“คุยกับเราไง”
หญิงสาวตาโต ขยับริมฝีปากขบเม้มกันเบาๆก่อนย่นจมูกใส่คนแกล้งไม่เข้าใจความหมายในสิ่งที่เธอถาม ยิ่งเห็นรอยบุ๋มตรงมุมปากได้รูปก็ยิ่งมั่นใจว่าเขาแกล้งไม่เข้าใจ “เพิ่งรู้ว่าพี่คลื่นขี้แกล้ง”
“พี่แกล้งอะไรเธองั้นเหรอ?”
“ก็แกล้งไม่เข้าใจคำถามของหนู หนูรู้ค่ะว่าพี่คลื่นกำลังคุยโทรศัพท์ แล้วนอกจากคุยโทรศัพท์กับหนูล่ะคะ พี่คลื่นทำอะไร”
ชายหนุ่มไม่ตอบคำถามแต่เลื่อนกล้องโทรศัพท์ไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะขนาดสามสิบสองนิ้วให้คนถามดูเอง
“เล่นเกมเหรอคะ?”
“อือ คนไม่พอพวกมันก็เลยดึงเข้าให้ครบทีม” แม่งโคตรพูดไม่รู้เรื่อง บอกว่าไม่เล่นๆก็ยังเสือกจะดึงเข้า เขาอยากจะกดออกแต่รู้ว่าถ้ากดออกก็ต้องมีใครสักคนโทรมาโวยวาย ในเมื่ออยากให้อยู่ในทีมนักเขาก็จะอยู่แต่ถ้าแพ้มาก็ช่วยไม่ได้
“แล้วพี่คลื่นคุยกับหนูไปด้วยแบบนี้จะมีสมาธิเล่นเกมเหรอคะ”
“ไม่ได้อยากเล่น”
อ่อ...
หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ ‘ไม่ได้อ
