“มึงแน่ใจใช่มั้ยว่าจะทำอย่างนี้” เทวาถามย้ำอีกรอบในขณะที่ดับเครื่องรถคันหรู เพราะไม่ต้องการให้มันส่งเสียงรบกวนใครในยามวิกาล
“เออ ถ้ากูไม่ทำแบบนี้แล้วเมื่อไหร่จะได้คุยกับเมีย”
“ทำไมกูรู้สึกเหมือนใกล้เคียงคำว่าโจรขึ้นทุกที” ว่าพลางถอนหายใจด้วยความเหนื่อยล้า นาวินดื้อด้านจนเป็นนิสัยไม่ว่าปรารถนาอะไรต้องได้เดี๋ยวนั้นทุกอย่างต้องเป็นดั่งใจ
“กูเป็นผัวไม่ใช่โจร” ตอกย้ำชัดถ้อยชัดคำราวกับสิ่งที่เพื่อนสนิทพูดนั้นมันไร้สาระสิ้นดี
“มึงไม่ต้องรีบขนาดนั้นก็ได้ทำไมต้องคุยวันนี้ วันอื่นไม่ได้หรือไง” เทวาย้อนถามเพราะเสือหนุ่มเอาแต่ด้อมๆ มองๆ เพื่อหาจังหวะซึ่งลงตัว
“มึงไม่เห็นคนจ้องจะตีท้ายครัวกูตั้งเท่าไหร่ ช้าเหี้ยไรล่ะเมียกูหนีไปไหนต่อไหนพอดี”
“เออ ก็รู้นี่ว่าเมียไม่เอาแล้ว” ส่ายหน้ามองคนไร้สติอย่างระอาแก่ใจ
“ไอ้…”
“แล้วพอมึงทำแบบนี้เมียมึงจะโมโหเชื่อกูดิ” ยักคิ้วสั่งสอนเหมือนกับภูมิใจ เทวารู้ทัน
