ติ๊ง เสียงข้อความโทรศัพท์ของน้ำค้างดังขึ้นระหว่างทางกลับบ้านพร้อมกับหญิงสาวที่หยิบมันขึ้นมาเปิดอ่าน
“!!” หญิงสาวตัวเกร็งด้วยความตกใจพร้อมกับมือไม้สั่นขึ้นมาอย่างห้ามไม่อยู่ จนคนที่นั่งอยู่ข้างๆรับรู้ได้
“มีอะไรหรือเปล่า” จิรันดร์ที่ขับรถอยู่พยายามหันมาถามสลับกับหันไปมองทางข้างหน้า
“ปละ...เปล่าค่ะ เดี๋ยวพี่รันดร์จอดรถข้างหน้าให้น้ำหน่อยได้ไหมคะ พอดีน้ำมีธุระต้องไปค่ะ” น้ำค้างพยายามประคองเสียงให้มั่นคงที่สุดแล้วตอบออกไป
“ธุระอะไร ให้พี่ไปส่งไหม”
“ไม่เป็นไรคะ พอดีน้ำพึ่งคิดได้ว่าวันนี้วันเกิดเพื่อน น้ำเลยอยากไปหาเธอหน่อยน่ะค่ะ” น้ำค้างปั้นคำโกหกออกไป
“เอางั้นหรอ” แม้จะดูแปลกๆ แต่จิรันดร์ก็ไม่ได้เซ้าซี้ถามอะไรออกไป เพราะนี่เป็นเรื่องส่วนตัวของน้ำค้าง และเธอก็อาจจะอยากไปหาเพื่อนจริงๆก็ได้
“ขอบคุณนะคะ” น้ำค้างพูดออกมาก่อนจะรีบลงจากรถไปอย่างรีบร้อนก่อนจะเรียกรถแท็กซี่ก่อนจะส่งข้อความหาอีกค
