“ก็บอกไปแล้วไงคะว่าแล้วแต่จะคิด... อย่ามายุ่งกับฉันอีก!”
เมเตโอขบกรามแน่นจนขึ้นสัน เขาเดินเข้ามาใกล้อีกครั้ง และโน้มตัวลงไปหา คราวนี้ทุกจังหวะการเคลื่อนไหวเต็มไปด้วยการคุกคามน่ากลัว
“คุณ... จะทำอะไรน่ะ”
คนถูกถามที่ตอนนี้หึงจนเป็นบ้าไปแล้ว แค่นยิ้มหยัน
“จูบเธออีกรอบยังไงล่ะ คราวนี้จะขยี้ปากให้ลืมไอ้เมสันไปเลย”
“อย่านะ อื้อ... อื้อ...”
เขาไม่ฟังการทัดท้านใดๆ ทั้งสิ้น จุมพิตหิวกระหายที่ระคนไปด้วยโทสะจึงระเบิดขึ้น กลีบปากอิ่มถูกขยี้บี้คลึงอย่างรุนแรง ร่างสาวถูกกอดรัดแน่นจนกระดูกแทบหัก
นานเท่านั้นเขาก็ยังไม่ยอมหยุดการรุกราน จนกระทั่งนางพยาบาลเดินเข้ามาเจอนั่นแหละถึงได้ผละออกห่าง
“ขอ... ขอโทษนะคะ เดี๋ยวพยาบาลมาใหม่ดีกว่า”
เมเตโอยกมือเสยผมสองสามครั้ง หันไปพูดกับนางพยาบาล “ไม่เป็นไรครับ ผมกำลังจะกลับพอดี”
ท่าทางและหน้าตาของเขาเรียบเฉยไร้ความรู้สึก ในขณะที่หล่อนเต็มไปด้วยความอับอาย
“แล้
