วาดดาวบรรจงปิดประตูห้องนอนอย่างแผ่วเบาที่สุดเท่าที่ตัวหล่อนจะสามารถทำได้ จากนั้นก็จึงหยุดยืนอยู่ริมประตู มองร่างสูงใหญ่ที่กำลังยืนหันหลังกัดกระดุมเสื้อเชิ้ตด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความอาลัย
กระบอกตาของหล่อนปวดร้าวร้อนจัด หยาดน้ำตาอุ่นๆ ไหลคลอสองหน่วยหน้า
ไม่อยากจะจากไปไหนเลยจริงๆ ไม่อยากที่จะต้องอยู่ห่างจาก เมเตโอแม้แต่นิดเดียว
ดวงหน้านวลที่ตอนนี้เต็มไปด้วยความเศร้าหมองรีบปั้นยิ้ม เมื่อคนตัวโตที่เฝ้าแอบมองหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้า
“คุณหล่อจังเลยนะคะ”
เมเตโอยิ้มบางๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา วาดดาวจึงเดินเข้าไปหา และสวมกอดเอาไว้แน่น แนบแก้มลงกับแผงอกกว้าง แล้วหลับตาลงช้าๆ ซึมซับกลิ่นกาย และความอบอุ่นจากเขาให้ได้มากที่สุด
“ฉันรู้ว่าคุณไม่พอใจ... แต่ฉันสัญญาว่าต่อไปจะไม่ทำให้คุณลำบากใจอีกค่ะ”
เมเตโอถอนใจออกมาเบาๆ ก่อนจะดันร่างเล็กออกห่าง และจ้องลึกในดวงตาคู่งามที่มีน้ำตาคลอนิ่งนาน
“เราจะ
