“หนูมัทช่วยหยิบผ้าขาวม้าให้พี่หน่อยสิครับ” คุณเข้มขยับปากบอก ใบหน้าเขาเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
“เอ่อ…” คนที่มองสำรวจเรือนกายสามีตั้งแต่หัวจรดเท้าสะดุ้งเล็กน้อย แต่พอตั้งสติได้เธอก็รีบลนลานหันไปคว้าผ้าขาวม้าสองผืนที่พาดอยู่บนกิ่งไม้แล้วเอาไปยื่นให้เขากับเจ้าโมก
พอเจ้าโมกพันผ้าขาวม้าไว้ที่เอวเรียบร้อยแล้ว เด็กน้อยก็หันไปหยิบเสื้อผ้าที่ถอดกองอยู่ใกล้ๆ
“โมกกลับก่อนนะครับ จะรีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า” เจ้าโมกได้เล่นน้ำสมใจอยากแล้วก็หอบเอาเสื้อผ้าวิ่งปร๋อกลับบ้าน เพราะถึงแม้ว่าจะเล่นน้ำในหนองน้ำใสที่มั่นใจว่าไร้ยาฆ่าแมลงและไร้สารเคมีใดๆ แต่พ่อกับแม่และพี่มัทก็บอกอยู่เสมอว่า หากเล่นน้ำในหนองแล้วจะต้องกลับไปอาบน้ำถูสบู่ใหม่ที่บ้านอีกครั้ง
พอเจ้าโมกวิ่งกลับบ้านแล้ว มัทนาก็หันมามองคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ “คุณเข้มรีบสวมผ้าขาวม้าสักทีสิคะ”
ก็เขาเอาแต่ยืนจ้องหน้าเธอ อวดหุ่นน่าปล้ำน่าขย้ำอยู่ไ
