ระบบครับ ผมรวยแล้ว?

โดนแอบอ้าง

เดิมทีตนเองคิดว่าจะมาสำรวจเฉยๆ แต่ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอโลกที่เต็มไปด้วยซอมบี้ขนาดนี้ จินวิ่งด้วยความเร็วที่เขาทำได้ จนในที่สุดก็เจอทางแยก และต้องตัดสินใจ แต่ทั้งสองทางนั้นเต็มไปด้วยซอมบี้หมด

แต่แล้วในขณะที่เขากำลังตัดสินใจสู้หรือไม่ก็คิดว่าตัวเองกำลังจะตาย

ขวับ!!!

ก็ได้มีเสียงแหวกอากาศขึ้นมาปรากฏตรงหน้าเขาทันที ปรากฏให้เห็นหญิงสาวที่ใช้ดาบยาว ฟันไปอย่างพวกมันอย่างไม่ลังเล ทำให้ร่างของมันขาดครึ่งท่อนไปถึงห้าตัว!!!

จิน จ้องมองไปยังการฟันที่สง่างามของสาวคนนั้นด้วยสีหน้าที่ตะลึงเล็กน้อย แต่แล้วก็รีบตั้งสติถ้าหากว่าเขาช่วยกันสู้ ไม่แน่ว่าเพียงแค่นี้อาจจะสามารถฆ่าพวกมันหมดก็เป็นได้ ถึงไม่รู้ว่าเจตนาเธอคืออะไรแต่ไม่มีทางเลือกมากนัก

ทันใดร่างของเขาก็เกร็งและเริ่มปลดปล่อยสัญชาตญาณทันที! ขาข้างหน้าถูกเหวี่ยงไปอย่างรวดเร็วทำให้หัวซอบบี้ที่กำลังอาปากแตกกระจุยอย่างปาฏิหาริย์ จินตอนนี้ไม่ใช่เวลาตกตะลึงกับของรางวัลที่ได้รับมา ตนเอาแต่จดจ้องตามสัญชาตญาณ และเคลื่อนไหวร่างกายภายในความทรงจำที่ได้รับมา

ต้องยอมรับเลยว่าสิ่งที่ได้มานั้นทรงพลังเป็นอย่างมาก เพียงเพราะมันรวมไปถึงประสบการณ์ที่ได้มาด้วย ตนเองไม่อยากจะเชื่อว่าเพิ่งได้รับมันมา เพราะเขารู้สึกเหมือนกับได้ต่อสู้มาเป็น พันๆปี

ไม่รอช้าสัญชาตญาณดำเนินการไปอีกครั้ง ขาข้างซ้ายและข้างขวาดำเนินการประสานการทำงานเป็นทีมเหมือนกับรู้ใจ เสียงแหวกอากาศดังต่อเนื่อง จินทำการเตะใส่หัวพวกมันอย่างรัวๆ จนทำให้เลือดสาดกระจายเหมือนกับน้ำแตงโมที่แตกออกจากลูก

หญิงสาวที่ตอนนี้กำลังใช้ดาบฟันต่อสู้กับพวกมัน หันไปมองจินด้วยสายตาทึ่งเล็กน้อยเช่นกัน แต่แล้วตอนนี้เธอไม่มีเวลามาสนใจดาบถูกตวัดไปข้างหน้าพร้อมกับสร้างความเสียหาย ตัวของพวกมันขาดครึ่ง

เพียงไม่นานก็ผ่านไปถึง 3 นาที เรียกได้ว่าพวกเขาต่อสู้กันอย่างดุเดือด จินถึงแม้ตอนแรกจะไม่ค่อยชินกับทักษะที่ได้รับมา แต่แล้วเพียงแค่ครึ่งนาทีแรก ก็สามารถจัดการและใช้มันได้อย่างของเชี่ยวชาญ

ตอนนี้ภาพที่ปรากฏให้เห็นคือกองพะเนินเลือดและร่างศพเน่าเต็มไปหมดรอบตัวของพวกเขา จินจ้องมองยังรอบและถอนหายใจอย่างโล่งอก ดีไม่ดีถ้าหากไม่ได้หญิงสาวคนนี้เขาคงตายไปแล้ว

เมื่อคิดได้ดังนั้นก็หันไปจ้องใบหน้าของเธอและกล่าวขอบคุณ

“ ขอบคุณครับที่ช่วยผม”

แต่เพียงแค่ได้รับการพยักหน้าของเธอตอบกลับเท่านั้น จากนั้นเธอก็กระโดดขึ้นไปบนตึกและปีนป่ายอย่างชำนาญ เมื่อจินได้เห็นภาพนั้น ก็ตกตะลึงและงุ่นงง

รูปร่างของเธอค่อนข้างที่จะแข็งแกร่งและผอมเพียวเซ็กซี่อยู่ในเวลาเดียวกัน ขนตาของเธองอนงาม ถึงแม้สีผิวของเธอจะสีแทน แต่ก็ต้องยอมรับเลยว่ามันยิ่งทำให้เธอมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก ด้วยรูปลักษณ์แบบนั้นทำให้มันยิ่งเข้ากับลักษณะนักดาบของเธอมากยิ่งขึ้น

เธอมาแค่ช่วยเขางั้นหรอ? ทำไมมาช่วยเราก็ไปเลย มันชักแปลกๆ

จินไม่ได้คิดมากเพราะเพียงคิดว่า เธออาจจะเป็นเพียงแค่คนดีและผ่านทางมาช่วยตนเฉยๆ

เมื่อคิดว่าตนเองปลอดภัยแล้วก็ทำการย้ายกลับโลกเดิมทันที ในครั้งหน้าถ้าหากเขามาต้องเตรียมตัวดีๆ เช่นอาหารหรือสิ่งอำนวยความสะดวกเพราะดูจากสภาพแวดล้อมคงใช้ชีวิตยากแน่ถ้าหากไม่มีของพวกนั้น นี่ยังไม่รวมถึงทักษะต่างๆที่ต้องใช้ต่อสู้กับพวกซอมบี้อีก จินจะกลับมา เมื่อตนเองพร้อมจริงๆ และตอบแทนหญิงสาวเมื่อกี้ด้วย

“ ทำการกลับโลกเดิม ”

[กำลังทำการเคลื่อนย้ายไปโลกของท่าน………]

[กรุณารอสักครู่…..]

[ทำการเคลื่อนย้ายเสร็จสิ้น!!!]

.

.

.

.

.

ในขณะเดียวกันหญิงสาวที่ช่วยจิน กำลังปีนป่ายไปอย่างยอดตึกและกระโดดไปมาด้วยความคล่องแคล่ว เรียกได้ว่าน่าตกตะลึง เพราะไม่น่าเชื่อว่ามนุษย์ธรรมดาจะสามารถมีพลังกายที่ทรงพลังขนาดนี้

เธอเคลื่อนย้ายและการกระโดด ด้วยความรวดเร็วไปยังตึกแล้วตึกเล่า จนในที่สุดก็มาถึงที่หมาย ปรากฏให้เห็นกลุ่มหญิงสาวที่แต่งตัวคล้ายเธอแต่ทุกคนมีอาวุธที่แตกต่างกัน เมื่อพบการเคลื่อนไหวของหญิงสาวที่เพิ่งมา พวกเธอก็ทักหญิงสาวคนนั้นทันที

“เจน!!! นี่เธอไปไหนมาเนี่ย นี่เรารวมกลุ่มกันได้สักพักแล้วนะ”

“ คือว่า..โทษทีนะ พอดีไปเจอคนที่กำลังจะตายมาน่ะ ฉันอดไม่ได้ที่จะช่วยอีกแล้ว” เจน พูดด้วยสีหน้าที่สำนึกผิดเพราะ นี่เป็นอีกครั้งแล้วที่เธอช่วยคนโดยไม่หวังผลตอบแทน

“นี่!! เอาจริงป่ะเนี่ยที่เธอทำแบบนั้นอีกแล้วหรอ!! …เฮ้อ~~ ชั่งเถอะยังไงเราต้องมาคุยกันเรื่องแผนก่อน ตอนนี้ต้องไปฆ่าหัวหน้าใหญ่สุดที่อยู่ในด่านทางใต้”

“อืม”

.

.

.

.

.

ณ โลกจิน

ร่างของเขาพลันมาโผล่ที่เดิม ก่อนจะเคลื่อนย้ายไป เมื่อมองไปรอบๆก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก เพราะตอนนี้เขาไม่ต้องทนกับสภาพโลกนั้นอีกแล้ว ถึงแม้บรรยากาศจะดีแต่กลิ่นและสภาพแวดล้อมค่อนข้างเรียกได้ว่าแย่

‘ ของน่าจะมาถึงประมาณเย็นนี้เราไปทำอะไรก่อนดีนะ’

จินได้คิด ตนเองได้แจ้งไปยังเจ้าของหอแล้วว่ารถขนย้ายจะไปรับของที่ห้องของเขา แต่กว่าจะคนละมาถึงที่นี่ก็ต้องใช้เวลาและในระหว่างนี้ จิน กำลังคิดอยู่ว่าจะไปทำอะไรในระหว่างนี้ดี

ตู๊ดดดด~~~~!!!!

แต่ก่อนนั้น ก็ได้มีเสียงมือถือของตนดังขึ้นมา จินหยิบขึ้นมาและมองดูเบอร์มือถือที่ไม่คุ้นเคย เขาคิดอยู่สักพักก่อนจะรับสายเพราะตนเพิ่งได้รับเหตุการณ์ไม่ดีจากมือถือเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้

“ ฮัลโหลเมื่อไหร่แกจะจ่ายหนี้วะ”

“ครับ?”

ประโยคแรกจากปลายสายก็ทำให้เขางง เสียงบุคคลปลายสายเป็นเสียงอันดุดันและน่ากลัว แต่เขาไม่หวั่นไหวเพราะชินทนฟังเจ้านายด่าจนหูชาแล้ว

“ฉันบอกว่าเมื่อไหร่แกจะจ่ายหนี้ว่ะ ฉันมีทั้งชื่อและที่อยู่แกนะเว้ยถ้าไม่ยอมจ่ายฉันจะตามถึงบ้านแน่!”

“ เดี๋ยวนะครับผมไปติดหนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่”

“เหอะ ทำมาเป็นไม่รู้ นาย xxxxx xxxxxxxx นี่ใช่แกหรือป่าว!” เสียงปลายสายพูดชื่อของเขาออกมา นั้นก็ทำให้เขาตกใจมากขึ้นไปอีก

“แกกู้ไปตั้งแต่ต้นเดือนไงเล่าหรือจะให้ฉันเอาหลักฐานมาให้ดู มันมีทั้งชื่อและเบอร์แกแถมยังมีที่อยู่อีก ถ้าไม่ใช่แกแล้วจะเป็นใคร!”

เมื่อได้ยินแบบนั้นจินก็งุนงง แต่ถ้าเรื่องที่บุคคลปลายสายพูดมาจริงมันก็ค่อนข้างที่จะน่ากลัวอยู่หน่อยๆ เพราะอาจจะมีคนใกล้ตัวเอาชื่อและเบอร์ที่อยู่ของเขาไปใส่ในตอนกู้เงินก็ได้ ซึ่งโดยครอบครัวของเขาก็ไม่มีอยู่แล้วแถมญาติก็ไม่ต้องพูดถึงเลยสิ่งที่ใกล้ตัวเขาก็ไม่ต้องสืบ

‘เมย์?’

นี่คือชื่อแรกที่ปรากฏเข้ามาในความคิด นั่นไม่ใช่ใครอื่นนั้นก็คือแฟนของเขาที่โทรบอกเลิกตอนก่อนที่จะได้รับระบบ ซึ่งมันก็มีความเป็นไปได้อยู่บ้างเพราะนอกจากเธอแล้วก็ไม่มีใครที่มีข้อมูลของเขาและที่อยู่เลย

“ ก็ได้ครับผมจะจ่าย นัดสถานที่มาเลยหรือจะให้จ่ายผ่านการโอน”

ไม่ใช่เวลาที่เขาจะเชื่อว่านี่คือการหลอก เพราะถึงขนาดบุคคลปลายสายมีเบอร์และชื่อของตน แต่ถึงจะโดนหลอกก็ไม่เป็นไรเพราะยังไงตอนนี้เขามี ทักษะการต่อสู้แล้วเขาเชื่อว่าสามารถต่อสู้ได้สบายๆ เมื่อไปถึงก็จะรู้เอง

“เหอะ! ในที่สุดก็มีสักทีนะแก นัดสถานที่ดีกว่ามันจะได้ง่ายด้วย ถ้าหากมีครั้งหน้าพวกฉัน จะไม่ให้กู้อีกแล้วนะ”

‘ ครั้งหน้า?’

อย่าบอกนะว่าคนที่ใช้ชื่อเขากู้มาหลายครั้งแล้วไม่ยอมคืน

“ เอาเป็นหน้าหอแกดีกว่า ออกมาเลยจะได้ใช้ให้มันจบๆไป ถ้าแกคุยง่ายกว่านี้ตั้งแต่แรกคงไม่ต้องวุ่นวายขนาดนี้ทำไมไม่ใช้คืนตั้งแต่แรกวะ”

เมื่อได้ที่อยู่แล้ว ตนก็ออกจากบ้านทันทีและโบกแท็กซี่

‘ ลำบากจังแฮะ สงสัยคงต้องซื้อรถซักคัน’

จินต้องการจะรู้อะไรมากกว่านี้ ตนต้องรู้ว่าหนี้ที่โดนแอบอ้างไปกู้มาที่ไหน แล้วค่อยไปแจ้งความ

.

.

.

.

.

เมื่อมาถึงหน้าหอตามที่นัดไว้ ในระหว่างมาจินก็เบิกเงินมาจากธนาคารด้วย ซึ่งจำนวนก็ 5,000,000 ถือว่าพนักงานบริการธนาคารทำงานเร็วมากตนเองจึงไม่เสียเวลา ถึงแม้จะรู้ว่าถือเงินสดขนาดนี้อาจจะเป็นอันตรายได้ แต่ถ้าใช้หนี้และเคลียร์ปัญหาจบหมด ตนมีสิ่งที่อยากจะซื้อ

จินลงจากรถ ปรากฏให้เห็นเบื้องหน้าหอเต็มไปด้วยรถเก๋งสีดำจำนวนสามคัน แถมยังมีกลุ่มชายฉกรรจ์ที่มีรอยสักเต็มตัว อยู่กันเป็นกลุ่ม ถ้านับดีๆ มากกว่า 10 คนอย่างแน่นอน

จิน ที่เห็นอย่างนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าจะมากันเยอะขนาดนี้ ถึงแม้จะมีกลิ่นอายความกลัวอยู่บ้าง แต่ตนเองทำไม่สนใจและเดินเข้าไปทันที

เมื่อกลุ่มชายฉกรรจ์สังเกตได้ถึงการเดินมาของเขา ก็ต่างพากันงงงวย

“ ทั้งหมดเท่าไหร่หรอครับ”

กลุ่มชายฉกรรจ์ไม่คิดว่าจิน จะเดินออกมาจากนอกหอเพราะคิดว่าเขาน่าจะอยู่ในหอ แต่เมื่อเจ้าของหนี้มาแล้วพวกเขาก็ยิ้มทันที

“เหอะ! ในที่สุดก็เห็นหน้าแกชักทีนะ เจ้าพ่อตัวตัวดี นึกว่าอยู่ที่หอ ที่ไหนได้ กลัวจนย้ายออกเลยหรอ ดีที่แกมาไม่อย่างนั้น พวกฉันจะตามหาและฆ่าแกทิ้งแน่ ทั้งหมด 2,000,000 จ่ายมาดีๆ รวมดอกเบี้ยแล้ว”

ชายร่างล่ำและสูงกว่าคนในกลุ่มน่าจะเป็นหัวหน้าแก๊ง เดินออกมาและพูดด้วยถ้อยคำเยาะเย้ย ซึ่งถ้าเป็นคนปกติน่าจะกลัวหัวหดไปแล้ว แต่กลับจินไม่ใช่ จะบอกว่าเป็นเพราะระบบก็ส่วนนึงก็ได้ แต่ในความดั้งเดิมชีวิตของเขาก็โดนดูถูกสารพัดและโดนพูดจาเหยีดหยามอยู่บ่อยครั้ง นั่นจึงทำให้ตัวเขามีภูมิคุ้มกันด้านนี้

‘ 2,000,000 ?’

จิน ค่อนข้างที่จะตกใจกับตัวเลขเหล่านี้ ถึงแม้จะมีเงินใช้ได้หมดภายในคราวเดียวแต่จำนวนขนาดนี้คนที่แอบอ้างชื่อเขามันเอาไปทำอะไร แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาตนเองต้องทำการ ใช้หนี้ให้พวกมันก่อนถึงแม้จะไม่ใช่ของเขาก็เหอะ เมื่อเสร็จแล้วค่อยถามรายละเอียดและไปแจ้งความ ตนยังไม่รู้เลยว่าเป็นหนี้ทางไหน ถ้าหากเจาะลึกข้อมูลดี อาจจะรู้คนที่แอบอ้างชื่อเขา

“หึ ก็ใช้ได้นิหว่า แล้วทำไมไม่ใช้มาถึงตอนนี้…. เอาละพวกแกกลับกันได้แล้วในเมื่อลูกหนี้ใช้หนี้หมดแล้วพวกเราก็ไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อ ทีหลังก็ใช้ให้ไวๆหน่อยนะ ถ้าหากยืมอ่ะนะ”

เมื่อพวกมันกำลังเตรียมจะขึ้นรถและกลับไปจินก็เอ่ยทักอย่างเร่งรีบเพราะตัวเองอยากจะรู้ว่าการกู้นี้ไปกู้มาจากไหนและใครเป็นผู้แอบอ้าง

“ดะ-!”

“เดี๋ยว!”

แต่ก่อนที่จินจะพูด ก็ได้มีเสียงอันทรงเสน่ห์เอ่ยมาก่อนเขา ชายฉกรรจ์หันไปตามเสียง แต่แล้วเมื่อเห็นใบหน้าของเสียงก็ถึงกับเบิกตากว้าง

“อาเจ๊!!!!”

‘อาเจ๊?’

จิน หันมองตามก็พบกับร่างอันคุ้นเคย นั่นก็คือเจ้าของหอนี้หรือมีนานั่นเอง

มีนาจ้องไปยังกลุ่มชายฉกรรจ์พร้อมกับทำท่าทีที่ดุร้าย เมื่อเห็นจินเธอก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ถามอะไร

“ พวกแกมาทำอะไรที่นี่ “

เธอถามออกมาด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยเป็นมิตร เพราะมันมีเจ้าพวกนี้ที่แต่งตัวน่ากลัวจนทำให้คนแถวนี้ระแวงกันไปหมดแล้ว ชื่อเสียงของหอนี้ก็ยิ่งไม่ดีอยู่ด้วย ยิ่งมีพวกนี้อีก นั่นจึงทำให้เธอหงุดหงิด

“ คะ-คือว่า! พวกเรามาทวงหนี้ จากคนที่ยืม จากแอปเจ้านายนะครับ”

ชายฉกรรจ์ผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มพูดออกมาด้วยท่าทางเร่งรีบ แถมดูเหมือนจะกลัวมีนาอยู่ด้วย

‘แอป?’

แต่จิน ไม่ได้สังเกต ตอนนี้เขาสนใจ กลับประโยคที่ชายฉกรรจ์พูดออกมา

‘ แสดงว่ามีคนแอบอ้างชื่อเราและเอาชื่อเราไปใส่ในแอป เพื่อที่จะได้เงินงั้นหรอ งั้นเงินทั้งหมดก็ถูกโอนเข้าใส่บัญชีธนาคารของมันน่ะสิ’

จิน ตกอยู่ในความคิดเพราะเงินไม่ได้เข้าบัญชีธนาคารของตนแม้แต่บาทเดียว แต่สิ่งที่เขาเริ่มแน่ใจแล้วว่าอาจจะเป็นคนใกล้ตัวนั่นเอง

‘เมย์ เธอได้ทำหรือป่าว?’