“ผมรู้เรื่องทั้งหมดแล้วนะครับ” นาวินเว้นระยะห่างลมหายใจก่อนหยิบเอกสารบางอย่างออกจากกระเป๋าเพื่อวางลงยังโต๊ะไม้
“มันหมายความว่ายังไงเหรอครับ” เลือกถามเสียงเข้มพุ่งตรงประเด็นที่ตนเองข้องใจมากที่สุด ไพรินกลืนน้ำลายลงคอพลางเมินหน้าหนีไปอีกทาง
“…”
“บอกผมเถอะครับ ถ้าเป็นเรื่องของน้อง” ใบหน้าคมคายอ้อนวอนอย่างที่ไม่เคยทำ ปกติแล้วการสอดรู้สอดเห็นนำข้อมูลของคนอื่นมาไม่ใช่วิสัยเขาเท่าไร ทว่านี่คือคนที่เป็นภรรยา ผู้หญิงคนนี้สำคัญที่สุดในหัวใจเขา เลือกเมินมองข้ามเรื่องราวเหล่านั้นไม่ได้ ต่อให้แกล้งทำเป็นไม่สนใจหรือเฉยเมยเพียงใดสุดท้ายความรู้สึกทุกอย่างก็วนกลับมาที่เดิมอยู่ดี
“วินแน่ใจใช่มั้ยว่าอยากรู้”
“ครับบอกผมเถอะ อย่างน้อยผมจะได้รู้ว่าช่วงเวลาที่เราจากกันน้องต้องกับเจออะไรมาบ้าง” คำถามท่านเล่นเอาใจแกว่งไปกว่าครึ่ง มันหนักหนาสาหัสมากใช่ไหมไพรินจึงปรากฏเพียงสีหน้าลำบากใจ
“วินรู้ใช่มั้ยน้องเสียใ
