เขาเดินเข้ามาใกล้กระชากแขนสวยเข้าหา ทำให้เจ้าของแขนเซมากระทบกับอกแกร่ง แล้วเอ่ยเสียงเหี้ยมไม่พอใจ
“ทำไมต้องเบือนหน้าหนีฉัน ฉันไม่ชอบ” ชายหนุ่มบีบคางมนให้หันมาเผชิญหน้า
ช้องนางสบตาคมด้วยสายตาว่างเปล่า ไม่มีความรู้สึกใดๆ แถมยังไม่ดิ้นรน ไม่ขอร้อง ทั้งที่ตนเจ็บ
การกระทำที่แสดงออกมาของช้องนาง ทำให้รามันกัดฟันกรอด อยากจะกระชากเข้ามาสั่งสอนให้เข็ดหลาบที่บังอาจมาทำตัวเย็นชาใส่
ยิ่งการกระทำในหลายวันที่ผ่านมาของเจ้าหล่อนที่เอาแต่เงียบและคอยหลบหน้า ทำเหมือนคำพูดและการกระทำของเขาไม่มีความหมาย เป็นเหมือนลมเหมือนอากาศ รามันก็ยิ่งโมโห
ทั้งที่จริงมันออกจะเป็นเรื่องดีที่คนตัวเล็กไม่มาตอแย ไม่เข้าใกล้ตน แต่ใจแกร่งกลับไม่ชอบใจ มันกลับอยากให้เจ้าหล่อนทำตัวเหมือนเมื่อก่อน ที่บางครั้งก็โต้เถียงเขากลับมา หรือว่าบางครั้งก็มาวอแวเวลาเขาไม่กินข้าว แต่นี่เจ้าหล่อนกลับทำเหมือนเขาไม่มีตั
