บทที่ 1 เจ้าสาวของอสูร(05)
743 คำ
“ลุงชอบครับ ผมพาคนงานใหม่มาเพิ่ม ช่วยสอนงานให้เธอด้วยครับ ให้ทำความสะอาดโรงเรือนหลังนี้ครับ ส่วนคนอื่นๆ ก็ให้ไปทำความสะอาดโรงรีดน้ำนม” เสียงเข้มข้นเอ่ยบอกลุงชราวัยหกสิบ
หัวหน้าคนงานอย่างลุงชอบต้องขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความไม่เข้าใจ เพราะปกติแล้วหน้าที่หาคนงานใหม่มันเป็นหน้าที่ของตน แต่ทำไมวันนี้เจ้านายถึงต้องลงทุนไปหาเอง แถมตอนนี้ที่ฟาร์มก็ไม่ได้ต้องการคนเพิ่ม พอได้เห็นใบหน้าของคนงานใหม่ ชายชราก็ต้องร้องถาม
“ผู้หญิงคนนี้หรือครับ” พอเห็นรูปร่างและผิวพรรณแล้ว ชายชราก็มั่นใจว่าต้องไม่ใช่เพียงคนงานใหม่อย่างแน่นอน
“ใช่ครับ อ้าว! ยังยืนบื้ออยู่อีก ไปทำงานสิ ทำงานแลกข้าว ที่นี่ไม่ใช่โรงทาน ที่จะให้คนที่ไม่ทำงาน มาขอข้าวกินได้” เขาหันมาบอกเสียงหยาบกระด้าง
คิ้วเข้มของลุงชอบขมวดเข้าหากันอย่างสงสัย ที่เห็นเจ้านายนั้นตะคอกหญิงสาวคนนี้ ปกติแล้วรามันไม่เคยดุหรือตะคอกลูก
น้องแบบไม่มีเหตุผลแบบนี้เลยสักครั้ง แถมยังทำท่าทีราวกับไม่พอใจผู้หญิงตรงหน้า เหมือนว่ามีเรื่องโกรธเคืองกันมานับสิบปี
คนโดนตะคอกรีบรับอุปกรณ์จากลุงชรา เพราะรู้ดีว่าหากชักช้ามีหวังต้องโดนคนใจร้ายตะคอกอีกหน แล้วเดินเข้ามาในโรงเรือน จากนั้นก็เริ่มลงมือทำความสะอาด
“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันครับ” ลุงชอบร้องถามอย่างสงสัย
“เป็นเมียตีทะเบียนของผมครับ”
“เป็นเมีย!! คุณรามันไปแต่งงานตอนไหนครับ ทำไมลุงไม่รู้ แล้วทำไมให้เธอมาทำงานแบบนี้ล่ะครับ” เขาร้องถามด้วยความแปลกใจ งงกับสิ่งที่ได้ยิน
เจ้านายตนไปมีเมียตอนไหน วันๆ ก็เห็นขลุกอยู่แต่ในไร่ในฟาร์ม ไม่เคยที่จะออกไปไหน แถมยังไล่ตะเพิดสาวๆ ที่มาเสนอตัวดามหัวใจที่สลายให้อย่างไม่ไยดี จนสาวๆ ต่างเผ่นหนีกันไปหมด ถ้าจะมีก็แค่วันนี้วันเดียว ที่เจ้านายหนุ่มนั้นขับรถคันโปรดออกไปแต่เช้ามืด พอกลับมาก็มีผู้หญิงคนนี้กลับมาด้วย
“อย่าไปสนเลยครับ ก็แค่ผู้หญิงหิวเงินคนหนึ่ง ยังไงก็ฝากดูด้วยนะครับ ผมขอไปดูที่ไร่ส้มก่อน” พูดจบ รามันก็เดินจากไป ปล่อยให้ลุงชอบงงงวยกับเรื่องทั้งหมด
เมื่อรถจี๊ปถูกขับออกไป ลุงชอบก็หันมาหาคนงานใหม่ที่มีดีกรีเป็นถึงภรรยาเจ้าของไร่ แววตาคมนั้นสงสัยและไม่เข้าใจในหลายๆ เรื่อง แต่ก็เลือกที่จะเก็บความสงสัยนี้ไว้ ก่อนที่จะเดินไปคว้ารองเท้าบูตคู่โตแล้วยื่นส่งให้คนที่ล้มคะมำไปที่พื้น
“คุณ เอารองเท้าบูทของลุงไปใส่ก่อน จะได้ไม่ลื่นล้มแบบเมื่อกี้อีก”
“ขอบคุณจ้ะลุง แล้วไม่ต้องเรียกฉันว่าคุณหรอกจ้ะ เรียกหนูว่านางเฉยๆ ก็พอ”
“งั้นเดี๋ยวลุงจะเรียกว่า หนูนางละกัน มาเดี๋ยวลุงจะบอกวิธีทำความสะอาดโรงเรือน ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่โรงเรือนพักโค แต่เราต้องทำความสะอาดให้สะอาด เพื่อที่จะได้ไม่มีเชื้อโรค และที่สำคัญ แม่พันธุ์โคของเราจะได้สุขภาพดี” ลุงชอบพร้อมกับอธิบายโน่นนี่ให้ฟัง
ช้องนางนั้นตั้งใจทำงาน ไม่ปริปากบ่นสักคำ จนลุงชอบยังทึ่ง ไม่คิดว่าเจ้าหล่อนจะมีความอดทนสูงขนาดนี้ ที่สำคัญไม่ได้เรื่องมากอย่างเช่นผู้หญิงคนก่อนๆ ที่เสนอตัวมาเป็นคุณนายฟาร์มอิศรเวช แต่ต่างเหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่อ ได้แต่คุยโวโอ้อวด พอเจองานหนักเข้าจริงๆ ก็หนีหายกันไปหมด
“เหนื่อยก็พักก่อนได้นะหนูนาง คุณรามันยังไม่มาหรอกครับ คงจะเข้ามารับหนูนางตอนเย็นๆ โน่น ปกติคุณรามันแกจะกลับออกจากไร่ก็เกือบหกโมงแล้วครับ” ลุงชมร้องบอกเมื่อเห็นว่าเหงื่อเม็ดโตผุดเต็มใบหน้านวล
“หนูยังไม่เหนื่อยเลยค่ะ ลุงไปนั่งพักก่อนเถอะค่ะ หนูทำต่อเองได้” เธอยิ้มตอบก่อนบอกกับลุงผู้ใจดี
- ผู้เขียน
