ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูหน้าห้องของเธอดังขึ้นเธอเลยรีบเช็ดน้ำตาของตัวเองที่มันมีคราบติดบนหน้าออก พอเช็ดเรียบร้อยแล้วก็รีบลุกขึ้นเดินออกไปเปิดประตู
“ฉันซื้ออาหารมาให้ทำไมไม่ไปกิน”
“หนาวยะ...ยัง/อย่าบอกว่ายังไม่หิว ตอนนี้มันจะเที่ยงแล้วรีบไปกิน” เธอที่ยังพูดไม่ทันจบอนาคินก็พูดแทรกขึ้นมา
“ค่ะ”
เธอจำใจเดินออกมาจากห้องเดินตรงไปยังโต๊ะอาหารที่ตอนนี้เขาได้จัดใส่จานเรียบร้อยแล้ว
“ทำไมข้าวมีจานเดียวเอง คุณไม่กินเหรอคะ”
“ฉันกินมาแล้วตอนออกไปทำธุระ”
เธอเดินมานั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเขาพร้อมกับลงมือกินอาหารตรงหน้า
“เธอซื้อชุดนักศึกษาหรือยัง”
“ยังเลยค่ะ” พอพูดถึงชุดนักศึกษาเธอก็เพิ่งนึกออกพอดีว่าตัวเองยังไม่ได้ซื้ออะไรเลย
“พรุ่งนี้ก็จะเปิดเรียนแล้วทำไมไม่รีบไปซื้อ”
“พอดีตอนอยู่ที่บ้านใหญ่ไม่มีใครพาออกมาซื้อค่ะ กะว่าจะมาซื้อตอนที่ย้ายมาอยู่คอนโด”
“งั้นก็รีบกินข้าวฉันจะพาเธอไปซื้อเอง ต
