ป้าน้อยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับคำพูดของเจ้านาย
“หนูนางออกไปข้างนอกค่ะ แต่ป้าไม่รู้นะคะว่าไปไหน เห็นรีบร้อนออกไปแต่เช้า อืม แต่เธอลืมโทรศัพท์ไว้ มีคนโทรมาหลายรอบแล้ว ป้าก็ไม่กล้ารับ อ้าว ดังอีกแล้ว” นางหันไปหยิบโทรศัพท์เครื่องจิ๋วแล้วส่งให้ชายหนุ่ม
รามันรับโทรศัพท์เครื่องนั้นมาแล้วกดรับมัน คิ้วหนาขมวดและนึกสงสัยในสิ่งได้ยินจากปลายสาย ไม่นานใบหน้าคมก็เข้มขึ้น เริ่มเข้าใจคำพูดของอีกฝ่าย พร้อมกับกำลังจะอ้าปากถามกลับไป แต่ทว่าสายก็ถูกตัดไปเสียก่อน ชายหนุ่มสบถออกมาเสียงดัง เพราะประโยคที่ฝ่ายนั้นพูดก่อนจะวางสายไปมันทำให้เขาเลือดขึ้นหน้า
“ว่าไง หาเงินมาคืนเสี่ยเกรี่ยงได้หรือยัง ถ้ายัง แกก็รีบหามาซะ ไม่งั้นน้องแกก็ต้องตายคาตีนพวกฉันที่บ่อนนี่ละ หรือไม่ก็เอาตัวมาแลกซะ”
“โธ่เว้ย!!”
บทที่ 5 ระคนทุกข์ 2
“โธ่เว้ย!!”
ป้าน้อยสะดุ้งโหยงกับคำสบถของเจ้านายหนุ่ม ยิ่งเห็นส
