"งั้นเราก็แต่งงานกัน คนอื่นๆจะได้รู้ ว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉัน จะได้ไม่ต้องมีผู้ชายคนไหน เข้าใกล้เธอได้อีกครั้ง เพราะขึ้นชื่อว่าเมียฉัน.. ใครหน้าไหนก็ห้ามเข้าใกล้..!"
ชนัญชิดายิ้มเยาะให้กับคำพูดประโยคนั้น เธอโอบวงแขนเพื่อกอดรัดร่างของซาตาน ก่อนจะเผลอมองสบตากับอีกคน ที่ยืนมองอยู่ห่างๆเช่นเดียวกัน
ทินกรมีสีหน้าไม่สู้ดีสักเท่าไหร่ ตาคมจับจ้องที่ดวงตาของเธอนิ่ง แต่เธอก็เลือกที่จะทิ้งสายตาละผ่าน เหมือนไม่ได้สนใจสิ่งใดทั้งนั้น เพราะเธอเชื่อสุดใจ ถ้าเขาได้หลุดปากออกไปขนาดนั้น ต่อให้ทินกรพยายามจะรั้งเขา มันก็คงรั้งไม่ไหวอยู่ดี
"โทษทีนะยัยนัญที่ฉันไปนาน ท้องเสียน่ะ.. อ้าวนี่ ใครหรอ"
สุภาพตรีอีกคนเดินเข้ามาถาม เธอเลือกที่จะนั่งข้างๆผู้ชายที่เธอว่าจ้างเขามาเพื่อทำให้อีกคนเข้าใจผิด ก่อนที่จะมองเธอกับซาตานคนนั้นสลับกันไปมา
"ฉันกอดเขาขนาดนี้ เธอยังจะถามหรอกหรอ ว่าฉันกับเขาเป็นอะไรกัน.."
เธอเลือกที
