“คือลุง…ลุง” ลุงชอบถึงกับลืมสิ่งที่กำลังจะพูดทันที
“เอาไว้ผมอาบน้ำเสร็จจะมาคุยกับลุงนะครับ ผมขอตัวไปอาบน้ำก่อน” รามันเดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว ไม่หันมามองคนที่ยืนเขินอายอยู่ภายในห้องสักนิด
ช้องนางได้แต่ก้มหน้า ใบหน้าและร่างกายร้อนผ่าวราวกับเป็นไข้ หัวใจเต้นระรัว ยิ่งคิดว่าตนเองกับเขานอนกอดกันทั้งคืน แข้งขาก็อ่อนระทวยไปหมด
เมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อย รามันก็เดินลงมาจากชั้นบนตีหน้าขรึมทำเหมือนกับว่าเมื่อสักครู่ไม่ได้เกิดอะไรขึ้น ทั้งๆ ที่ในใจกำลังปั่นป่วน เอาแต่นึกถึงสิ่งนุ่มนิ่มที่ตนจับ นึกถึงริมฝีปากบางที่ติดตรึงใจ
“โอ๊ย แกจะคิดถึงยัยนั่นอะไรนักหนา จะคิดถึง…นมยัยนั่นทำไม ไม่ใช่ว่าแกไม่เคยจับของผู้หญิงนี่หว่าไอ้รามัน”
เขาหงุดหงิดตัวเองที่เอาแต่คิดถึงหน้าอกนุ่ม ยิ่งมาเจอใบหน้าหวานซึ่งเอาแต่หลบสายตาก็ยิ่งหงุดหงิด เพราะร่างกายมันกำลังจะทรยศ อยากจะดึงเจ้าหล่อน
