ขณะที่บุหงากำลังนั่งเล่นอยู่ที่หน้าบ้านของตัวเอง เสียงเครื่องยนต์ของเรือดังเข้ามาทำให้บุหงารีบประคองท้องใหญ่ๆ ของเธอลุกขึ้นดูในทันที มันเป็นเรือของคนเมืองที่พาลอยออกไปเมื่อหลายเดือนก่อน เธอจำได้และมันก็ทำให้บุหงาดีใจมากที่ได้เห็นอย่างนั้น เธอคิดว่าลอยคงจะกลับมาหาเธอแล้ว
“พี่ลอย!!”
“บุหงาๆ!” อินทรรีบเข้ามาห้าม เมื่อบุหงากำลังจะเดินตามเรือไป เพราะเรือไม่ได้จะมาจอดตรงบ้านของเธอแต่จะไปจอดที่เดิมทางด้านหลังเกาะตรงที่เคยเข้ามาจอด
“พี่อินทร มาห้ามฉันทำไม พี่ลอยต้องมาแล้วแน่ๆ เลย ฉันจะไปรับพี่ลอย” บุหงาพูดด้วยความตื่นเต้น น้ำเสียงสั่นระรัวไปหมด แววตารื้นไปด้วยน้ำตาเพราะดีใจจนพูดไม่ถูก มันตื่นเต้นที่จะได้บอกว่าเธอกำลังท้องลูกของเขา
“เดี๋ยวก่อน จะเดินไปได้ยังไงท้องใหญ่ขนาดนี้เดี๋ยวก็ล้มเอาหรอก”
“แต่ว่า...”
“มันไกลนะบุหงา เดี๋ยวพี่จะเดินไปดูให้เอง”
“…..”
“ให้พี่ไปดูให้เอง เรารออยู่นี่
