ระบบครับ ผมรวยแล้ว?

ปัญหาเข้าตัว

จินใช้เวลาในการขับรถมาห้างไม่นาน เมื่อมาถึงก็ตรงไปที่จอดรถแต่เมื่อล้อรถเข้าไปยังเขตของห้าง ระบบก็ดังทันที

[ทำการเช็กอินที่ ห้าง THE Ogan]

[รางวัลที่ได้รับ ช่องว่างมิติเก็บของ] !!!

“…..”

จินตกใจเมื่อได้อ่านของรางวัลที่ได้รับ พอจะรู้อยู่แล้วว่าเข้ามาต้องกระตุ้นระบบได้ แต่รางวัลที่ได้รับมานั้นมันเกิดคำว่าพิเศษไปแล้ว ถ้าจำไม่ผิดนี่คือช่องเก็บของที่เขาจำได้ว่าเคยอ่านในนิยาย ความสามารถของมันก็ตามชื่อเลย เหมือนกับกระเป๋าเก็บของแต่ขนาดการจัดเก็บไม่มีที่สิ้นสุด แค่นี่มันก็สามารถทำให้เขาไม่ต้องแบกของต่างๆไปไหนมาไหนโดยที่หนักมากๆแล้ว และสิ่งนี้อาจจะต่อยอดถึงกับโลกซอมบี้ที่เขาเคยไปด้วย ด้วยความสามารถนี้จินสามารถเอาอะไรไปก็ได้โดยที่ไม่เป็นที่สนใจและไม่หนัก นี่มันวิเศษและมีประโยชน์ต่อจินมาก….

กลับมาที่จอดรถ เมื่อยามเห็นการปรากฎของรถแลมโบ เขาก็ตื่นจากอาการง่วงนอนทันที นี่มันรถหรูซึ่งแสดงว่าคนขับนั้นเป็นคนรวยถ้าหากเขาต้อนรับไม่ดีนี้อาจจะส่งผลถึงหน้าที่ของเขาได้อย่างแน่นอน

เมื่อจินขับรถมาถึงป้อมของยาม ยามก็พูดกล่าวทักทายอย่างสุภาพทันที

“สวัสดีตอนเที่ยงครับ เชิญจอดด้านในเลยครับ”

ยามนำทางให้จินทันที จินมองอย่างแปลกใจนี้อาจจะเป็นการบริการที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน นี่แสดงให้ว่ามีรถที่แพงก็ได้รับสิทธิ์พิเศษได้ทันที ยามเดินนำเขาไปโซนจอดรถ VIP จินไม่เคยจอดที่นี่มาก่อน ไม่สิ ไม่มีรถเป็นของตัวเองนั้นสิถูก พอเข้าช่วงมหาลัย ต้องรับจ้างบ่อยๆเขาก็ขับได้เองทันที โดยอาศัยจากเพื่อนรวมงานนิดหน่อย ไม่นานก็ไปสอบใบขับขี่ แต่นั้นเรื่องมันก็ได้หลายปีแล้วตนยังจำไม่ได้เลยว่าใครเป็นคนสอนเขาขับรถ

จินใช้เวลาไม่นานในการจอด และลงมาจากรถ โซน VIP มีรถไม่มากจึงสามารถเลือกที่จอดได้สบายใจ เขาพยักหน้าให้ยามคนนั้นเล็กน้อยเพื่อเป็นการขอบคุณ

‘หวังว่าจะทำแบบนี้กับทุกคนนะ’

ยังไงโลกใบนี้ก็มีการแบ่งชนชั้น ตนได้แต่หวังว่ายามคนนี้จะเป็นคนดีไม่บริการดีๆแค่เขาคนเดียว

.

.

.

.

.

.

.

จินเดินขึ้นบันใดเลื่อนเพื่อที่จะไปร้านขายเสื้อผ้า เพราะปกติร้านจะอยู่ประมาณชั้น2และ3 ตนได้เลือกร้านแล้วว่าจะซื้อที่ไหน ในเมื่อไม่ต้องห่วงเรื่องเงิน ก็ต้องเอาของแบรนด์เนมไปเลย ในชีวิตนี้จินไม่เคยคิดเลยว่าตนเองจะได้มาซื้อเสื้อที่แพงขนาดนี้ เพราะรู้ดีว่าราคามันแพงมาก แต่เพื่อที่จะไม่เจอเรื่องปวดหัวไปมากกว่านี้ก็ควรลงทุกสักหน่อย

ร้าน KL ที่ย่อมาจาก KING LORD มันเป็นชื่อที่ทรงพลังมากเมื่อได้อ่านแต่นี้คือชื่อของร้านเสื้อผ้าแบรนด์เนมที่มีชื่อเสียง หลายคนบ่นว่าแพงนักแพงหนาแต่ก็ต้องยอมรับว่าแลกมาด้วยคุณภาพผ้าและผ้าที่ดูดีเช่นกัน ตอนนี้จินได้มายืนที่หน้าร้านนี้แล้ว

จินยืนมองไปยังป้ายร้านอีกครั้งมีตัวหนังสือใหญ่ๆว่า KL เด่นชัดสง่างาม เมื่อผู้พบเห็นก็คงต้องหันมองด้วยที่หน้าร้านที่ดูดีและเสื้อผ้าที่ดูทันสมัย แต่เมื่อเข้ามาในร้านก็ต้องทำให้ขนลุกเกือบทุกคนเพราะว่ามันแพงมาก นี่มันราคาที่เอาไว้สำหรับขูดเลือดขูดเนื้อกันชัดๆ

เมื่อเดินเข้าไป จินก็ได้รับการต้อนรับอย่างดีโดยพนักงาน

“ยินดีต้อนรับค่ะ/ครับ”

ตนแปลกใจเล็กน้อยที่คนที่แต่งตัวอย่างเขาได้การตอบกลับเช่นนั้น แต่ก็ดีซักอีกเพราะอย่างนี้ก็ง่าย ตนไม่ต้องเจอกับพวกที่ทำให้ปวดหัว

ไม่รอช้าตนเดินไปโซนเสื้อผ้าก่อนเป็นอันดับแรก จินใช้เวลาอยู่สักพักเพราะใช่ว่าเป็นของแบรนด์เนมแล้วจะซื้อได้ทันที จินก็มีสไตล์เป็นของตัวเอง ต้องเลือกดีๆก่อนเพื่อให้ตัวเองดูดีที่สุด

แต่ในขณะที่จินกำลังเดินพิจารณาอยู่นั่น ก็ได้มีเสียงดังมาจากที่หน้าเคาน์เตอร์ เมื่อหันไปก็ทำให้เห็นชายที่แต่งตัวดูดีออกไปทางลูกคุณหนู ผมสีบรอนซ์และทรงผมแสกกลาง ถึงแม้มันจะดูเด่นแต่นั้นไม่ใช่เลยมันกลับตรงกันข้าม ด้วยการที่ไว้ทรงผมแบบนั้นมันยิ่งดูตลกกับโครงหน้า

ตอนนี้ชายแสกกลางกำลังเหมือนทะเลาะกับพนักงานเคาน์เตอร์อยู่ ด้วยเสียงที่ดังมันจึงมาถึงนี่

“ห้ะ? นี่แกจะบอกว่า เสื้อที่ฉันจองเมื่อวานถูกขายไปแล้วอย่างนั้นหรอ? นี่แกพูดเล่นหรือป่าว รู้ไหมว่าฉักลูกใคร ถ้าแค่พ่อฉันคนเดียวก็สามารถไล่พวกแกออกได้ทั้งร้าน!!! อยากโดนไล่ออกมากนักใช่มั้ย!!! ”

“ต้องขอโทษด้วยนะคะ คุณลูกค้า แต่ทางร้านเราก็บอกไปแล้วว่าเราไม่มีบริการจองล่วงหน้า”

พนักงานเคาน์เตอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงที่สุภาพ แต่สังเกตดีๆมันเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ชายแสกกลางนั้นไม่ได้น่ากลัวเลยแต่ต้องเป็นคนใส่ชุดดำที่ยืนอยู่หลังเขาซะมากกว่า เธอกลัวว่าถ้าหากพูดอะไรไม่ดีไปชายแสกกลางจะสั่งให้คนชุดดำทำร้ายเธอ

“ห้ะ นี่แกจะบอกว่าคำเตือนของฉันมันไม่เพียงพออย่างงั้นหรอ ก็บอกไปตั้งแต่เมื่อวานแล้วว่า ไม่ต้องไปสนมัน ยังไงมันก็แค่ร้านเล็กๆ เหอะพวกแกคงไม่รู้จริงๆสินะว่าฉันเป็นใคร”

ชายแสกกลางพูดด้วยดวงตาที่แดงกล่ำ ตอนนี้มันอยากที่จะระบายเต็มที่กับความโกรธที่มันมีอยู่ ชานเป็นลูกนักการเมืองชื่อดังและถูกเลี้ยงให้ตามใจทุกอย่างตั้งแต่เด็ก วันก่อนชานได้รับคำสั่งจากพ่อให้ออกข้างนอกบ้าง เพื่อที่จะเรียนรู้การใช้ชีวิต เพราะตั้งแต่เกิดชานได้รับการดูแลที่ดี มีทุกอย่างครบชานเลยไม่ต้องการอะไร

แต่เมื่อวานคือวันแรกของการออกมา พร้อมกับบอดี้การ์ด3คน ก็ต้องทำให้มันโกรธเป็นอย่างมาก นี่ไม่ใช่สิ่งที่มันคิดไว้ มันแตกต่างจากที่บ้านทุกคนข้างนอกไม่ตามใจมัน ไม่ฟังคำสั่งมัน รวมไปถึงทุกคนมองมาที่มันด้วยสายตาแปลกๆ ชานโกรธเป็นอย่างมาก วันนี้ชานทนไม่ไว้แล้ว ในเมื่อไม่ได้ดั่งใจ ก็ระบายมันไปเลย

“คือว่าต้องขอโทษจริงๆค่ะ แต่คุณลูกค้าสามารถซื้อสินค้าอย่างอื่นได้นะคะ”

พนักงานพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อที่จะให้ชานใจเย็นลง เพราะเธอเริ่มที่จะใจดีสู้เสือไม่ได้แล้วเมื่อเห็นสีหน้าตอนโกรธที่น่ากลัวของเขา

“ได้!! เอาอย่างนี้ใช่มั้ย งั้น… แกทั้งสอง ไปทำลายร้านนี้ให้หมดเลย เอาให้ไม่เหลือชิ้นดี”

ชานกล่าวออกมาด้วยความทนไม่ไว้ ไม่ได้ตามที่เขาได้ ก็ต้องทำลายให้หมด พนักงานที่ได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับเบิกตากว้างอย่างตกใจ นี้พวกเขาได้ยินไม่ผิดใช่มั้ย จะทำลายร้านนี้อย่างนั้นหรอ

ไม่รอให้พนักงานได้ทำอะไรชายชุดดำก็เริ่มเคลื่อนไว้ทันที พวกมันเริ่มที่จะเดินไปที่โซนต่างๆ ด้วยร่างกายที่ใหญ่และน่าหวาดกลัวจึงไม่มีใครในร้านกล้าไปห้าม พนักงานเมื่อเห็นท่าไม่ดี ก็กดเบอร์โทรหาผู้จัดการร้านนี้และหน่วยรักษาความปลอดภัยทันที

ชายชุดดำเดินไปยกราวที่เอาไว้โชว์เสื้อผ้าทั้งชั้นคว่ำทันที เมื่อเห็นอย่างนั้นพนักงานก็ตกใจเป็นอย่างมากแต่ชายชุดดำอีกคนก็ทำเหมือนกันโดยที่พนักงานยังไม่หายจากอาการตกใจ ตอนนี้สถานการณ์ดูวุ่นวายมาก ผู้คนข้างนอกเริ่มเห็นถึงความผิดปกติของร้าน เมื่อเห็นว่ากำลังมีคนกำลังทำลายข้าวของก็ตกใจไม่น้อยกว่าพนักงานข้างใน

จินที่สังเกตเห็นเหตุการณ์ทั้งหมด เขาถอนหายใจออกมาอย่างรำคาญ นึกว่าเรื่องปวดหัวจะหมดไปแล้วหลังจากมาซื้อเสื้อเพื่อตัวเองดูดี แต่นี่คืออะไร ยังไม่ทันจะซื้อก็มีเรื่องน่าปวดหัวเพิ่มขึ้นอีกแล้ว

‘งั้นไปร้านอื่นก็ได้’

เขาไม่มีเวลามาช่วยคน จินเชื่อว่าไม่นาน รปภ. ก็มาแน่ นั้นจึงไม่เป็นไร จินกำลังจะเดินออกจากนอกร้านอย่างเนียนๆ แต่แล้วดูเหมือนว่าฟ้าจะแกล้งให้เขาได้เรื่องเพิ่ม

“เฮ้ย แกจะไปไหนของแกว่ะ”

ชานที่กำลังเพลิดเพลินกับการดูลูกน้องของมันทำลายข้าวของร้านนี้อยู่นั่น ก็สังเกตเห็นคนหนึ่งที่แต่งตัวไม่ดีหรือเรียกง่ายๆว่าคนจน ได้กำลังเดินออกไปจากร้าน นั้นจึงทำให้มันโกรธอีกครั้งในเมื่อมันสั่งให้ทำขนาดนี้แล้ว ก็ต้องมีคนกลัวเป็นทำธรรมดา แต่นี่คืออะไร มันจะอวดดีเกินไปแล้วที่กล้าออกไปโดยไม่มีท่าทีของความกลัวเลย

จินปลายตามอง ตอนนี้ตนรู้สึกได้ว่าเรื่องน่าปวดหัวได้คืบคลานเข้ามาแล้ว

ชานที่ไม่สบอารมณ์อยู่แล้ว ก็เดือดดาลขึ้นไปอีกเมื่อเห็นจินมองมาที่มันอย่างนั้น

“นี่แก!!! กล้ามองฉันด้วยสายตาอย่างนั้นหรอ เป็นแค่คนชั้นล่างแท้ๆ จัดการมันซะ!! เอาจนกว่ามันจะร้องของชีวีต”

ชานได้สั่งชายชุดดำคนสุดท้ายของตนไปจัดการจิน ตอนนี้มันไม่อารมณ์ดีขึ้นแน่ ถ้าไม่เห็นใบหน้าของจินยับยู่ยี่ พนักงานและคนข้างนอกพบเห็นการเคลื่อนไวของชายชุดดำคนที่สามก็ตกใจ โดนเฉพาะคนข้างนอกทิศทางที่ชายคนนั้นเดินมานั้นเหมือนจะออกมาเลย ผู้คนเริ่มระแวงหรือบางคนไม่อยู่แล้ววิ่งหนีกันสุดทันที แต่แล้วชายชุดดำก็เดินมาหยุดที่หน้าจิน

จินไม่มีอาการตื่นกลัวแม้แต่น้อย นี่คือ ทักษะการต่อสู้ระดับสูง ร่างกายและสภาพจิตใจเขาตอนนี้เหมือนกับว่าผ่านการต่อสู้มานับพันๆแล้ว การที่มากลัวร่างที่ใหญ่โตของชายชุดดำแทบเป็นไปไม่ได้เลย

‘เอาเถอะ ถือว่าออกกำลังกายคลายเครียดละกัน’

จินฉีกยิ้ม…..