงเช็ดตัวร่างเมียพฤตินัย โดยเฉพาะดอกไม้มีกลีบช้ำเพราะเขาทำรุนแรงเกินอารมณ์ดิบเถื่อน
หลังจากเช็ดตัวจนสะอาดแล้วสวมใส่ชุดนอนเบาบางที่เขาเลือกและสวมใส่ให้เอง ดูแลเอาใจใส่เธอราวว่าเป็นเจ้าหญิงของบอดี้การ์ดหนุ่ม
“นอนด้วยกัน คืนนี้เราเป็นของกันและกันแล้ว ปราชญ์ห้ามทิ้ง ห้ามละเลยลินเด็ดขาด กลับไป ลินจะบอกคุณพ่อว่าลินจะแต่งงานกับปราชญ์คนเดียว”
มาลินนอนกอดภายในอ้อมแขนที่แสนอบอุ่น ขาเล็กอีกข้างนอนก่ายเกยไม่ให้เขาหนีหายไปไหน หลังจากร่างหนาล้มตัวลงนอนข้างกายเธอ ยอมรับว่ามีความสุขมากที่สุดและเธอไม่คิดเสียใจที่เสียตัวกับเขา
“แต่ผมกลัวว่าคุณท่านอาจจะไม่ยอมรับผม คุณลินก็รู้ว่าผม...” ปลายนิ้วชี้จากมือเรียวสวยแตะริมฝีปากเขาไม่ให้พูดต่อถึงเรื่องอนาคตที่ยังมาไม่ถึง
“เราอยู่กันแค่สองคน อย่ากังวลคิดถึงเรื่องอื่นสิ พ่อริครักลินมาก ยังไงพ่อคงไม่ขัดใจลินหรอก”
“ผมก็หวังว่าจะเป็นไปตามที่คุณลินพูดนะครับ ดึกมากแล้ว คุณลินควรพักผ่อนดีกว่าครับ” เขาเอ่ยเสียงรู้สึกผิดเล็กน้อยที่เป็นต้นเหตุรังแกเธอจนแทบนอนล่าช้ากว่ากำหนด เธอส่ายหน้ารัวๆ
“ถ้าอย่างนั้นมานอนด้วยกัน ขอบคุณนะที่ยอมบอกรักลิน รู้ไหมว่าคืนนี้ลินมีความสุขมากที่สุด ปราชญ์ของลิน”
มาลินเอ่ยพึมพำเสียงครางอ่อยในลำคอแล้วหลับสนิทง่ายดาย ขณะที่มือสองข้างสวมกอดนอนคนรักหนุ่มไว้ไม่ยอมห่างกาย
“ผมก็มีความสุขมากครับ ผมจะไม่มีทางแยกจากคุณลินเด็ดขาด ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณลิน” ริมฝีปากของปราชญ์กดจูบขมับด้วยความสุขใจ เขาไม่คิดว่าความสุขนี้เป็นความสุขครั้งสุดท้ายที่เขากับเธอครองรักกัน
‘มาลิน ยอดดวงใจของปราชญ์ผู้แสนต่ำต้อย’
___________
ไม่รู้เวลานานเท่าไหร่ที่ได้กลับประเทศบ้านเกิด ประเทศไทย รถตู้อัลพาร์ลสีขาวประจำตระกูลสกุลเรวัติจอดรอรับลูกสาวคนโตของอดีตท่านประธานมาริค สกุลเรวัติ
ปราชญ์ทำหน้าที่บอดี้การ์ดยกกระเป๋าใบใหญ่ของคุณหนูมาลิน ใบหน้าเรียบเฉยเยือกเย็นทำตัวเหมือนเดิม หลังจากผ่านเหตุการณ์ล้ำเส้นกฎลูกสาวเจ้านายกับลูกน้อง เขายังทำตัวปกติไม่ให้การ์ดคนอื่นสงสัยว่าตนเองกับคุณหนูแอบลักลอบ ‘กิน’ เกินความสัมพันธ์ ไม่อย่างนั้นเขาคงโดนคุณท่านทำโทษ
เขาเห็นว่าคนถูก ‘กิน’ กลับทำสีหน้ายิ้มแย้มสดใส ราวไม่เดือดร้อนใจ ทำตัวเหมือนปกติ แต่จะทำตัวสนิทสนมควงแขนแกร่งเขาเหมือนว่าคนรักกันทั่วไปในสายตาการ์ดคนอื่น
“คุณหนูลิน ตอนนี้ผมว่าเรายังเป็นลูกสาวเจ้านายกับลูกน้องอยู่นะครับ การที่คุณลินสนิทสนมกับผมมันจะไม่ดีต่อคุณลิน” เขาต้องการขัดแย้งและให้เหตุผลคุณหนูสุดดื้อรั้นขณะเธอบังคับเขาขึ้นมานั่งรถด้วยกัน
“ไม่ดีตรงไหน ลินจะได้บอกคุณพ่อว่าเรารักกันและมีอะไรกันแล้ว อีกไม่นานปราชญ์ก็จะได้เป็นลูกเขยของคุณพ่อไง” มาลินเอ่ยรอยยิ้มสุขใจ เธอไม่สนใจว่าเขาเป็นบอดี้การ์ดต่ำต้อย เด็กกำพร้าไร้พ่อแม่ ขอแค่ใจเราตรงกันเท่านี้ก็พอ
‘ผมกลัวว่าเพราะผมจะทำให้คุณลินเดือดร้อน’
ลางสังหรณ์แปลกๆ ก่อเกิดขึ้นภายในใจแกร่ง ปราชญ์กังวลว่าคุณท่านมาริคไม่ยอมรับเขา เพราะเขาเป็นแค่ลูกน้องที่แสนต่ำต้อย!
- ผู้เขียน
