อวี้เหวินจิ้งรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ถูก เขาจะปล่อยให้สตรีผู้นั้นถูกแย่งไปได้เช่นไรกัน และขณะที่กำลังขบคิดอยู่นั้นจดหมายที่เขาให้คนไปส่งก็ตอบกลับมา โดยที่เมิ่งจื่อถือมาด้วยตัวเอง
“จดหมายของกุ้ยฮวาใช่หรือไม่ เอามารีบเอา”
อวี้เหวินจิ้งแค่เห็นจดหมายก็ยื้อแย่งจากคนของตนไปอ่านเพียงลำพังในห้อง
เขารีบคลี่จดหมายออกมาแต่กลับพบว่าจดหมายนั้นนอกจากจะตัดสัมพันธ์แล้ว ยังสั่งให้เขาเลิกติดต่อหากไม่อยากให้นางโดนประหาร ไม่พอยังอวยพรให้เขาและนางแต่งงานมีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง
“นะ...นี่มันอะไรกัน” เขาไม่อยากจะเชื่อว่านี่เป็นความคิดของกุ้ยฮวา ต่อให้นางต้องระมัดระวังตนเช่นไร ก็จะตอบจดหมายเขากลับด้วยถ้อยคำสุภาพ แต่ครั้งนี้แม้แต่เยื่อใยก็ไม่มี ซ้ำยังให้เขาเลิกติดต่ออีกด้วย
ก่อนหน้านั้น...
“ไท่จื่อพ่ะย่ะค่ะ ช่วยนายข้าให้หลุดพ้นด้วยเถิด” เมิ่งจื่อคุกเข่าพร้อมกับส่งจดหมายลับให้กับไท่จื่อเปิดออกอ่าน ขณะนั้น
