พิศวาสมัจจุราช

บทที่ 1 มัจจุราชลงทัณฑ์06

“ผมรับรองว่าจะดูแลเมียผมให้ดีเลยครับ แถมจะเร่งผลิตทายาทให้ปู่ด้วยครับ” ไม่พูดเปล่าแถมยังหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่

พิศน้ำผึ้งกัดฟันกรอดนึกอยากจะข่วนใบหน้าคมหลายๆครั้งแต่ก็ไม่สามารถทำได้ แถมยังต้องฝืนยิ้มอีกต่างหาก

“พวกเราออกไปกันได้แล้ว จะได้ให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอกัน”

พอพูดจบ ทุกคนก็ทยอยออกจากห้องไป จนในที่สุดห้องนี้ก็เหลือแต่พิศน้ำผึ้งกับลูเซียร์เพียงเท่านั้น ตลอดเวลาเกือบสิบนาทีหญิงสาวไม่เอ่ยอะไรออกมาเลย นอกจากลงมือแกะกิ๊บติดผมออกและพยายามถอดชุดแต่งงาน โดยที่ไม่อายสายตาของเจ้าบ่าวสักนิด

“ไม่อายผมบ้างหรอคุณ ถอดเข้าไป”

พิศน้ำผึ้งไม่ตอบ ได้แต่พยายามถอดชุดออกต่อ แต่มันก็ถอดยากซะเหลือเกิน จนบางครั้งถึงกับเซเพราะดึงชุดออกจากตัวไม่ได้

“ผมช่วยไหม” ชายหนุ่มร้องถาม

“ไม่ต้อง ฉันทำเองได้” ร่างเล็กปฏิเสธเสียงแข็งและลงมือถอดชุดต่อ

เมื่อถูกปฏิเสธร่างสูงก็ไม่รบเร้า ลูเซียร์เลือกหย่อนก้นนั่งลงที่โซฟาตัวหรู ดูหญิงสาวจัดการกับชุดเพราะอยากจะรู้ว่าอีกฝ่ายจะรั้นไปถึงไหน

ส่วนพิศน้ำผึ้งไม่ได้ใส่ใจกับสายตาที่มองมา เพราะหญิงสาวถูกมองแบบนี้อยู่บ่อยๆ ก็ในเมื่อเธอเป็นนางแบบและถ่ายแบบเซ็กซี่อยู่เรื่อยๆ ร่างเล็กจึงชินกับมัน

“เอาเข้าไปแม่คุณ ถอดไม่คิดว่าผมเป็นผู้ชายหรือไง ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะที่ทนเห็นผู้หญิงถอดเสื้อโชว์แล้วจะไม่รู้สึกอะไร”

ชายหนุ่มเอ่ยเสียงเข้ม เลือดในกายเริ่มปั่นป่วน เริ่มจะทนดูหญิงสาวถอดชุดไม่ไหว เพราะท่าทางการถอดเสื้อผ้าของเธอ มันช่างยั่วใจเขาเหลือเกิน

“หลับตาไปสิ ใครใช้ให้คุณมองมิทราบ” หญิงสาวสวนกลับอย่างไวพร้อมกับตวัดสายตามองค้อนคนพูด ก่อนหยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระร่างกายที่เหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน

หนึ่งชั่วโมงต่อมาพิศน้ำผึ้งก็ออกมาจากห้องน้ำแล้วหญิงสาวต้องหวีดร้องลั่นอย่างตกใจ เพราะลูเซียร์ยืนรอหล่อนอยู่หน้าห้องน้ำ แต่สิ่งที่ทำให้หล่อนตกใจก็คือ เขาไร้อาภรณ์ใดๆติดตัว แถมหล่อนยังเผลอไปมองบางส่วนในร่างกายของเขา จนทำให้ใบหน้าแดงไม่ต่างจากลูกตำหลึงสุก

“ไอ้หน้าไม่อาย มาแก้ผ้าให้คนอื่นดูทำไม ไอ้ลามก” ก่อนจะหลับตาปี๋ใจเต้นโครมครามกับสิ่งที่เห็น

“อ้าว ผมก็นึกว่าคุณชอบ เห็นทีคุณยังแก้เลย ผมก็แก้บ้างไง” เขาเอ่ยแล้วหัวเราะลั่นอย่างชอบใจที่ทำให้อีกฝ่ายใบหน้าแดงได้

และเมื่ออาบน้ำชำระร่างกายเสร็จเจ้าของห้องก็เดินฮัมเพลงออกมาอย่างคนมีความสุข พร้อมกับปรายตามองเจ้าสาวตัวแทนซึ่งนอนหลับไปแล้ว ก่อนจะอมยิ้มเพราะคิดว่าคงมีเรื่องสนุกๆให้ได้ทำในการใช้ชีวิตคู่กับเจ้าหล่อน ไม่นานก็ล้มตัวนอนตามแต่ชายหนุ่มไม่ได้หลับตาลงในทันที ทว่าลูเซียร์เลือกที่จะทำบางสิ่ง

“ฝันดีนะจ๊ะเมียสุดที่รัก” แถมยังหอมแก้มนุ่มๆ ของคนข้างกาย คนถูกกวนยกมือขึ้นมาปัดอย่างรำคาญ แต่สิ่งนั้นก็ยังมากวนใจหล่อนต่อไป จนไม่นานดวงตาเล็กก็จำใจต้องเปิดขึ้น

“กรี๊ด! ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ไอ้บ้ากามจะทำอะไร” หญิงสาวกรีดร้องลั่นพร้อมกับหยิบของที่อยู่ใกล้มือปาใส่คนโรคจิต

“จะโวยวายทำไมล่ะจ๊ะ เมียจ๋า ผัวแค่ลูบๆ คลำๆ เท่านั้นเอง” ชายหนุ่มยักคิ้วพร้อมทำหน้ายียวนส่งไปให้ แท้ที่จริงเขาไม่ได้ตั้งใจจะล่วงเกินใดๆหญิงสาว แต่เขาเพียงหยิบสายชุดนอนสายเดี่ยวของพิศน้ำผึ้งขึ้นมาอยู่ตำแหน่งเดิม สายตาก็เห็นบราตัวสวย เขาก็ยากจะห้ามใจไหวจริงๆ คงลุกขึ้นมาปลุกปล้ำอีกฝ่ายแน่

“แค่ลูบๆ คลำๆ เหรอ ไอ้บ้า อย่าอยู่เลย” มือบางทุบตีไม่ยั้ง แต่ลูเซียร์ก็หลบทัน

“เข้าหอวันแรกก็จะฆ่าผัวแล้วหรือจ๊ะ แบบนี้มันไม่ดีนะ” ชายหนุ่มรวบตัวของพิศน้ำผึ้งไว้ ก่อนจะจัดการลงโทษด้วยการหอมแก้มซ้ายทีขวาที

“ปล่อยนะ มาหอมทำไม ไอ้บ้าหื่นกาม” ร่างเล็กเบี่ยงหน้าหลบแต่ก็ไม่สำเร็จ

“บ๊ะ มากล่าวหาว่าผัวหื่นได้ไง แบบนี้มันต้องจัดให้สักทีสองทีว่าไหม เมียสุดสวย” ลูเซียร์ยังไม่เลิกทะเล้น ยิ่งเห็นใบหน้าโกรธจัดเขาก็ชอบใจ ระดมหอมแก้มนุ่มอีกหลายครั้ง

“ปล่อยฉันนะไอ้บ้าปล่อยสิ” ยิ่งดิ้นลูเซียร์ก็ยิ่งหอม จนพิศน้ำผึ้งจำเป็นต้องยอมยกธงขาว เพราะดูท่าแล้วใช้ไม้แข็งไม่ได้ ต้องใช้ไม้อ่อนแล้วค่อยแก้แค้นภายหลัง

“ไม่ดิ้น ไม่ด่าแล้ว ปล่อยก่อน”

“ผัวไม่เชื่อเมียหรอกว่าเมียจะยอม เพราะครั้งแรกที่เราเจอกัน เมียก็บอกว่ายอม แล้วเป็นไงล่ะ ผัวไปโรงพยาบาลเย็บตั้งสิบเข็ม คราวนี้รับรองว่าผัวไม่มีวันเชื่อใจเมียอีกแน่” ลูเซียร์พูดออกมาพลางคิดไปถึงวันแรกที่เขาและพิศน้ำผึ้งเจอกัน

วันนั้นเขาตั้งใจจะไปหาพิศลดา ซึ่งเขารู้จักหญิงสาวผ่านเพื่อนรักคืออลัน เพราะเจ้าหล่อนทำงานเป็นเลขาฯ ให้กับอลัน แต่ไม่คิดว่าการไปหาหญิงสาวในครั้งนั้นจะทำให้เขากลายเป็นคู่กัดกับพิศน้ำผึ้งน้องสาวฝาแฝดของเธอ แถมยังได้แผลที่หัวมาอีกซึ่งต้องเย็บถึงสิบเข็มเลยทีเดียว เพราะเธอคิดว่าเขาเป็นขโมย

“คราวนี้ฉันยอมจริงๆ สาบานว่าจะไม่เอาแจกันฟาดหัวคุณแบบวันนั้น”

“ผัวไม่เชื่อหรอก ผัวง่วงนอนแล้ว วันนี้ก็เป็นหมอนข้างให้ผัวกอดหน่อยละกัน” เขาบอกพร้อมพลิกกายนอนลงกับเตียงแล้วกอดร่างนุ่มไว้แน่นเช่นเดิม

“ปล่อยนะ ไอ้บ้าลูเซียร์ ใครจะให้นายกอดทั้งคืน” พิศน้ำผึ้งทั้งดิ้นทั้งตะโกนลั่น แต่ลูเซียร์ก็ไม่ปล่อย แถมยังมากระซิบที่ข้างหูอีก“ถ้าขืนยังร้องแบบนี้ อีกสักพักจะได้ร้องเพลงประสานเสียงกับผัวนะที่รัก”ทันทีที่ลูเซียร์พูดจบ ใบหน้าเล็กก็ร้อนผ่าวและหยุดฉับพลัน เพราะเข้าใจความหมายที่เขาจะสื่อได้เป็นอย่างดี

ไม่นานชายหนุ่มก็หลับไป แต่สำหรับเจ้าสาวหมาดๆ ยังคงคิดถึงเรื่องของพี่สาว ไม่รู้ว่าป่านนี้จะเป็นอย่างไร และที่สำคัญใครกันนะที่จับตัวพี่สาวไป ทั้งๆ ที่เธอและพี่สาวก็ไม่เคยมีศัตรูที่ไหน พิศน้ำผึ้งคิดทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นได้สักพัก เปลือกตาบางของเธอก็ปิดลงพร้อมกับที่ยังคงอยู่ในอ้อมกอดของลูเซียร์แบบนี้