“น้อยๆ หน่อยเจ้าพฤกษ์ผู้ใหญ่อยู่เต็มเลย ยังไม่มีใครออกไปไหนสักคน ไม่ต้องอะไรประเจิดประเจ้อแบบนั้นก็ได้” คุณพลอยไพลินเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม นั่นเพราะว่าท่านเกรงใจผู้ใหญ่ทุกคนที่อยู่ในห้อง แม้กระทั่งผู้ใหญ่บ้านก็ยังไม่ได้กลับไป เดี๋ยวจะหาว่าท่านไม่ได้สั่งสอนบุตรชาย เพราะที่นี่เป็นชนบทประเทศไทยนั่นเอง การเปิดกว้างเรื่องการแสดงความรัก แล้วความรู้สึกมันยังน้อยนั่นเอง และที่สำคัญคุณพลอยไพลินก็เกรงใจนายโชตินางแพงด้วยเช่นกัน ท่านก็เลยต้องเอ็ดบุตรชายเบาๆ เพื่อไม่ให้ทุกคนตำหนิบุตรชายของท่านก่อน
“ไม่เป็นไรหรอกครับคุณเดี๋ยวนี้โลกมันเปิดกว้างแล้ว การแสดงความรักแบบนี้มันก็น่ารักไปอีกแบบ ถึงเราจะอยู่บ้านนอกกัน แต่เราก็ปรับตามกระแสหมดแล้ว เพราะฉะนั้นไม่ต้องห่วงพวกเราเลย” ผู้ใหญ่บ้านเอ่ยพร้อมทั้งหาแนวร่วม เราทุกคนก็พยักหน้าอย่างเห็นด้วย ถึงที่นี่จะเป็นต่างจังหวัดก็ช่าง แต่เพราะสมัยนี้โชเซี่ยลมันเข้าถึงทุกคน
