ยอม

1509 คำ

ตาคมสีน้ำตาล ทอดมองไปที่ห้องฝั่งตรงข้ามอีกครั้ง ขนตายาวกระพริบเชื่องช้า บ่งบอกได้ชัดเจน ว่าตอนนี้เขาเหนื่อยหน่ายแค่ไหน ปัญหาตรงหน้า ก็ไม่รู้ว่าจะแก้ยากไหม แล้วสำหรับเธอ ที่เป็นปัญหาใหญ่ เขาเองก็ไม่แน่ใจ ว่าควรแก้ไขมันยังไงดี ในสายตาของเธอ เขาเป็นผู้ชายที่เลวร้าย ดูแย่ไปหมด แม้ทำในสิ่งที่คิดว่าถูก แต่เธอกลับมองว่าผิด ครั้นคิดจะอธิบาย เธอก็ไม่คิดจะฟัง เฉกเช่นเรื่องของมารดาของเธอก็เช่นกัน ย้อนกลับไปเมื่อตอนก่อนหน้านั้น ตอนที่ชนัญชิดาหายตัวไป เขาให้ลูกน้องคอยเฝ้าที่บ้านของเธอแทบตลอดเวลา จับตาดูแทบยี่สิบสี่ชั่วโมงก็ว่าได้ แล้ววันหนึ่ง เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องที่เฝ้าอยู่บ้านหลังนั้น ว่าบิดาของชนัญชิดาถูกทำร้าย แน่นอน ว่าเขาทิ้งทุกอย่างเพื่อไปที่นั่น จนกระทั่งรู้ว่า ชายฉกรรจ์ที่เข้ามาทำร้าย เป็นลูกน้องของเสี่ยใหญ่ ที่เป็นเจ้าของบ่อน เขามาทราบตอนหลัง ว่าบุพการีของเมียตัวเอง ติดการพนันอย่างห

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม