ทินกรรับคำสั่งจากนายด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง เขาทิ้งสายตามองต่ำ รู้ดีว่า ไม่ว่าเขาจะเอ่ยคำไหน เขาก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจผู้เป็นนายได้ สังเกตจากการที่นายของเขาไม่เคยรักใคร และเชื่อจนสุดใจ ว่ารักครั้งแรก ก็ต้องรักมากเป็นธรรมดา
"แล้วเรื่องคุณลดาล่ะครับ.."
"ไว้ฉันจะจัดการเองก็แล้วกัน.."
ผู้เป็นนายทิ้งคำพูดไว้เพียงเท่านั้น เลือกที่จะละเลยความหนักใจในทุกๆอย่าง จากนั้นก็ขยับเข้าไปหาอีกคนทันที
ตาสวยมองมาที่เขาเล็กน้อย เธอยังปล่อยให้น้ำตามันไหล แต่เพียงแค่แว๊บเดียว เธอก็เลือกที่จะละเลยและหันกลับไป
"ขอโทษ.. ที่พาออกไปเจอเรื่องแย่ๆ ฉันเพียงแค่อยากทำสิ่งดีๆกับเธอบ้าง ไม่คิดว่าเรื่องมันจะเป็นอย่างนั้น.."
"ไม่ว่าจะยังไง.. น้องสาวของนายก็ไม่ชอบฉัน.. ถ้าอย่างนั้นนายปล่อยฉันไปตามทางของฉันดีกว่าไหม.."
"ไม่ให้ไป"
เขาส่ายหน้าทันที และเลือกที่จะไปนั่งลงเคียงข้าง พลางใช้มือโอบสัมผัสที่แผ่นหลังของเธอเบาๆ
"เ
