“เลิกพล่ามได้แล้วน่า ก็บอกแล้วไงว่าไม่มีอะไร คุณปู่ไม่มีวันโกรธเธอหรอก ก็เหมือนกับที่ฉันไม่เคยโกรธเธอยังไงล่ะ”
เมเตโอทั้งปลอบทั้งดุ
“คุณแม็ต...”
วาดดาวช้อนตาขึ้นมองชายหนุ่มด้วยความซาบซึ้งใจ
“ถึงคุณจะคอยพูดให้ฉันเสียใจอยู่บ่อยๆ แต่คุณก็ทำให้ฉันมีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้นะคะ”
“พูดอะไรอายป้าเกรซบ้าง เอาไว้พูดกันสองคนสิ”
เมเตโอหน้าแดงระเรื่อ ป้าเกรซหัวเราะ
“งั้นป้าขอตัวกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านก่อนนะคะ อีกสักชั่วโมงจะรีบกลับมาค่ะ”
“ป้าเกรซคะ”
“มีอะไรหรือจ๊ะหนูดาว”
“คือดาว... คืนนี้ดาวอยากจะขอเฝ้าคุณปู่เองน่ะค่ะ”
“มันไม่ใช่หน้าที่ของเธอนะวาดดาว” เมเตโอไม่เห็นด้วย แต่วาดดาวก็ยังยืนกรานคำเดิม
“แต่ฉัน... ฉันอยากอยู่เป็นเพื่อนคุณปู่นี่คะ นะคะฉันขอร้องล่ะ ฉันขอโอกาสแค่คืนนี้คืนเดียว”
หล่อนหันไปวิงวอนเมเตโอทั้งน้ำตา ชายหนุ่มกระแทกลมหายใจออกมาอย่างหัวเสีย ทุกครั้งเลย ทุ
