“ย่าชื่นใจหนูพอแล้ว คราวนี้ไปหาปู่บ้างนะคะ” ในที่สุดคุณพลอยไพลินก็หอมแก้มหลานสาวจนพอใจแล้ว ท่านจึงหันไปบอกหลานสาวให้ไปหาปู่ของเธอ เพราะขานั้นกำลังจ้องมองมาที่คุณพลอยไพลินด้วยความหวัง นี่คงอยากจะหอมหลานสาวจริงๆ สิท่า เอาเป็นว่าวันนี้ท่านจะใจดีปล่อยให้หลานสาวไปหาสามีของท่าน แต่หลังจากนี้ก็ต้องสู้กันหน่อยแล้วล่ะ นี่อาจจะเป็นสาเหตุให้ท่านเลื่อนตั๋วกลับก็ได้ เพราะดูในรูปที่บุตรชายท่านส่งให้แล้ว หลานสาวที่เจอวันนี้น่ารักกว่าหลานสาวที่ดูในรูปมาก หรือว่าท่านอยู่ในภาวะหลงหลานสาวหรือเปล่า อันนี้ท่านก็ไม่แน่ใจจริงๆ
“มาครับ มาหาปู่นะครับ ใบบัวคนสวย” คุณพสุธาเอ่ยออกมาด้วยรอยยิ้ม ท่านใช้น้ำเสียงที่อ่อนโยนเพื่อเรียกหลานสาวให้เขามาหาท่าน ในขณะที่ผู้ใหญ่ทั้งสามคนที่อยู่ในห้อง ได้แต่มองอย่างลุ้นๆ ว่าเด็กหญิงบุญชญาจะเข้าไปหาปู่ของเธอ ตามที่ปู่ของเธอต้องการหรือไม่
และก็แน่นอนว่าสายเลือดมันย่อมเข้มข้นกว่าน้ำ
