ร่างสมส่วนที่อยู่ในชุดเดรสสีดำสนิทขับกับผิวขาว ให้เจ้าของร่าง ดูเด่นขึ้นมาในพริบตา ใบหน้าสวยแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางบางๆ ผมยาวถูกรวบให้ไปกองกันที่กลางหลัง ความทะมัดทะแมงและความมั่นใจ ทำให้เธอตกเป็นเป้าสายตาของใครต่อใครได้เป็นอย่างดี
ตาสวยกวาดมองออกไปโดยรอบร้าน ก่อนจะเห็นคนบางคนที่เธอนัดหมาย นั่งคอยอยู่ที่มุมหนึ่ง และกำลังโบกไม้โบกมือเป็นจ้าละหวั่น เธอจึงรึบก้าวขาไปที่ตรงนั้นทันที
"พักนี้สีหน้าดูดีขึ้น.."
สุมิตาประเมินในสิ่งที่เธอเห็น เมื่อเพื่อนสนิทเดินมาทิ้งกายลงบนเก้าอี้ที่อยู่ใกล้กัน
"ไม่น่าจะจริง เพราะความรู้สึกของฉันมันยังเหมือนเดิม"
เธอปฏิเสธในสิ่งที่เพื่อนคาดเดา เพราะสีหน้าของเธอมันคงดีขึ้นจากเดิมไม่ได้ เมื่อความเศร้าหมองในใจยังมี และความแค้นที่เธอถูกกระทำ ยังไม่ได้ถูกชำระให้สาสมเท่าที่ควรเป็น
"ทำไมชีวิตต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเนี่ยยัยนัญ!"
"ที่ฉันต้องเป็นแบบนี้ ก็เพราะคนพวก
