"วันนี้ไม่มีไข้แล้ว หายเร็วกว่าที่คิดนะเนี่ย" ธามใช้หลังมืออังที่หน้าผากของบัวที่นั่งอยู่บนเตียง หลังจากพาเธอออกมาจากห้องน้ำหลังทำธุระส่วนตัวเสร็จ ประคองหน้าเรียวด้วยสองมือ ใช้นิ้วหัวแม่มือลูบไล้สองข้างแก้มและริมฝีปากอวบอิ่มด้วยความอ่อนโยน ถ่ายทอดความรู้สึกห่วงใยผ่านแววตาสีนิล
"คนเฝ้าไข้ดีต่อใจเลยหายเร็วไง" คนป่วยมีแววตาเปล่งประกายสดใสที่เปี่ยมไปด้วยความรักอย่างลึกซึ้งพร้อมทั้งกุมมืออุ่นหนาข้างหนึ่งยกขึ้นมาแนบแก้มนุ่มของตน แล้วจูบเบาๆ
"ป่วยแล้วยังอ้อนอีกนะ" ธามใช้มือลูบแก้มเนียนและศีรษะเล็กเบาๆ อย่างรักใคร่ไม่ต่างกัน ก่อนจะโน้มใบหน้าลงไปบรรจงหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่ จูบเบาๆ ที่หน้าผากมน เปลือกตา แตะหน้าผากของตนกับร่างบางไว้ด้วยกัน ใช้จมูกโด่งคมชนจมูกโด่งเล็กไปมา รู้สึกถึงลมหายใจผะผ่าวของกันและกัน ก่อนจะแตะริมฝีปากอุ่นบดเบียดริมฝีปากอวบอิ่ม จูบซ้ำๆ เบาๆ อย่างอ่อนโยนราวกับว่าโลกนี้มีกันเพียงแค่ส
