“พี่ขอ…” คุณเข้มอ้อนเสียงทุ้ม เขาเลื่อนจมูกโด่งไล้แก้มเนียน ริมฝีปากก็จูบเบาๆ ไปทั่วดวงหน้าแดงปลั่ง
“คุณเข้ม…” มัทนาไม่เข้าใจตัวเองเลย เธออยากห้ามเขา แต่ถ้อยคำห้ามปรามกลับถูกกลืนหายไปไหนหมดก็ไม่รู้ เธอจึงทำได้เพียงแค่เอ่ยชื่อของเขา หัวใจดวงน้อยก็เต้นกระหน่ำ ทั้งหวาดหวั่น ทั้งอยากรู้อยากเห็นว่าเขาจะทำอะไรยังไงกับเธอ
“นิดเดียวนะครับ”
“เดี๋ยวมีคนมาเห็นค่ะ” มัทนาว่าแล้วซุกหน้ากับซอกคอ หลบหนีสายตาวาววับของสามี
“พี่จะรีบทำ” คุณเข้มว่าแล้วกดร่างบางที่เกาะตัวเองอยู่เลื่อนลงต่ำ ให้สัดส่วนที่แตกต่างได้สัมผัสเสียดสีกัน
“อ๊ะ! คุณเข้ม…” มัทนาใช้สองมือเกาะบ่ากว้างไว้แน่น เธอสบตาเขาอย่างเอียงอาย กางเกงผ้าเนื้อนิ่มกับแพนตี้ตัวน้อยที่สวมอยู่ไม่อาจปิดกั้นความแข็งขึงร้อนผ่าวที่บดเบียดเข้าหาได้ เธอเจ็บเล็กน้อย แต่ความซ่านสยิวที่ครอบงำอยู่ทำให้ความเจ็บค่อยๆ เลือนหายไป
“ขยับสิครับ ขยับช่วยพี่” คุณเข้มกระซ
