“ทำไมวันนี้พี่พร้อมอารมณ์ดีจัง?” หันไปถามญาติผู้พี่ที่เดินยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เข้ามานั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้าม เมื่อกี้เธอเห็นนะว่าพี่ชายของเธอกำลังคุยโทรศัพท์ และอาการแบบนี้ก็ไม่พ้นคุยกับสาวชัวร์
เธอไม่ได้เดามั่วน่ะ ที่พูดน่ะจากประสบการณ์ล้วนๆ ทุกครั้งที่คุยโทรศัพท์กับพี่คลื่นอาการของเธอก็จะประมาณนี้แหละ
“ไม่ใช่อะ ปกติพี่พร้อมไม่ยิ้มกว้างแบบนี้ คุยกับสาวแน่ๆ”
“ไม่ใช่เรื่องของเด็ก”
“เด็กที่ไหน ตอนนี้หนูอยู่มอปลายแล้วน่ะอีกไม่กี่ปีก็เข้ามหาวิทยาลัยแล้วด้วย” ถ้าเป็นเมื่อก่อนพรนัชชาก็คงจะภูมิใจในความเป็นเด็กของตัวเอง ทว่าตอนนี้เธอไม่อยากเป็นเด็กแล้ว อยากโตเป็นผู้ใหญ่เต็มทีแล้ว
“โตขนาดนั้นเชียว”
“ก็อยากเป็นผู้ใหญ่”
“ยังไม่ต้องรีบ เป็นเด็กอะดีแล้วจะได้ไม่เครียด”
“พี่พร้อมเครียดเหรอ?” หญิงสาวถาม สันนิษฐานเอาว่าคนตรงหน้าน่าจะเครียดเรื่องเรียนต่อ ซึ่งก็พอจะเข้าใจได้เพราะคณะแพทยศาสตร์ที่อีกฝ่ายอยาก
