“คุณไปพูดกับพี่เซแบบนั้น ฉันเกรงว่า...”
วาดดาวอดไม่ได้ที่จะหันไปคุยกับหนุ่มหล่อข้างกายที่กำลังขะมักเขม้นกับการบังคับพวงมาลัยรถ ก็หล่อนไม่สบายใจนี่ รู้สึกหวาดระแวงเหลือเกิน แถมลางสังหรณ์บางอย่างก็ดังถี่ระรัวขึ้นทุกขณะ
“ก็มัวแต่ยอมให้ข่มขู่แบบเธอน่ะสิ ยายนั่นถึงได้ใจแบบนี้” เมเตโอเค้นเสียงหงุดหงิดตอบกลับมา “นี่ถามจริงๆ เถอะ เธอไม่รู้สึกโกรธบ้างหรือไงตอนที่ถูกรังแกน่ะ”
“ฉันชินแล้วล่ะค่ะ”
“ชิน?” เมเตโออุทานเสียงเหลือเชื่อ “ไม่น่าเชื่อว่าจะได้ยินคำพูดนี้จากเด็กนรกอย่างเธอ”
“คุณก็ดีแต่ว่าฉันแบบนี้เนี่ยแหละ”
“ก็ฉันอยากให้เธอเข้มแข็งนี่ ยายเซเลน่ามันไม่เห็นมีอะไรน่ากลัวตรงไหนเลย”
“แต่ครอบครัวของพี่เซมีบุญคุณกับฉัน”
“บุญคุณก็ส่วนบุญคุณสิ การที่เธอต้องทำตัวเป็นโจรเพื่อทดแทนบุญคุณน่ะมันใช่เรื่องที่ไหนกัน”
วาดดาวก้มหน้าน้ำตารื้น “ฉันรู้ว่าตัวเองโง่ แต่ฉัน...”
“เอาเป็นว่าต่อไป ฉันจะเป็นคนสอน
