เสียงไก่ขันปลุกให้บ่าวไพร่ในจวนตื่นขึ้นทำงาน แต่ทว่าสองร่างคู่แต่งงานใหม่ ที่ไม่รักกันแต่กลับมีคืนวสันต์ที่เร่าร้อนจนทำให้ผู้คนอิจฉา แล้วเสียงนินทานี้ก็เข้าหูนายหญิงใหญ่ของจวนอย่างเพ่ยอิงฮัว
“พวกเจ้าว่าอันใดนะ ลูกชายข้าหลงภรรยาหัวปักหัวปำเชียวรึ” เสียงหัวเราะของนายหญิงแห่งจวนอวี้ดังขึ้นอย่างเบิกบาน เมื่อลูกชายเริ่มจะตาสว่างมองสตรีที่ตนจัดหาให้ คงจะลืมกู้กุ้ยฮวา ผลไม้ต้องห้ามของฝ่าบาทได้ในเร็ววัน
“หัวเราะอันใดกัน” อวี้ชุนหัวเดินเข้ามาร่วมวงสนทนา เพราะวันนี้ต้องออกไปดูแลร้านค้าแทนบุตรชายที่เพิ่งแต่งงาน คงจะอยู่ในห้องหอสามวันสามคืน ไม่ออกไปที่ใด
“ก็ลูกชายข้าเคี่ยวเข็ญลูกสะใภ้ข้าทั้งคืน ข้าต้องเตรียมต่อเรือน ทำห้องเด็กอ่อนและทำสนามให้กับหลานข้าแล้ว” เพ่ยอิงฮัวกลัวจะไม่ทันการณ์ รีบสั่งพ่อบ้านหวงทันที
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า...เชื้อไม่ทิ้งแถว ข้าตอนแต่งงานใหม่ ๆ เจ้าก็ไม่ได้หลับไม่ได้นอนไม่ใช่รึ” อว
