” ยังคงปากเสียเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่หัวใจรู้สึกหน่วงๆ ขึ้นมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน พลางรีบเดินออกจากห้อง เพราะขืนอยู่ต่อเขาต้องทนไม่ไหว เข้าไปโอบกอดเจ้าหล่อนเป็นแน่
คนช้ำกอดเข่าแน่น ร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างหนัก ไม่คิดเลยว่าเขาจะใจร้ายใจดำขนาดนี้ ทำไมเขาถึงไม่เห็นใจผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างเธอบ้าง ทำไมถึงไม่ยอมรับฟังเหตุผล เอาแต่กล่าวหาว่าอย่างนั้นอย่างนี้ ทำไมไม่ลองไถ่ถามจากหล่อนก่อน ตัดพ้อได้ไม่นานเจ้าหล่อนก็หลับพับไปกับเตียงทั้งๆ ที่น้ำตายังเปรอะเปื้อนใบหน้า
ช้องนางนั้นหลับไปแล้ว แต่รามันกลับไม่สามรถข่มตาหลับได้ ในใจยังคงร้อนรุ่ม พอล้มตัวลงนอนก็เอาแต่คิดถึงใบหน้าที่มีแต่น้ำตา ไม่ว่าจะทำอะไรเพื่อตัดอารมณ์ฟุ้งซ่าน ก็ไม่วายคิดถึงใบหน้าคนช้ำ
“โอ๊ย!! เธอจะตามมาหลอกหลอนฉันทำไมช้องนาง” สบถเสียงดังและหงุดหงิดใจ ตัดสินใจทำอะไรบางอย่างเพื่อตัดปัญหาซึ่งก่อกวนจิตใจ ก้าวเท้าหนาลงไปหาต้นเหตุความ
