"ปล่อยฉันออกไปจากที่นี่ เดี๋ยวนี้!"
เสียงหวานตวาดออกคำสั่ง ในขณะที่เขาเก็บข้าวของที่เธอขว้างทำลาย มาวางให้เข้าที่เข้าทาง
"ทีหลังอย่าขว้างแจกันแบบนี้ เพราะบางที เธออาจจะพลาดเดินมาเหยียบ จนตัวเธอเองบาดเจ็บได้.."
"ไม่ต้องมาสั่งฉัน ฉันจะทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน และฉันก็ไม่ได้ขอร้องให้นายมาเก็บเศษซากในสิ่งที่ฉันเป็นคนทำ"
"ก็ถ้าฉันไม่กลัวว่าคนที่จะมาเหยียบเป็นเมียฉัน.. ฉันก็คงจะไม่ทำ"
เขาหันไปบอกจริงจัง จากนั้นเธอก็ขว้างหมอนใบใหญ่เข้าใส่ แต่เขาก็รับเอาไว้ได้ทัน
"ฉันต้องการกลับบ้าน ฉันต้องการไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้"
"ไม่ได้"
"นายไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉัน ไม่มีสิทธิ์มากักขังหน่วงเหนี่ยวฉัน ฉันไม่ยอม.."
"ก็ไหนว่าโกรธฉัน เกลียดฉัน จ้องจะทำลายฉันอย่างเดียวไง ทำไมไม่อยู่ต่อล่ะ อยู่ต่อสิ อยู่ต่อ.. เพื่อทำให้ฉันเจ็บแบบที่เธอต้องการ ฉันยินยอมเธอทุกอย่าง.."
"งั้นหรอ.. งั้นถ้าฉันจะตบหน้านาย
