โอลิเวอร์นั่งรับลมชมวิวอยู่ที่ริมระเบียง โดยที่ป้าเกรซปลีกตัวไปหยิบของว่างในครัว
“แม่เกรซว่าเจ้าแม็ตมันจะยอมแต่งงานกับหนูดาวอย่างที่ฉันต้องการจริงไหม”
เงียบ? ไม่มีเสียงตอบกลับมาทำให้ชายชราต้องเอี้ยวตัวมอง ก่อนจะเลิกคิ้วสูงแปลกใจ
“แม่เซเลน่า?”
“ค่ะ หนูเอง” เซเลน่าเดินเข้ามาหยุดใกล้ๆ โอลิเวอร์ด้วยสายตาร้ายกาจ
“ถามจริงๆ เถอะค่ะ ทำไมถึงอยากได้นังดาวมาเป็นหลานสะใภ้นักล่ะคะ”
“หนูดาวเป็นคนดี”
“หึ!” เซเลน่าบิดริมฝีปากอย่างหมั่นไส้ “คนดี? คุณปู่แน่ใจได้ยังไงคะว่านังดาวมันเป็นคนดี”
“ฉันเชื่อสายตาและความรู้สึกของตัวเอง”
“แล้วหนูล่ะคะ หนูไม่ดีตรงไหน”
“ฉันว่าเธอก็น่าจะรู้ตัวอยู่แล้วนะว่าตัวเองนิสัยยังไง และมีข้อดีบ้างไหม”
“คุณปู่?”
“เอาล่ะ ไปให้พ้นไป ฉันจะพักผ่อน”
เซเลน่าถูกไล่ก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ หล่อนเดินเข้าไปหมุนรถเข็นของโอลิเวอร์ให้หันมาเผชิญหน้ากับตัวเอง
“เธอจะทำอะไรน่ะ แม่เซเลน่า”
