คิ้วเข้มของเมเตโอเลิกสูง เมื่อเห็นวาดดาวเข็นรถของโอลิเวอร์มุ่งหน้าไปทางแผนกเด็กอ่อน
“คุณปู่อยากได้อะไรที่นั่นนะ”
“เอ่อ ขอโทษด้วยนะคะคุณลูกค้า ดิฉันขอหยิบชุดชั้นในบนชั้นสักครู่นะคะ”
เสียงผู้หญิงวัยกลางคนดังขึ้นด้านหลัง และนั่นก็ทำให้เมเตโอที่ซ่อนตัวอยู่ในแผนกชุดชั้นในสตรีถึงกับหน้าม้านด้วยความขัดเขิน “ขอโทษครับ ผมกำลังจะไปแผนกเสื้อผ้าบุรุษพอดี”
แล้วชายหนุ่มก็ก้าวยาวๆ ออกมาด้วยความอับอายอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ก่นด่าตัวเองมาตลอดทางอย่างโมโห
ให้ตายเถอะ มหาเศรษฐีหล่อรวยอย่างเขา จำเป็นไหมจะต้องมาย่องแอบมองเด็กจรจัดคนหนึ่งแบบนี้ แถมยังต้องอายหน้าพนักงานในแผนกชุดชั้นในสตรีอีก
“เธอทำให้ฉันขายหน้า วาดดาว”
เมเตโอบ่นกระฟัดกระเฟียด ก่อนจะรีบหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดรับเมื่อมีสายเรียกเข้า
“ว่าไงจูเลีย”
“คุณแม็ตคะ ในห้องประชุมกำลังวุ่นวายเลยค่ะ”
“มันจะวุ่นวายอะไรนักหนา ก็ผมให้คุณอยู่ดูแลแทนผม
