ระบบครับ ผมรวยแล้ว?

หมอไม่รับเย็บครับ

จิน ใช้เวลาไม่นานในการมาถึงโรงพัก ซึ่งมันใกล้เป็นอย่างมาก เมื่อมาถึงก็ตรงไปที่จุดรับเรื่อง

“ วันนี้มาทำอะไรครับ?”

ชายใส่ชุดตำรวจที่อ้วนเล็กน้อยถามอย่างสุภาพเมื่อเห็นจินเดินมา

“ มาแจ้งความโดนแอบอ้างครับ”

“ งั้นเชิญนั่งก่อนครับแล้วเล่ารายละเอียดมาเลย”

จิน ทำการเล่ารายละเอียดทั้งหมดให้ตำรวจไปและนายตำรวจที่อ้วนเล็กน้อยจดตามอย่างคล่องแคล่ว ใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมงก็เสร็จในระหว่างนั้นตำรวจ ก็เริ่มที่จะประสานงาน จินได้โชว์หลักฐานต่างๆจากมือถือของตนและให้นายตำรวจคนนั้นปริ้นเอกสารเพื่อยืนยัน

เมื่อเสร็จแล้วตนเองก็เดินออกมา คงจะใช้เวลาสักพักหรือนานเป็นชาติเพราะตนไม่ได้หวังกับตำรวจ จินคิดหาทางออกว่าจะทำอย่างไรเพื่อสืบสาว แต่ก็มีคนในใจว่าต้องเป็นเธอแน่ๆ แต่ตอนนี้ยังไม่แน่ใจถ้าหากตนเองกล่าวมั่วนั้นก็จะทำให้คนอื่นเสียหาย

จินตอนนี้ มีเงินสดเหลืออยู่ 3,000,000เนื่องจากให้พวกนั้นไปแล้ว 2,000,000 ตอนนี้ตนต้องการจะซื้อรถเพราะเนื่องจากนั่งแท็กซี่แล้วไม่ค่อยสะดวกนัก บวกกับตอนนี้มีบ้านหลังใหญ่มันคงจะดูไม่ดีนัก ถ้าหากขับแท็กซี่ไปไหนมาไหน

เมื่อคิดได้ดังนั้นก็ขึ้นแท็กซี่อีกทีและขี่ไป ซื้อรถทันที

.

.

.

.

.

จิน ตอนนี้ปรากฏให้เห็นอาคารหลังใหญ่ที่เบื้องหน้าถูกตกแต่งไปด้วยกระจกเงา ซึ่งถือได้ว่าการทำความสะอาดกระจกได้ดีเลยทีเดียว ที่นี่คือร้านขายรถชั้นนำที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมากและไม่ต้องบอกเลยว่ามันมีคุณภาพนี่รวมไปถึงรถหลักล้านและหลักแสนด้วย

เมื่อขาซ้ายเข้าสู่ภายในร้านเสียงระบบก็ดังขึ้นมา

ติ้ง!!!

[ทำการเช็กอินที่ บริษัทMOTO]!!!

[รางวัลที่ได้รับ เงิน 1,000,000,000 และหุ้นส่วนบริษัท GT 62%]!!!!!

“……”

จินค่อนข้างที่ตกใจกับรางวัลที่ได้รับ ตนเองไม่ตกใจกับสถานที่นี่ เพราะรู้ดีอยู่แล้วว่าค่อนข้างมีชื่อเสียงแต่รางวัลที่ได้รับมานั้น มันมากซะเหลือเกิน

‘ ชาตินี้ฉันจะใช้เงินหมดไหมเนี่ย?!’

จิน คิดในใจเงียบๆด้วยความตกใจ เงิน 1,000ล้าน ถือว่าตกใจอยู่แล้วแต่หุ้นส่วน บริษัทGTนี่สิ มันจะมากมายเกินไปแล้ว บริษัทนี้นั้นขึ้นชื่อเรื่องเทคโนโลยีและการนำมนุษย์ขึ้นไปบนอวกาศหรือเรียกง่ายๆก็คือบริษัทนี้เป็นผู้นำของเทคโนโลยีที่ทันสมัยของโลก ซึ่งถ้าตนเองมีหุ้นส่วนขนาดนี้ไม่ต้องพูดถึงแล้วว่า จินแทบจะเป็นเจ้าของบริษัทแห่งนี้อยู่แล้ว มันบ้ามาก

“ ยินดีต้อนรับค่ะ”

แต่แล้วก็ได้มีเสียงพนักงานหญิงเรียกเขาออกมาจากอาการตกตะลึง ข้างหน้าปรากฏให้เห็นหญิงสาวที่สวมชุดยูนิฟอร์มของร้าน พร้อมกับกล่าวทักทายเขาด้วยรอยยิ้มที่สุภาพ

“อ่าครับ”

จิน ตอบกลับด้วยอาการมึนงงเล็กน้อยเพราะยังไม่หายฉงนกับรางวัล

“ ต้องการรถแบบไหนดีคะ ฉันสามารถแนะนำให้คุณลูกค้าได้ทั้งหมดเลยค่ะ!”

พนักงานค่อนข้างที่จะชินกับปฏิกริยาลูกค้า เนื่องจากว่ามีคนมากมายที่เข้ามาในร้านแห่งนี้และค่อนข้างที่ประหม่ากับการใช้เงินก้อนใหญ่ในการซื้อรถ ซึ่งเธอก็คิดแบบนี้เหมือนกัน เธอคิดว่าจินค่อนข้างที่ตัดสินใจยากและเสียดายเงินก้อนที่จะซื้อรถ

“เออ.. ขอดูก่อนละกันครับ”

จินตอบกลับ ตอนนี้ยังไม่มีรถในใจเขาก็แค่อยากจะมีรถไว้สะดวกสบายเวลาไปไหนมาไหนแค่นั้นเอง ตนเองไม่สนราคาถ้าหากว่าถูกใจจะซื้อทันทีไม่ว่ามันจะแพงหรือถูกจนเหมือนขี้เถ้าก็ตาม ส่วนเรื่องเงินก็ไม่มีปัญหาเพราะตอนนี้เขามีเงินมากกว่า 1พันล้าน..

ตอนนั้นเองก็มีหญิงสาวแต่งตัวดูดีใส่ชุดสูทเดินออกมา หน้าตาของเธอไม่เด่นหรือไม่สวยจนเกินไป บนใบหน้าถูกตกแต่งปิดด้วยเครื่องสำอางที่จัดจ้าน เมื่อเห็นจินที่กำลังมองดูรถไปมาอย่างตั้งใจเธอก็เบะปากพร้อมกับเค้นเสียงในลำคอ

“เหอะ ถ้าไม่มีเงิน ตัดสินใจไม่ได้ก็ไม่ต้องซื้อดีกว่านะคะ”

เธอพูดออกมาอย่างลอยๆ ซึ่งจินที่ได้ยินอย่างนั้นก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยพร้อมกับมองไปยังเธอ แต่เขาก็ไม่ได้แสดงอาการไม่พอใจแต่อย่างใดเพราะดูจากเธอแล้วน่าจะเป็นหัวหน้าของที่นี่

‘ หัวหน้าพนักงานสินะ ว่าแต่ที่นี่เขาคัดหัวหน้ามายังไงกันเนี่ย’

ค่อนข้างที่จะผิดปกติ เพราะร้านเป็นที่บริการลูกค้าและต้องคัดนิสัยเจ้าพนักงานดีๆแต่นี่… ถึงแม้ตนเองจะหน้าตาหล่อแต่การแต่งตัวแบบนี้มันก็ดูเหมือนคนจนจริงๆ จินไม่ได้ติดใจหรือรู้สึกโกรธเคืองแต่อย่างใด คนประเภทนี้มีอยู่ทั่วไปตามท้องถนนที่ดูถูกคนอื่นเพื่อให้ตัวเองนั้นตัวสูงกว่า

“งั้นเอา …รถคันนั้นละกันครับ”

จิน ทำการชี้ไปยังรถที่ตั้งโชว์อย่างสวยงาม รอบข้างของตัวมันมีไฟสองอย่างอลังการ เรียกได้ว่ายิ่งเสริมสร้างแรงสะท้อนทำให้มันมีมูลราคาสูง

“คันนั้น? แน่ใจหรอคะ”

พนักงานสาวที่เอ่ยต้อนรับจิน กล่าวอย่างตกใจพร้อมกับมองไปยังสภาพเขาอีกครั้ง ถึงเธอจะไม่ชอบนิสัยหรือไม่มีนิสัยที่ชอบดูถูกคนอื่นเพื่อให้ตัวเองดูดีแต่มันอดที่จะโกรธเล็กน้อยพร้อมกับงุ่นงงเมื่อเขาอยากจะซื้อรถคันนั้น

นั้นคือ Lamborghini Aventador เป็นรุ่นที่แพงเอาเรื่อง ตัวรถถูกประดับไปด้วยสีขาวกระจ่างและการออกแบบตัวรถเรียกได้ว่าสวยงามและมีเสน่ห์ ทางเครื่องยนต์ภายในเมื่อเวลาขับยังส่งเสียงคำรามอย่างน่าหวาดกลัวและเกรงขามในเวลาเดียวกัน

“ใช่ครับ หรือว่าคันนั้นแค่ตั้งโชว์เฉยๆ?”

จิน กล่าวยังสงสัยเพราะดูจากรอบข้างที่ติดไฟทำให้มันเด่น ตนคิดว่าถ้าหากไม่ได้ขายก็แค่ตั้งโชว์เพื่อให้มันมีมูลค่าแค่นั้น

“เออ..ป่าวค่ะ คือว่านี่คือ แลมโบกินี่-”

“ ไม่ต้องอธิบายครับ ซื้อเลย”

“แต่ว่า ไม่ลองนั่งดูหน่อยหรอคะ?”

“ไม่ครับ ซื้อเลย”

“งะ -งั้นก็ได้ ไปคุยที่ห้องซื้อขายกันดีกว่า”

พนักงานพูดอะไรไม่ออก ทำไมคนหล่อๆถึงนิสัยดื้อด้านกันจังนะ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรมากเพราะถ้าเขาจะซื้อหรือไม่เดี๋ยวก็ได้รู้เอง

“เหอะ! จะมีเงินซื้อจริงๆเหรอดูจากการแต่งตัวแล้ว แค่ซื้อรถกระบะคันเดียวก็ยังแทบจะไม่เป็นไปได้เลย หึ!”

หัวหน้าพนักงานเธอกล่าวออกมาด้วยเสียงที่บ่นเยาะเย้ย ถึงแม้เขาจะหน้าตาหล่อแต่มันหลอกกันไม่ได้เมื่อดูการแต่งตัวของเขา

จินปรายตามอง พร้อมขมวดคิ้วตอนนี้ความรู้สึกโกรธเริ่มตะหงิดในใจแล้ว แต่ก็ทำหูทวนลมและเดินตามพนักงานสาวไป

เมื่อเข้ามาในห้องพนักงานสาวคนนั้นก็เอาเอกสารสัญญาขึ้นมาพร้อมกับอธิบายสัญญานั้นเล็กน้อยพร้อมกับรายละเอียดรถ จินฟังอยู่เงียบๆไม่ตอบโต้แต่คิดในใจ เป็นอย่างที่เขาคิดไว้ตั้งแต่แรกตนเองไม่สนใจว่ามันจะแพงมากสักแค่ไหนเพราะเมื่อมองกวาดตาไปเมื่อกี้ก็เจอกับรถที่ถูกใจทันที

และตอนนี้ตนเอง ไม่ทราบถึงรายละเอียดตัวรถมากนะแต่ได้ยินแว่วๆมาว่ามันเป็นแรมโบกินี่ ซึ่งนั่นก็ถือว่าเป็นรถที่ราคาสูงคนธรรมดาไม่สามารถแตะถึงได้แน่นอน แต่จินรู้สึกถูกใจและต้องการซื้อมันเดี๋ยวนี้

“ ทั้งหมดราคา 50 ล้านบาทค่ะ” พนักงานสาวกล่าวออกมา

“ 50 ล้าน?”

จิน ขมวดคิ้วเล็กน้อยนี่เป็นราคาที่สูงมากแต่ก็ไม่ได้เกินกำลังเพราะตอนนี้เขามีเงินอยู่ 1,000 ล้านกว่า พนักงานสาวที่เห็นจินขมวดคิ้วก็เริ่มที่จะไม่สบายใจ

‘ หรือเขาจะมาป่วน’

มันจะมีคนประเภทนี้อยู่ ที่มักจะมาทำตัวอวดรวยหรือไม่ก็ยอมรับไม่ได้ในขณะที่คนอื่นมาดูถูกตนเอง สิ่งนั้นเธอก็รู้สึกไม่เห็นด้วยกับนิสัยคนประเภทนั้นเหมือนกัน แต่ถ้าหากเธอโดนดูถูกเธอจะไม่มีทางทำตัวอวดกลับอย่างแน่นอน เพราะรู้ดีว่านั้นเกินกำลังตัวเธอเองและมันค่อนข้างที่จะหน้าด้าน เธอคิดว่าจินเป็นคนประเภทนั้น

“ โอนจ่ายได้ไหมครับ?”

“คะ? อะ- อ๋อได้ค่ะ!”

ตอนนี้เงินในตัวของเขามีไม่มากพอที่จะซื้อรถคันนี้แต่ในบัญชีทำได้อย่างแน่นอน ไม่รอช้าจินเอามือถือขึ้นมาพร้อมกับสแกนจ่ายคิวอาร์โค้ดที่พนักงานสาวยื่นมาให้

“ เสร็จแล้วครับ”

เขายืนสลิปให้พนักงานดู พนักงานสาวที่ได้เห็นแบบนั้นก็ตกใจเล็กน้อยแต่ก็รีบเก็บอาการพร้อมกับดูในคอมพิวเตอร์ของเธอทันทีเพื่อเช็คว่าจำนวนเงินที่จินโอนมานั้นจริงหรือไม่

‘นี่มัน!!!!’

เธอตกใจโดยทันทีเพราะจำนวนเงินนั้นเข้ามามันตรงอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อเห็นดังนั้นแล้วก็มองไปยังจินด้วยสายตาที่เริ่มสั่นคลอน ทั้งหล่อทั้งรวยนี่มันเกินไปแล้ว เธอได้แต่คิดในใจซ้ำๆว่าถ้าหากเธอเสียมารยาทกับเขาคนนี้ไปเธออาจจะตกงานก็เป็นได้

‘ เกือบไปแล้วมั้ยเรา!’

ตอนที่จินแสดงอาการขมวดคิ้ว เธอเริ่มคิดว่าเขาเป็นคนป่วน และเกือบจะไล่ออกไปแต่ดีที่ตนเองยังยับยั้งใจได้อยู่เพราะถ้าเธอไล่เขาออกไปก่อนที่จะจ่ายเงินเธออาจจะโดนฟ้องและโดนไล่ออกจนไม่มีอาชีพอะไรทำกิน

“งะ-งั้น ได้โปรดเซ็นตรงนี้ด้วยค่ะ”

พนักงานสาวกล่าวด้วยน้ำเสียงที่กับกระตุกกระตัก เธอพยายามคิดว่าในระหว่างนี้เธอได้เสียมารยาทกับเขาหรือไม่

จิน ใช้เวลาไม่นานในการเอกสารพร้อมกับยื่นให้เธอพนักงานรับอย่างนอบน้อม

“ ทั้งหมดเสร็จแล้วค่ะที่เหลือก็แค่นำรถออกจากร้าน ต้องการให้พนักงานจัดของขวัญให้ไหมคะ”

“ ไม่ต้องครับนำออกเดี๋ยวนี้เลยผมต้องการรถเร็วที่สุด”

“ดะ-ได้ค่ะ!”

พนักงานสาวรีบเตรียมการให้ทันที ไม่นานนักจินก็เดินออกมาจากห้องซื้อขาย

“คุณลูกค้าซื้อรถหรือยังคะ อ่ะ! ไม่สิ! ไม่มีปัญญาซื้อซะมากกว่า”

ปรากฏเสียงยียวนกวนประสาทเหมือนเดิม หัวหน้าพนักงานกล่าวมาที่จินโดยตรงพร้อมกับทำท่าเยาะเย้ยเพราะเธอคิดว่าจิน ไม่มีทางที่จะซื้อแลมโบกินี่ได้แน่ แถมยังมองเขาแบบเหยียดหยาม

‘ เริ่มสงสัยจริงๆ ว่าที่แห่งนี้มันคัดพนักงานว่ายังไงเนี่ย ทำไมเธอถึงมาเป็นหัวหน้าได้เนี่ย เฮ้อ~~’

จินพยายามไม่ตอบโต้ ถ้าหากเป็นไปได้ถ้าเขาซื้อรถอีก ตนเองจะไม่มาที่แห่งนี้อย่างแน่นอน เพราะมีคนนิสัยแบบนี้

ไม่นานมากก็มีพนักงานชายเคลื่อนที่มาพร้อมกับย้ายอุปกรณ์ต่างๆแสงไฟออกจากรถที่จินต้องการ พร้อมกับขับรถไปยังประตูใกล้ทางออก

หัวหน้าพนักงานที่ได้เห็นแบบนั้นเริ่มงง วันนี้ไม่ได้รับแจ้งเกี่ยวกับแลมโบกินี่ คันนี้นิว่าต้องให้ทำอะไรแต่พนักงานในร้านทำไมถึงเคลื่อนย้ายโดยไม่ได้รับอนุญาต แต่แล้วเธอก็หน้าตึงเมื่อคิดได้อย่างหนึ่ง

‘นี่มัน..อย่าบอกนะว่า!!!’

เธอหันหน้าไปจ้องจินด้วยสายตาที่ตะลึงพร้อมกับไม่สามารถเก็บอาการตกใจขั้นสุด

“ คุณลูกค้าคะ นี่กุญแจค่ะ”

พนักงานสาวกลับมาพร้อมกับยืนกุญแจแลมโบให้ แต่เมื่อหัวหน้าพนักงานที่ได้เห็นแบบนั้น ยิ่งยืนยันและหน้าสั่นมากขึ้นไปอีก!

“อืม ขอบคุณครับ …… โห้~~ แม้แต่กุญแจก็ยังสวยนะเนี่ย”

จิน อดไม่ได้ที่จะยกกุญแจขึ้นมาดูแต่สิ่งที่เขาทำนั้น มันคือการโชว์กุญแจให้กับหัวหน้าพนักงานให้เห็น จินที่ได้เห็นสีหน้าของเธอตอนนี้ก็ยิ้มหัวเราะออกมาซึ่งๆหน้าเธอเพราะตอนนี้ตนเองรู้สึกสะใจมาก

จิน เดินไปที่รถพร้อมกับเข้าไปนั่ง วินาทีต่อมาเสียงคำรามของรถก็ดังออกมา มันส่งเสียงคำรามออกมาอย่างเท่และเกรงขาม

เขาขับรถออกไปทันทีทิ้งไว้เพียงแค่หน้าของหัวหน้าพนักงานที่อ้าปากค้างพร้อมกับสั่นด้วยความอับอาย….