หลายวันต่อมา
“ฉันระ...”
“ฉันไม่อยากฟังอะไรจากคุณทั้งนั้นค่ะ”
แม้แต่คำว่ารักเขายังไม่มีโอกาสได้พูดมันออกไป ไม่ว่าจะตอนที่เธอยังอยู่กับเขา ตอนที่เขาเข้าใจว่าเธอตายไปแล้ว และตอนนี้ที่เธอกลับมา แต่สุดท้ายคนอย่างเขาก็ไม่มีโอกาสได้เอ่ยคำนี้ออกไปให้เธอได้รับรู้ ไม่มีโอกาสที่จะสารภาพความรู้สึกของตัวเองออกไป นอกจากความทรงจำที่แสนเลวที่เขาทำไว้กับเธอ สุดท้ายเขาก็ไม่มีโอกาสได้สร้างความทรงจำใหม่ให้เธอเลย
ก๊อกๆๆ
“เข้ามา” เมื่อเสียงเคาะประตูดังขึ้น เขมันต์ปรับสีหน้าและเอ่ยออกไปก่อนคนสนิทเขาจะเดินเข้ามาพร้อมซองในมือ
“ที่นายให้สืบครับ” คนของเขมันต์ยื่นซองสีน้ำตาลให้กับเจ้านายบนโต๊ะ
“หมายความว่ายังไง” เขมันต์หยิบเอกสารขึ้นมาเปิดดูภายในพร้อมคิ้วเข้มที่ขมวดแน่น
“เท่าที่ผมให้คนเช็คประวัติคุณน้ำค้างมา ไม่มีประวัติการรักษาอะไรเกี่ยวกับความทรงจำเลยครับ”
“นายกำลังจะบอกว่า...” น้ำค้างไม่ได้เสียความทรงจำอ
